ΠΕΡΙΠΟΥ 300 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ συμμετείχαν σήμερα Παρασκευή το απόγευμα σε συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στο Υπουργείο Μεταρρύθμισης του Μητσοτάκη ενάντια στη διαθεσιμότητα και στις μαζικές απολύσεις.
Παρά την καταστροφή της παιδείας, υγείας, πρόνοιας και της βαριάς βιομηχανίας του δημόσιου τομέα, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες (Ομοσπονδιών – Πρωτοβάθμιων Σωματείων) έχουν αποτύχει παταγωδώς να σχεδιάσουν ένα πρόγραμμα αντίστασης και ανατροπής της κοινοβουλευτικής χούντας και να πραγματοποιήσουν επιθετικές μαζικές δράσεις.
Η σημερινή συγκέντρωση και πορεία, παρά τη συμμετοχή αντιπροσωπειών εργαζομένων από το Υπουργείο Πολιτισμού, τις απολυμένες καθαρίστριες, τους υπαλλήλους πανεπιστημίων και τους απολυμένους της ΕΡΤ, ήταν μια πορεία-ντροπή για την ιστορία των αγώνων εκπαιδευτικών και τη σημερινή πάλη των σχολικών φυλάκων.
Τι συμβαίνει;
Η προδοτική άρνηση της γραφειοκρατίας ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – Ομοσπονδιών να καλέσουν και οργανώσουν Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας κρατά τους εργαζόμενους στα σπίτια τους. Η έλλειψη κεντρικής ηγεσίας δεν έχει αντικατασταθεί από ένα δυναμικό Συντονιστικό όργανο των Πρωτοβάθμιων σωματείων με το αναγκαίο διπολικό πρόγραμμα: εκδίωξη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας από ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-Ομοσπονδίες, παράλληλα με ανατροπή των μνημονίων και της κοινοβουλευτικής χούντας μέσα από ενωτική απεργία διαρκείας και καταλήψεις.
Στη σημερινή επαναστατική κατάσταση οι συνδικαλιστές της Αυτόνομης Παρέμβασης (ΣΥΡΙΖΑ) αρνούνται την οργάνωση απεργίας διαρκείας για ανατροπή της κυβέρνησης περιμένοντας τις Ευρω-εκλογές. Το ΚΚΕ-ΠΑΜΕ, όπως κυνικά τονίζει το ίδιο συνέχεια, δεν θέλει την ανατροπή της κυβέρνησης γιατί έτσι κι αλλιώς η νέα κυβέρνηση θα είναι κι αυτή καπιταλιστική (εννοεί το ΣΥΡΙΖΑ). Οι αποσχισθέντες από ΠΑΣΚΕ συνδικαλιστές τώρα κι αυτοί αρνούνται απεργία διαρκείας και αγώνα για ανατροπή κυβέρνησης.
Σ’ αυτή τη συγκυρία, κατάρρευσης των γραφειοκρατικών και παραδοσιακών ηγεσιών στα μάτια της εργατικής τάξης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα άλλα μικρότερα αριστερά κόμματα και παρατάξεις, αρνούνται να κηρύξουν κατά μέτωπο επίθεση στη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και να προτάξουν ένα σαφές επαναστατικό πρόγραμμα που θα αντιμετωπίσει την αντεπανάσταση της τρόϊκας και την καταστροφή των εργαζομένων, της νεολαίας, των αγροτών και των μικροεπαγγελματιών.
Η ουσία της σημερινής παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης είναι η κατάρρευση του συστήματος. Η εποχή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας του 20ου αιώνα πέρασε. Ο καπιταλισμός έχει μπει στη φάση της βαρβαρότητας και φασιστικών μέτρων και πρέπει να ανατραπεί επαναστατικά από τη δράση της εργατικής τάξης.
Το πρωταρχικό ζήτημα είναι η δημιουργία της επαναστατικής μαρξιστικής ηγεσίας των εργαζομένων. Μια τέτοια ηγεσία συνεχώς ενώνει το καθημερινό αγώνα επιβίωσης και αντίστασης με την ανατροπή των μνημονίων και του καπιταλισμού.
Η υπεράσπιση των δημοσίων υπηρεσιών, του δικαιώματος σε δουλειά, στέγη, τροφή, υγεία και εκπαίδευση, σήμερα σημαίνει άμεση καθημερινή πάλη για την ανατροπή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (οποιασδήποτε μορφής) και της κοινοβουλευτικής χούντας. Αν δεν υπάρχει αυτή η προοπτική, τότε στη θέση της μπαίνουν νεφελώδεις ρεφορμιστικές ιδέες περί συμβιβασμών μέσα σε περίοδο Μνημονίων.
Μετά τις εκατοντάδες χιλιάδες στις πλατείες Συντάγματος, τις συνεχείς μονοήμερες γενικές απεργίες τουφεκιές στον αέρα, οι μικρές κινητοποιήσεις των τελευταίων μηνών, είναι εκφυλισμός που επέβαλαν οι υποταγμένοι συνδικαλιστές, οι ρεφορμιστές του ΣΥΡΙΖΑ και οι ρεφορμιστές-σεχταριστές του ΚΚΕ. Αντί για ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, κάθε κλάδος εργαζομένων αφήνεται να αγωνιστεί μόνος του απομονωμένος από την εργατική τάξη.
Η διαλεκτική όμως της ταξική πάλης στη σημερινή παγκόσμια τερματική κρίση του καπιταλισμού εμπεριέχει και την επαναστατική διάσταση. Οι εργαζόμενοι θα κινητοποιηθούν ενάντια στις μαζικές απολύσεις, στις ιδιωτικοποιήσεις και στις φασιστικές συμμορίες της Χρυσής Αυγής, και για την ανατροπή της κοινοβουλευτικής χούντας, όχι στην προοπτική «εθνικού ισχυρού κράτους», όπως έγραφε το φυλλάδιο των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, αλλά αντίθετα στην προοπτική ανατροπής μνημονίων, χούντας και εθνικού καπιταλιστικού κράτους. Το καθήκον των μαρξιστών και των αγωνιστών εργαζομένων, οι οποίοι/ες είναι σήμερα στην καρδιά και στην πρωτοπορία του αγώνα, είναι η μεταμόρφωση της αντίστασης σε επαναστατική δράση για την ανατροπή γραφειοκρατίας-κοινοβουλευτικής χούντας-καπιταλισμού με προορισμό την εργατική εξουσία.
Αυτό είναι το πρόγραμμα της Επαναστατικής Μαρξιστικής Ένωσης, ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Επιτροπής της 4ης Διεθνούς. ■