Κύριο άρθρο, Πέμπτη 3 Απρίλη 2014. της καθημερινής εφημερίδας News Line http://www.wrp.org.uk, του Επαναστατικού Κόμματος Εργατών, Βρετανικού τμήματος της Διεθνούς Επιτροπής της 4ης Διεθνούς.

Ο Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΛΜΑΠ), Αχμάτ Σααντάτ, και το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Φατάχ Μαρουάν αλ-Μπαργούτι, κάλεσαν για τον τερματισμό των «μάταιων συνομιλιών» με το Ισραήλ. Ο Αχμάτ Σααντάτ είναι φυλακισμένος εδώ και 30 χρόνια και ο Μαρουάν αλ-Μπαργούτι, ένας από τους κύριους ηγέτες της Δεύτερης Ιντιφάντα, βρίσκεται στη φυλακή από το 2002. Οι δυο κάλεσαν σε ενεργό αντίσταση μ’ όλες τις μορφές και την εγκαθίδρυση της παλαιστινιακής ενότητας με τη Χαμάς, σύμφωνα με πολιτικό κείμενο που αποδέχτηκαν οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι.

Ο Αχμάτ Σααντάτ πιστεύει ότι οι διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ και τις ΕΠΑ πρέπει να τερματιστούν. Προτείνει άμεσα τη συγκρότηση μιας εθνικής κυβέρνησης κοινής συναίνεσης με συχνές συναντήσεις του προσωρινού ηγετικού οργάνου που έχει σκοπό την ενεργοποίηση και την επαναλειτουργίας του ΟΑΠ (Οργανισμού για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) για να προετοιμάσει εκλογές του Νομοθετικού Συμβουλίου, της Προεδρίας και του Εθνικού Συμβουλίου, και για ένα «πρόγραμμα ενοποιημένου εθνικού αγώνα στη βάση αντίστασης μ’ όλες της τις μορφές και μεθόδους».

Ο Αχμάτ Σααντάτ προειδοποίησε ότι: «Ο περιορισμός της λαϊκής αντίστασης στο πλαίσιο ενός ειρηνικού αγώνα την αδειάζει από την επαναστατική ιδέα. Η σημαντική παλαιστινιακή λαϊκή ιντιφάντα ήταν ένα παράδειγμα λαϊκής αντίστασης και πυξίδα για ένα αριθμό εξαιρετικών μορφών και μεθόδων αντίστασης: ειρηνικών, βίαιων, μαζικών, λειτουργικών, οικονομικών, πολιτικών και πολιτισμικών. Μια επιστημονική πολιτική προσέγγιση αρνείται τη λογική της διαίρεσης των μορφών αντίστασης».

Ο Μαρουάν αλ-Μπαργούτι πιστεύει ότι οι διαπραγματεύσεις «απέτυχαν παταγωδώς» ενώ συνεχίζεται η δημιουργία [σιωνιστικών] οικισμών που απορροφούν το υπόλοιπο της γης στη Δυτική Όχθη και τα λίγα μέτρα που υπολείπονται στις στενές οδούς της Ιερουσαλήμ. Τονίζει ότι: «Το Ισραήλ χρησιμοποιεί τις διαπραγματεύσεις για να κερδίσει χρόνο και να σπάσει τη διεθνή απομόνωση του. Στηρίζεται στις αδυναμίες των Παλαιστινίων, από τις διαιρέσεις και τη σημερινή κατάσταση στα Αραβικά κράτη, για να επιτείνει το χτίσιμο οικισμών και να αυξήσει τους αποίκους με τέτοια τρόπο ώστε να αποτρέψει την εγκαθίδρυση ενός ανεξάρτητου και πλήρους κυριότητας Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα της 4ης Ιούνη 1967, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ».

Ο Μαρουάν αλ-Μπαργούτι υπογραμμίζει ότι «το πρώτο βήμα για την επαναλειτουργία του εθνικού κινήματος είναι η εθνική συμφιλίωση και η αποκατάσταση των πολιτικών κειμένων των φυλακισμένων στο εθνικό σύμφωνο».

Ο Μαρουάν αλ-Μπαργούτι τονίζει την ανάγκη «ενεργοποίησης της εθνικής αντίστασης στην πιο μεγάλη κλίμακα με την συμμετοχή όλων, για το μποϋκοτάρισμα των ισραηλινών προϊόντων και αγαθών και τον τερματισμό όλων των μορφών ασφάλειας, διαπραγμάτευσης και διοικητικής συνεργασίας με την κράτος κατοχής». Αναφέρει ότι: «Δεν υπάρχει αντίθεση μεταξύ αυτή ή εκείνης της μορφής. Όλες οι μορφές αγώνα είναι κρίκοι σε μια αλυσίδα. Το μέτωπο αντίστασης είναι πλατύ. Δεν πρέπει να περιορίζουμε την αντίσταση σε μια μόνο μορφή, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή. Το μυστικό της επιτυχίας της αντίστασης είναι ότι συμπεριλαμβάνει ποικίλες μορφές και τύπους χωρίς εξαίρεση, χωρίς να εξαιρεί αυτή ή την άλλη μορφή ή θεωρώντας τις διαφορετικές μορφές αντίθετες μεταξύ τους».

Όμως ο Πρόεδρος Αμπάς συνεχίζει να βασίζεται μόνο στην παλιά διπλωματία. Χτες [2/4/14] είπε ότι «η παλαιστινιακή ηγεσία ψήφισε ομόφωνα να γίνουμε μέλη των διεθνών οργανισμών». Και πρόσθεσε: «Δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το δικαίωμα ενάντια σε κανέναν και σίγουρα δεν στοχεύουμε να συγκρουστούμε με την αμερικανική κυβέρνηση. Θέλουμε να συνεχίσουμε τις καλές σχέσεις με τις ΕΠΑ γιατί μας βοηθούν και κάνουν σοβαρές προσπάθειες».

Ο Πρόεδρος Αμπάς κατέληξε: «Παραμένουμε αποφασισμένοι ότι ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθούν τα δικαιώματα μας είναι με διαπραγματεύσεις και ειρηνική λαϊκή αντίσταση. Θα συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε ειρηνικά μέσα για να ιδρύσουμε το κράτος μας στα σύνορα του 1967 με μια δίκαιη και συμφωνημένη λύση του ζητήματος των προσφύγων σύμφωνα με την απόφαση 194 των Ενωμένων Εθνών».

Είναι φανερό ότι οι παλαιστινιακές μάζες πρέπει να αποτρέψουν τα σχέδια του Αμπάς. Ο διπλωματικός «αγώνας», με το παλαιστινιακό έθνος και την παγκόσμια αλληλεγγύη σε παθητικό ρόλο, οδηγεί σε ήττες και απογοήτευση. Τα παλαιστινιακά κινήματα πρέπει αμέσως να ενοποιηθούν και να σχηματίσουν μια κυβέρνηση ικανή να οργανώσει πολιτική και στρατιωτική αντίσταση στην Παλαιστίνη για να νικήσει τους καταχτητές, παράλληλα με ένα διεθνές κίνημα που θα αναγνωρίζει την Παλαιστίνη και α επιβάλει παγκόσμιο μποϋκοτάζ ενάντια στο Ισραήλ.

Ο ενοποιημένος αγώνας θα διαρκέσει μέχρι οι Παλαιστίνιοι αποχτήσουν το δικό τους κράτος, χωρίς αποικισμούς, με τα δικά τους στρατεύματα να φυλάν τα σύνορα, με την Ιερουσαλήμ ως την πρωτεύουσα τους και με όλους τους Παλαιστίνιους να έχουν το δικαίωμα επιστροφής στα σπίτια τους.