► ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ!

Στρατιώτες στην εξέγερση της Πετρούπολης, Φλεβάρη / Μάρτη 1917.

«Η ρωσική επανάσταση που πραγματοποιήσατε άνοιξε μια νέα εποχή. Ζήτω η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση!»

Έτσι έκλεισε τη σύντομη ομιλία του ο Βλαντίμιρ Λένιν προς τους εργάτες και στρατιώτες που τον υποδέχτηκαν στο σιδηροδρομικό σταθμό της Πετρούπολης στις 3 Απρίλη 1917. Την επόμενη μέρα διάβασε τις περίφημες «Θέσεις του Απρίλη» δυο φορές – μια σε συνέλευση των Μπολσεβίκων αντιπροσώπων στο Σοβιέτ Πετρούπολης και άλλη μια σε συγκέντρωση Μπολσεβίκων και Μενσεβίκων, που συζητούσαν κοινή πολιτική. Οι «Θέσεις του Απρίλη» δημοσιεύτηκαν στην Πράβντα (την εφημερίδα των Μπολσεβίκων) στις 7 Απρίλη 1917 – μόνο με την  υπογραφή του Λένιν.

Στην Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης (κεφάλαιο 15) ο Τρότσκι έγραψε από την εξορία το 1930:

«Οι θέσεις έκφρασαν απλές σκέψεις με απλά λόγια κατανοητά απ’ όλους: η δημοκρατία που βγήκε από την επανάσταση του Φλεβάρη δεν είναι η δική μας δημοκρατία, και ο πόλεμος που διεξάγεται δεν είναι ο δικός μας πόλεμος. Το καθήκον των Μπολσεβίκων είναι να ανατρέψουν την ιμπεριαλιστική κυβέρνηση. Αλλά αυτή η κυβέρνηση υποστηρίζεται από τους Σοσιαλεπαναστάτες και τους Μενσεβίκους, που έχουν την υποστήριξη και εμπιστοσύνη των μαζών του λαού. Είμαστε μειοψηφία. Σ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για βία από την πλευρά μας. Πρέπει να διδάξουμε τις μάζες να μην εμπιστεύονται τους Συμβιβαστές και τους Αμυνιστές [υποστηριχτές του πολέμου]. ‘Πρέπει υπομονετικά να εξηγούμε’. Η επιτυχία αυτής της πολιτικής, που υπαγορεύεται απ’ όλη τη σημερινή κατάσταση, είναι εγγυημένη και θα μας οδηγήσει στη διχτατορία του προλεταριάτου, πέρα από τα όρια του μπουρζουάδικου καθεστώτος».    

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ! Από την πρόσφατη κινητοποίηση των αγροτών Κρήτης.

Μέρος της μαζικής διαδήλωσης την Τετάρτη το βράδυ έξω από τα κεντρικά γραφεία του Τραμπ στη Νέα Υόρκη. Φωτό Spencer Platt /Getty images

Στις επαναστατικές συνθήκες του 1917 ο Λένιν δεν κήρυξε την υποστήριξη στη σταθεροποίηση του καπιταλιστικού καθεστώτος, αλλά τη διχτατορία του προλεταριάτου, την ανατροπή της μπουρζουάδικης κυβέρνησης και του καπιταλισμού.

Για την πραγματοποίηση της ανατροπής, οι επαναστατικές δυνάμεις (Μπολσεβίκοι) έπρεπε να κερδίσουν «υπομονετικά» την υποστήριξη των μαζών, που τότε υποστήριζαν τα αριστερά κόμματα (Σοσιαλεπαναστάτες και Μενσεβίκους). Η πολιτική αυτών των κομμάτων ήταν υποστήριξη στην εγκαθίδρυση ενός καπιταλιστικού καθεστώτος, καθώς νόμιζαν ότι οι συνθήκες – η καθυστέρηση της Ρωσίας και η συνείδηση των εργαζομένων της Ρωσίας –  δεν ήταν ώριμες για την ανατροπή του καπιταλισμού με τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Στην πολιτική των «Θέσεων του Απρίλη» συναντήθηκαν Λένιν και Τρότσκι, καθώς ο Τρότσκι από την επαύριο της επανάστασης του 1905, με το έργο του Η Διαρκής Επανάσταση, είχε τονίσει ότι η επανάσταση στη Ρωσία δεν μπορούσε να παραμείνει καπιταλιστική, αλλά έπρεπε να προχωρήσει στο σοσιαλισμό.

Η πολιτική προοπτική του Λένιν και του Τρότσκι αποδείχτηκε σωστή, αυτή των αριστερών υποστηριχτών του καπιταλισμού λάθος και αντεπαναστατική.

Αντιπροσωπία της ΠΕΝΕΝ στα μπλόκο Νίκαιας. Φωτό ΠΕΝΕΝ.

Το πανό της ΠΟΣΠΕΡΤ στη σημερινή απεργιακή πορεία από το Πολυτεχνείο στη Βουλή. Φωτό Ε.Α.

Συμβιβαστές–υποστηριχτές της καπιταλιστικής σταθεροποίησης ήταν όλη η ηγεσία του Μπολσεβίκικου Κόμματος όταν έφτασε ο Λένιν στην Πετρούπολη. Οι Κάμενεφ και Στάλιν, διευθυντές της Πράβντα, υποστήριζαν την καπιταλιστική Προσωρινή Κυβέρνηση και την ένωση με τους Μενσεβίκους. Κανείς δεν βρέθηκε, ούτε καν ο Ζηνόβιεφ τότε στο πλάϊ του Λένιν, να συνυπογράψει τις «Θέσεις» του Λένιν! Μέρες μετά τη δημοσίευση τους, η Πράβντα τις αποκαλούσε «προσωπικές απόψεις» του Λένιν! 

Στην εφημερίδα Πριν, 9 Απρίλη 2017, δημοσιεύτηκε το άρθρο του Μπάμπη Συριόπουλου «Οι Θέσεις του Απρίλη βάζουν στόχο τη σοσιαλιστική επανάσταση», σ. 20-21. Το άρθρο τονίζει τη διαφωνία στις «Θέσεις» της τότε ηγεσίας των Μπολσεβίκων αλλά δεν αναφέρει ότι υπεύθυνοι γι’ αυτό ήταν οι Καμένεφ και Στάλιν. Η εφημερίδα πλαστογραφεί την ιστορία δημοσιεύοντας – χωρίς λεζάντα – φωτογραφία ζωγραφικού πίνακα «σοσιαλιστικού ρεαλισμού» της δεκαετίας του 1930 που δείχνει την αποβίβαση του Λένιν από το τρένο και πίσω του τον Στάλιν – ένα πανάθλιο ψέμμα του σταλινισμού! Μαζί με τον Λένιν ταξίδεψε ο Ζηνόβιεφ, όχι ο Στάλιν.

Το άρθρο στο Πριν προσπαθεί να δώσει την εικόνα της κατάστασης στη Ρωσία με την άφιξη του Λένιν και είναι γραμμένο ως μια ιστορική αναδρομή. Απουσιάζει η κατανόηση και προβολή των «Θέσεων» ως της άμεσης πολιικής πραχτικής του κόμματος σε επαναστατικές συνθήκες. Το άρθρο δεν αναφέρει λέξη για το τι μπορεί να σημαίνουν οι «Θέσεις» σήμερα στην Ελλάδα των μνημονίων, στην περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Από τις διαδηλώσεις στο Παρίσι ενάντια στον αντεργατικό νόμο Χομρί. Φωτό Συνομοσπονδία FO.

«Θέση» του Πριν, ΝΑΡ, ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΔΕΔΥ κ.α., είναι σήμερα η «ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής» των μνημονίων. Αυτά τα κόμματα αρνούνται όπως ο διάλος το λιβάνι να καλέσουν σε ΑΝΑΤΡΟΠΗ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΣΙΠΡΑ και του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. Αρνούνται το χαραχτήρα της σημερινής κατάστασης ως επαναστατικής, απόρροια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού. Πιστεύουν ότι ο καπιταλισμός έχει μέλλον!

Οι Τροτσκιστές της Διεθνούς Επιτροπής της 4ης Διεθνούς και η Εργατική Αντίσταση πιστεύουν το αντίθετο!

Ο αγώνας ενάντια στα μνημόνια λιτότητας της αντεπανάστασης ΕΕ και καπιταλισμού, είναι επαναστατικός αγώνας που μπορεί να δικαιωθεί μόνο με την ανατροπή των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και της ΕΕ, με την ευρωπαϊκή σοσιαλιστική επανάσταση.

Ο αγώνας σήμερα απαιτεί την ενοποίηση της πάλης όλων των εργαζομένων, ανέργων, αγροτών, νεολαίας και μικροεπαγγελματιών σε ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ, για την οργάνωση ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, για τη συντριβή των μνημονίων, για την ανατροπή του Τσίπρα. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα κερδίσει την υποστήριξη της εργατικής τάξης και της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Η επαναστατική αντίσταση στο νέο μνημόνο και στους πολέμους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, πρέπει να αναπτυχθεί με προοπτική τη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας για την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα και της συντριβής της Δεξιάς του Μητσοτάκη και της Χρυσής Αυγής. Οι διαδηλώσεις μερικών χιλιάδων και οι μονοήμερες απεργίες δεν φτάνουν!

Από διαδήλωση του Εργατικού Κόμματων των Εργατών (WRP – Βρετανικού Τμήματος της Διεθνούς Επιτροπής της 4ης Διεθνούς). Λονδίνο 5/3/17. Φωτό News Line

Ο σημερινός αγώνας πρέπει να έχει στόχο την έξοδο από ΕΕ – ΝΑΤΟ, την εθνικοποίηση των τραπεζών, τη διαγραφή του χρέους. Το  άμεσο ιστορικό καθήκον των εργαζομένων και της νεολαίας είναι να δημιουργήσουν το δικό τους επαναστατικό μαρξιστικό κόμμα της 4ης Διεθνούς, για να οδηγήσει αυτόν τον αγώνα στη δικαίωση του με την ανατροπή του καπιταλισμού για σοσιαλιστική κυβέρνηση εργατών – αγροτών, για τα Ενωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη της Ευρώπης!

Δεν μπορούμε να μείνουμε στο σάπιο καπιταλισμό της κρίσης, μαζικής ανεργίας και φτώχειας, καταστροφών και πολέμων, που οδηγεί σε οικολογική καταστροφή και πυρηνικό ολοκαύτωμα! Δεν υπάρχει προοπτική βελτίωσης του καπιταλισμού! Για να έχει μέλλον η ανθρωπότητα, για να ξεφύγει από τη σαπίλα του καπιταλισμού, πρέπει να ανατραπεί το σύστημα. Αυτό είναι το μάθημα για το σήμερα των «Θέσεων του Απρίλη» του Βλαντίμιρ Λένιν, της Διαρκούς Επανάστασης του Λεφ Τρότσκι και της ιστορίας της Ρωσικής Επανάστασης με την καθοδήγηση του Μπολσεβίκικου επαναστατικού κόμματος. –

Η εργατική τάξη και νεολαία στην Ελλάδα, όπως φωνάζουν για χρόνια ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ, έτσι και τώρα πρέπει να έχουν ως κεντρικό σύνθημα την ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΩΝ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΚ – για ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ!

Μετά τη δολοφονική επίθεση των τζιχαντιστών στο Παρίσι, ο Ολάντ συναντήθηκε με τους ηγέτες ΕΠΑ, Βρετανίας, Γερμανίας και Ρωσίας για να δημιουργήσουν ένα στρατιωτικό συνασπισμό έναντια στο Ισλαμικό Κράτος. Η Μέρκελ υποσχέθηκε ότι η Γερμανία θα συνδράμει με στρατιωτικές δυνάμεις όπως και ο Κάμερον στο Λονδίνο.

Οι δυνάμεις της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας – πολεμικής κατάστασης Έκτακτης Ανάγκης Γαλλίας και Ελλάδας.

Το 2013 ο Κάμερον έχασε τη ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο για αεροπορικούς βομβαρδισμούς στη Συρία μετά από γιγαντιαίες διαδηλώσεις στο Λονδίνο. Τώρα προσπαθεί ξανά παρά την αντίδραση μέρους των βουλευτών του Εργατικού Κόμματος και των Σκοτσέζων Εθνικιστών, και των αντιπολεμικών διαδηλώσεων που ετοιμάζονται σ’ όλες τις πόλεις της Βρετανίας.

Αλλά τώρα και ο Κάμερον, όπως και η Μέρκελ, τονίζουν ότι θα βομβαρδίσουν μόνο τις δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτος στη Συρία και όχι τις συριακές στρατιωτικές δυνάμεις του Προέδρου Άσαντ. Στη Γαλλία ο υπουργός εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς δηλωσε ότι η Δύση μπορεί να πολεμήσει το ΙΚ μαζί με τις δυνάμεις του Άσαντ!

Η κατάριψη του ρωσικού στρατιωτικού αεροσκάφους από την Τουρκία είναι σε αντιθεση με αυτή την νέα πολιτική τής Δύσης για τη Συρία, αλλά βέβαια είναι παράλληλη με την τρομοκρατική επίθεση στο ρωσικό τουριστικό αεροσκάφος. Η βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν αποκάλυψε ότι οι αμερικανοί στρατιωτικοί εδώ και χρόνια έχουν στοιχεία που αποδεικνύουν τη συνεργασία κορυφαίων Τούρκων κυβερνητικών πολιτικών και εταιρειών με το Ισλαμικό Κράτος.

Η σταθερή στρατιωτική και πολιτική υποστήριξη της Ρωσίας, του Ιράν και της Χεζμπολάχ στο καθεστώς του Προέδρου Άσαντ, ανάγκασε τη Δύση να αλλάξει την πολιτική της και τώρα η Τουρκία είναι εκτεθειμένη.

Η Δύση απαιτούσε ένα σχέδιο βομβαρδισμών στη Συρία, όπως στη Λιβύη, για την ανατροπή τους καθεστώτος Μπάαθ του Προέδρου Άσαντ. Τώρα οι ιμπεριαλιστές έχουν άλλο σχέδιο: την καταστροφή του Ισλαμικού Κράτους και την αντικατάσταση του από αρεστούς στη Δύση ισλαμιστές – από τη Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Τουρκία κ.α. – οι οποίοι στη συνέχεια θα επιτεθούν στον Άσαντ ως «Ελεύθερη Συρία». Στο διαμελισμό που σχεδιάζουν, η Τουρκία θα αρπάξει παραμεθόριες περιοχές και το Ισραήλ τα υψώματα Γκολάν στη νότια Συρία τα οποία κατέχει παράνομα από τον πόλεμο του 1967, και η Σαουδική Αραβία εδάφη της Συρίας και του Ιράκ.

Διαδήλωση για τη νίκη της Συρίας στο Λονδίνο.

Με δικαιολογία ότι οι βομβαρδισμοί θα είναι μόνο ενάντια στους τζιχαντιστές για να απαλύνει τα μαρτύρια του συριακού λαού, ο Κάμερον στη Βρετανία προσπαθεί να πείσει τους Βρετανούς εργαζόμενους και νεολαία υπέρ παράνομων βομβαρδισμών, καθώς δεν υπάρχει απόφαση για κάτι τέτοιο από τα Ενωμένα Έθνη.

Ο Κάμερον και η Δύση όμως δεν λένε λέξη για τα μαρτύρια του Παλαιστινιακού λαού στη Δυτική Όχθη, στη Γάζα και στα προσφυγικά στρατόπεδα, αντίθετα θα δώσουν 50 δισ. δολάρια στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ τα επόμενα 10 χρόνια!

Πανάθλιος κολαούζος των σταυροφόρων της Δύσης αναδυκνείεται και ο Τσίπρας ο οποίος επισκέφτηκε τον εγκληματία πολέμου Νετανιάχου και υποστηρίζει τους αντιδραστικούς πολιτικούς, στρατιωτικούς και ενεργειακούς άξονες Ελλάδας–Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου που επιβάλουν οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΕΠΑ.

Τα αριστερά κόμματα στην Ελλάδα (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΝΑΡ, ΣΕΚ, τα μαρξιστικά-λενινιστικά ΚΚΕ, και κόμματα που μιλούν στο όνομα του Τροτσκισμού) έχουν μια μικροαστική «φιλελεύθερη» αντιδραστική στάση ουδετερότητας στον πόλεμο στη Συρία.

ΑΠΟ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ (4/10/14) ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ. Φωτό News Line.

Τα αριστερά κόμματα είναι ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς βομβαρδισμούς στη Συρία – όπως ήταν ενάντια στους βομβαρδισμούς σε Λιβύη και Ιράκ – και επίσης υποστηρίζουν τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για την ίδρυση του δικού του κράτους.  Όμως είναι ενάντια στον αντι-ιμπεριαλιστικό αγώνα της Συρίας και του Άσαντ καθως θεωρούν το καθεστώς Μπάαθ στη Συρία καπιταλιστικό και καταπιεστικό. Τα ίδια έλεγαν για το καθεστώς Καντάφι και του Σαντάμ, ενώ παλαιότερα αρνήθηκαν να υποστηρίξουν το Ιράν ενάντια στον ιμπεριαλισμό επειδή θεωρούσαν ως «αντιδραστικούς μουλάδες» την ιρανική κυβέρνηση.

Για το ΚΚΕ ο πόλεμος στη Συρία, και στη Μέση Ανατολή – βόρεια Αφρική, δεν είναι παρά “ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις”. Ιμπεριαλιστές είναι οι ΕΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία αλλά και η Ρωσία και Κίνα, ενώ το καθεστώς Άσαντ αντιδραστικό.

Το ΣΕΚ υποστηρίζει κάποιους “επαναστάτες αντάρτες” ενάντια στον “διχτάτορα” Άσαντ.

Χτες (26/11/15) το ΝΑΡ για την Κομμουνιστιή Απελευθέρωση, σύντροφος του ΣΕΚ και άλλων οργανώσεων στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σε μια μακροσκελή ανακοίνωση για τη Συρία αναφέρει ότι η πολιτική των ΗΠΑ-ΕΕ για να ελέγξουν την περιοχή, “οδήγησε σε σειρά πολέμων, σε προσπάθεια ανατροπής αντιδραστικών και βαθειά αντιδημοκρατικών καθεστώτων (Λιβύη, Συρία) που δεν εναρμονίζονταν πλήρως με τα νέα σχέδια ΗΠΑ και ΕΕ και που ήταν ανοικτά σε συνεργασία με τους ανταγωνιστικούς ιμπεριαλισμούς της Ρωσίας και της Κίνας, το Ιράν κλπ.,”. [Δική μας έμφαση]

Φοιτητικό πανό σε πορεία στην Αθήνα.

Η ανακοίνωση του ΝΑΡ (που εδώ αναφέρουμε ως παράδειγμα της στάσης των ελληνικών αριστερών κομμάτων παρά τις μεταξύ τους διαφορές), χαραχτηρίζει τις “κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις των λαών της περιοχής” (Συρία, Αίγυπτος, Τυνησία), ως “αντιφατικές λόγω και της δραματικής έλλειψης εργατικού, αντιιμπεριαλιστικού – αντικαπιταλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος”. Οι συμμορίες που έφιαξαν οι ιμπεριαλιστές στη Συρία (όπως και στη Λιβύη) είναι “αντιφατικού’ χαραχτήρα, ενώ το καθεστώς Άσαντ στη Συρία ειναι “αντιδραστικό και βαθειά αντιδημοκρατικό” και “καπιταλιστικό” σε συνεργασία με τους ιμπεριαλιστές (Ρωσία, Κίνα, Ιράν)!

Η αντι-μαρξιστική πολιτική ανάλυση του ΝΑΡ βάζει σ’ ένα σακούλι τους ιμπεριαλιστές, τα “αντιδραστικά καπιταλιστικά” αραβικά καθεστώτα (Συρία, Σαουδική Αραβία κ.α.), και το Ισλαμικό Κράτος (που δημιούργησαν οι ιμπεριαλιστές της Δύσης και η Σαουδική Αραβία), με εξήγηση τους “ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς”.

Από την άλλη μεριά βάζει κάποιο “εργατικό, αντι-ιμπεριαλιστικό, αντι-καπιταλιστικό κομμουνιστικό, κίνημα” που όμως δεν υφίσταται!

Το συμπέρασμα είναι ότι στη Συρία διεξάγεται ένας “ενδο-ιμπεριαλιστικός” πόλεμος, μεταξύ ιμπεριαλιστών και των υποταχτικών τους, άρα οι εργαζόμενοι δεν υποστηρίζουν καμιά πλευρά, είναι ουδέτεροι στο μακελειό!

Αυτή η πολιτική ανάλυση δεν έχει τίποτα κοινό με τον Μαρξισμό και τη διαλεχτική μέθοδο των Μαρξ και Ένγκελς και τον Κομμουνισμό των Λένιν και Τρότσκι. Πρόκειται για μια μικροαστική τάση που καταντά να ζητά απολίτικα ειρήνη σ’ όλο τον κόσμο, όπως έκανε ο σταλινισμός με την “ειρηνική συνύπαρξη” με τον ιμπεριαλισμό για να ξεπουλά τους αγώνες των αντί-ιμπεριαλιστικών εθνικο-απελευθερωτικών κινημάτων! 

Από τη δεκαετία του 1930 ο Λεφ Τρότσκι είχε τονίζει ότι οι Λενινιστές-Μαρξιστές ως διεθνιστές επαναστάτες υποστηρίζουν τα κράτη (ακόμη και διχτατορίες) και κινήματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, όπως διακήρυξαν η Τρίτη Διεθνής και οι Μπολεβίκοι στο αντι-ιμπεριαλιστικό Συνέδριο των Λαών της Ανατολής στο Μπακού το 1920, και όπως έκανε ο Λένιν το 1921-22 με τον Κεμάλ στη Τουρκία.

Η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς (ΔΕΤΔ ιδρύθηκε το 1953 σε αντίθεση στον Πάμπλο) -η συνέχεια της 4ης Διεθνούς που ιδρύθηκε από τον Τρότσκι το 1938 – κάλεσε για τη νίκη της χούντας της Αργεντινής ενάντια στην ιμπεριαλιστική εισβολή της Βρετανίας που διέταξε η Θάτσερ στα νησιά Μαλβίνας το 1982. Η ΔΕΤΔ υποστήριξε από την αρχή τη νίκη του Παλαιστινιακού λαού ενάντια στο Σιωνισμό. Η ΔΕΤΔ αγωνίστηκε για τη νίκη των Νάσερ και των Βιέτ-Κονγκ ενάντια στο γαλλικό, βρετανικό και αμερικανικό ιμπεριαλισμό, για τη νίκη της Ιρανικής Επανάστασης, για τη νίκη των αντι-ιμπεριαλιστικών καθεστώτων Καντάφι και Σαντάμ ενάντια στο ΝΑΤΟ και στους ιμπεριαλιστές. Έτσι και σήμερα οι Τροτσκιστές της 4ης Διεθνούς υποστηρίζουν τη νίκη του Άσαντ στη Συρία και της Παλαιστινιακής Επανάστασης για μια Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Κρατών στη Μέση Ανατολή!

Ο εχθρός των εργαζομένων σήμερα δεν είναι ο Άσαντ, είναι οι ιμπεριαλιστές σταυροφόροι της Δύσης ΕΕ και ΕΠΑ, οι σιωνιστές του Ισραήλ, οι χούντες σε Αίγυπτο και Τουρκία που υποστηρίζουν τον ιμπεριαλισμό και τους τζιχαντιστές όπως κάνουν τα φεουδαρχικά καθεστώτα του Αραβικού Κόλπου. Σ΄αυτό το συνασπισμό ανήκει και ο Τσίπρας!

Είναι ενδεικτικό της ανάλυσης του ΝΑΡ ότι η ανακοίνωση καταλήγει σε κάλεσμα ενάντια σε βομβαρδισμό και επεμβάσεις αλλά βάζει ξανά στο ίδιο σακούλι ιμπεριαλιστές, Ρωσία, Ισραήλ, Τουρκία και “αραβική αστική τάξη”. Σε μια κατάσταση χωρίς προηγούμενο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού και επίθεσης του ιμπεριαλισμού, το ΝΑΡ καταλήγει στο αταξικό σύνθημα “ειρήνη, φιλία και συνεργασία των λαών”!  

Οι Τροτσκιστές της 4ης Διεθνούς καλούν σε κινητοποιήσεις για την ήττα των ιμπεριαλιστών και τη νίκη του Άσαντ, που να ενώνεται με την επαναστατική δράση στην Ευρώπη και στην Ελλάδα για την ανατροπή Τσίπρα, ΕΕ και καπιταλισμού. –