► Ο ΚΟΛΟΣΙΑΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΕ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ! 

Μαχήτριες του ΔΣΕ.

Στις 28-30 Αυγούστου 1949 οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) αποσύρθηκαν από το Γράμμο και το Βίτσι και πέρασαν στην Αλβανία. Υπεύθυνοι για τη συντριπτική ήττα του ΔΣΕ και της Επανάστασης στην Ελλάδα 1943-1949 ήταν η προδοτική πολιτική του Στάλιν, του Ζαχαριάδη και της ηγεσίας του ΚΚΕ, οι οποίοι αρνήθηκαν συνειδητά τον αγώνα για τη συντριβή και ανατροπή του καπιταλισμού.   

Την ίδια επαναστατική περίοδο, μετά τη συντριβή του Ναζισμού και φασισμού από τον Κόκκινο Στρατό στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (1939-1945), εγκαθιδρύθηκαν εργατικά κράτη σ’ όλη την Ανατολική Ευρώπη, και ο νικητής Aπελευθερωτικός Στρατός του Κομουνιστικού Κόμματος Κίνας του Μάο Ζεντόγκ εγκαθίδρυσε στις 1 Οχτώβρη 1949 τη Λαϊκή Δημοκρατίας της Κίνας.

Παράλληλα ξέσπασαν αντι-ιμπεριαλιστικές επαναστάσεις σε Αφρική και Ασία και ξεκίνησε τη μεγαλειώδη νικηφόρα πορεία του ο στρατός των Βιέτ-Κονγκ του Χο Τσι Μινχ ηγέτη του Κομουνιστικού Κόμματος που τσάκισε το γαλικό και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και απελευθέρωσε και ενοποίησε το Βιέτ-Ναμ την Πρωτομαγιά 1975, μετά 30 χρόνια πολέμου.    

Οι κύριοι και ουσιαστικοί λόγοι της ήττας στην Ελλάδα, αλλά και σε Ιταλία και Γαλία, ήταν η συνειδητά προδοτική πολιτική της σταλινικής γραφειοκρατίας και της ηγεσίας των κομουνιστικών κομμάτων σε Ελλάδα, Γαλία και Ιταλία.

Γιάλτα Φλεβάρης 1945, Τσέρτσχιλ, Ρούσβελτ, Στάλιν.

Στις συμφωνίες με τους ιμπεριαλιστές στη Διάσκεψη της Γιάλτας (Φλεβάρης 1945), ο Στάλιν υπόγραψε τη διαίρεση της Ευρώπης σε Δυτική, με κυριαρχία του καπιταλισμού, και σε Ανατολική με εγκαθίδρυση σταλινικών καθεστώτων, παραμορφωμένων εργατικών κρατών, με κυριαρχία τής ΕΣΣΔ.   

Η εντολή Στάλιν στα ΚΚ της Δύσης ήταν άρνηση της σοσιαλιστικής επανάστασης και υποταγή στον καπιταλισμό, με συμμαχία με τη μπουρζουαζία σε κυβερνήσεις Εθνικής Ενότητας!

Στην Ιταλία και Γαλία τα πανίσχυρα ΚΚ των Τολιάτι και Τορέζ υποτάχτηκαν πλήρως στις διαταγές Στάλιν και συμμετείχαν στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις σταθεροποίησης του καπιταλισμού το 1944-5.

Στην Ελλάδα η ηγεσία του ΚΚΕ αρνήθηκε την πάλη για κρατική λαϊκή εξουσία ενάντια στους Άγγλους ιμπεριαλιστές, σε αντίθεση με τις θέσεις του Βελουχιώτη, υπόγραψε τις προδοτικές συμφωνίες Λίβανου και Καζέρτας και συμμετείχε στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις που συγκρότησαν οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές το 1944. 

Το Δεκέμβρη 1944 η ηγεσία του ΚΚΕ αρνήθηκε να παλέψει με όλες τις δυνάμεις ενάντια στην αντεπανάσταση των Άγγλων, κράτησε τις εκπαιδευμένες δυνάμεις του Βελουχιώτη μακριά από Αθήνα-Πειραιά και τελικά υπόγραψε την πλήρη υποταγή στο καπιταλιστικό καθεστώς στη Βάρκιζα το Φλεβάρη 1945 με παράδοση των όπλων, διάλυση του ΕΛΑΣ και αποκήρυξη και εξόντωση του Βελουχιώτη τον Ιούνη 1945!

Η παράδοση των όπλων από μαχητές του ΕΛΑΣ μετά από διαταγή της ηγεσίας ΚΚΕ και την υπογραφή της στη συμφωνία της Βάρκιζας το Φλεβάρη 1945. 

Έτσι η εργατική τάξη, η αγροτιά και η νεολαία στην Ελλάδα βρέθηκαν άοπλοι και χωρίς την έμπειρη και αποφασιστική ηγεσία του Βελουχιώτη.

Στην αντεπανάσταση των Άγγλων-Αμερικανών στην Ελλάδα, ο ΓΓ του ΚΚΕ Ζαχαριάδης το 1945-6, αν και σωστά δεν συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές το 1946, αρνήθηκε τη σοσιαλιστική επανάσταση και προσπάθησε να συμβιβαστεί με την ελληνική μπουρζουαζία και τους επικυρίαρχους ιμπεριαλιστές σύμφωνα με τις εντολές του Στάλιν.

Αλλά από το 1943 ο αγώνας του ΕΛΑΣ ήταν απελευθερωτικός-επαναστατικός, όπως ο αγώνας στο Βιέτ-Ναμ. Ο ΕΛΑΣ ή θα έπαιρνε την εξουσία, ή θα υποτασσόταν στον ιμπεριαλισμό και στην ελληνική βασιλική μπουρζουαζία, όπως είχε υπογράψει ο Στάλιν με τον Τσέρτσχιλ.

Αντί να ανασυγκροτήσει τον ΕΛΑΣ ο Ζαχαριάδης, σχημάτισε αντάρτικες ομάδες ως πίεση στην ελληνική κυβέρνηση αναζητώντας συμβιβασμό.

Ακόμα και όταν αυτός ο συμβιβασμός αποδείχτηκε άκαιρος και αδύνατος, ο Ζαχαριάδης αρνήθηκε να συγκροτήσει επαναστατικό σοσιαλιστικό στρατό και αντάρτικη ταχτική. Έστειλε μονάδες του ΔΣΕ στο σφαγείο του «ταχτικού πολέμου», σε μετωπική σύγκρουση με τον Εθνικό Στρατό υπέρτερο σε όπλα, τάνκς, κανόνια και αεροπορία.

Ο Στάλιν αρνήθηκε να στείλει αρκετό και σύγχρονο οπλισμό στον ΔΣΕ ενώ η σύγκρουση Στάλιν – Τίτο οδήγησε τη Γιουγκοσλαβία να κλείσει τα σύνορα και να σταματήσει τη βοήθεια προς το ΔΣΕ. Οι Σλαβομακεδόνες μαχητές και μαχήτριες διασπάστηκαν από το ΔΣΕ και πέρασαν στη Γιουγκοσλαβία.

Μαχητές του ΔΣΕ.

Οι Στάλιν – Ζαχαριάδης είχαν οδηγήσει την ελληνική επανάσταση στη συντριβή, ένα εκπαιδευμένο λαϊκό στρατό στην ήττα. Το αποτέλεσμα της προδοτικής τους πολιτικής ήταν δεκάδες χιλιάδες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, χιλιάδες αγωνιστές δολοφονήθηκαν από τις αντι-κομουνιστικές συμμορίες και τα στρατιωτικά δικαστήρια, δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες στα εργατικά κράτη και στην ΕΣΣΔ, και κατοχύρωση στην Ελλάδα ενός διχτατορικού αντι-κομουνιστικού καθεστώτος.

Σ’ όλη την επαναστατική περίοδο της δεκαετίας του 1940 στην Ελλάδα, οι διεσπασμένοι Τροτσκιστές δεν κατάφεραν να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μαζικό κόμμα, παρά την ίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς το 1938, που είχε καλέσει στην ενοποίηση των Τροτσκιστών σε επαναστατικά κόμματα, και τις αναλύσεις του Τρότσκι για τη στρατηγική των επαναστατών στον επερχόμενο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στο Μανιφέστο του ιδρυτικού συνεδρίου της Τέταρτης Διεθνούς «Το Μεταβατικό Πρόγραμμα – Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς» (1938) αναφέρονται οι κύριοι άξονες του επαναστατικού προγράμματος των Τροτσκιστών στον πόλεμο: ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στον εθνικισμό της υπεράσπισης της καπιταλιστικής πατρίδας, για τη σοσιαλιστική επανάσταση και την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ.

Τα στελέχη του Τροτσκισμού, όπως ο Παντελής Πουλιόπουλος, δολοφονήθηκαν από τους Ιταλούς φασίστες το 1943, και στη συνέχεια οι ομάδες ασφάλειας του ΚΚΕ δολοφόνησαν Τροτσκιστές με τη συκοφαντική κατηγορία ότι ήταν αντεπαναστάτες και εχθροί του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Αρκετοί Τροτσκιστές έδρασαν ως μαχητές του ΕΛΑΣ αλλά μια μερίδα Τροτσκιστών, που είχε αρνηθεί την Τέταρτη Διεθνή, ακολούθησε σεχταριστική πολιτική αρνούμενη να ενταχτεί στον ΕΛΑΣ. Ομάδες που μιλούσαν στο όνομα του Τροτσκισμού πολέμησαν κύρια στις πόλεις ενάντια στους καταχτητές και στους συνεργάτες τους.

Στην έκδοση του ΚΚΕ «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ» (Σύγχρονη Εποχή 2018, τόμος Β2), η σημερινή σταλινική – ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ τονίζει τις «αντιφάσεις» της πολιτικής της ΕΣΣΔ και του ΚΚΕ στην πάλη του ΔΣΕ («Βασικά συμπεράσματα από τη δράση του ΔΣΕ»): την άρνηση για νίκη το 1946 της ηγεσίας του ΚΚΕ και τη συμβιβαστική πολιτική της, την άρνηση βοήθειας από την ΕΣΣΔ, την καταστροφική στρατηγική «ταχτικού πολέμου».

Όλη αυτή η σημερινή κριτική της ηγεσίας του ΚΚΕ δικαιώνει τις θέσεις των Τροτσκιστών. Όμως από την κριτική της ηγεσίας του ΚΚΕ απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά σε Στάλιν και Ζαχαριάδη και ανάλυση των λόγων που ο Στάλιν και η τότε ηγεσία του ΚΚΕ ακολούθησαν τον προδοτικό δρόμο της άρνησης της σοσιαλιστικής επανάστασης και πέρασαν στην υποταγή στον ιμπεριαλισμό και στη μπουρζουαζία. 

Το σταλινικό ΚΚΕ δεν ήταν ούτε είναι επαναστατικό κόμμα, αλλά ένα ρεφορμιστικό εκφυλισμένο κόμμα. Ο Σταλινισμός είναι ένα καρκίνωμα στην εργατική τάξη, όπως δήλωσε ο Τρότσκι. Η ηγεσία του ΚΚΕ πάντα επιζητεί τη συμφιλίωση με τον ταξικό εχθρό, όπως έκανε το 1944, στις απεργίες στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στη διάρκεια της χούντας 1967-74, στην άρνηση της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973 και στην υποταγή στον Καραμανλή το 1974, στις οικουμενικές κυβερνήσεις το 1989, και στην άρνηση της Εξέγερσης της Νεολαίας το 2008.

Από πρόσφατη φοιτητική πορεία στην Αθήνα ενάντια στο Νομοσχέδιο Κατάργησης του Ασύλου της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Φωτό Ε.Α.

Ο κολοσιαίος επαναστατικός αγώνας του ΔΣΕ και η Ελληνική Επανάσταση 1943-49 θα δικαιωθεί με την ολοκλήρωση της στις σημερινές συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και κατάρρευσης της καπιταλιστικής οικονομίας και της μνημονιακής διχτατορικής λιτότητας των καπιταλιστικών κυβερνήσεων της ΕΕ στην Ελλάδα.

Στην πορεία αντίστασης και εξέγερσης στα μνημόνια λιτότητας, η εργατική τάξη στην Ευρώπη στρέφεται προς τον επαναστατικό δρόμο της συντριβής της ΕΕ και των ρατσιστών-φασιστών, σε κινητοποιήσεις ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση σπρώχνει την άρχουσα τάξη σε διχτατορικές λύσεις και την εργατική τάξη και νεολαία στο δρόμο της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Απαιτείται η οργάνωση αυτού του αγώνα σε Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας συντριβής των μνημονίων και της κυβέρνησης “επιτελικού κράτους” του Μητσοτάκη. Στην πορεία αυτή η εργατική τάξη και η νεολαία πρέπει επίσης να εκδιώξει την προδοτική γραφειοκρατική ηγεσία από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και να απομονώσει τους πεσιμιστές στο ΚΚΕ και στ’ άλλα αριστερά κόμματα.

Τώρα είναι η ώρα συγκρότησης από τη νέα γενιά αγωνιστών ενός μαζικού επαναστατικού Μαρξιστικού κόμματος της Τέταρτης Διεθνούς για να οδηγήσει τους εργαζομένους και την αγροτιά στη σοσιαλιστική επανάσταση και στην εθνικοποιημένη σχεδιασμένη οικονομία. –      

► ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ!

Στρατιώτες στην εξέγερση της Πετρούπολης, Φλεβάρη / Μάρτη 1917.

«Η ρωσική επανάσταση που πραγματοποιήσατε άνοιξε μια νέα εποχή. Ζήτω η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση!»

Έτσι έκλεισε τη σύντομη ομιλία του ο Βλαντίμιρ Λένιν προς τους εργάτες και στρατιώτες που τον υποδέχτηκαν στο σιδηροδρομικό σταθμό της Πετρούπολης στις 3 Απρίλη 1917. Την επόμενη μέρα διάβασε τις περίφημες «Θέσεις του Απρίλη» δυο φορές – μια σε συνέλευση των Μπολσεβίκων αντιπροσώπων στο Σοβιέτ Πετρούπολης και άλλη μια σε συγκέντρωση Μπολσεβίκων και Μενσεβίκων, που συζητούσαν κοινή πολιτική. Οι «Θέσεις του Απρίλη» δημοσιεύτηκαν στην Πράβντα (την εφημερίδα των Μπολσεβίκων) στις 7 Απρίλη 1917 – μόνο με την  υπογραφή του Λένιν.

Στην Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης (κεφάλαιο 15) ο Τρότσκι έγραψε από την εξορία το 1930:

«Οι θέσεις έκφρασαν απλές σκέψεις με απλά λόγια κατανοητά απ’ όλους: η δημοκρατία που βγήκε από την επανάσταση του Φλεβάρη δεν είναι η δική μας δημοκρατία, και ο πόλεμος που διεξάγεται δεν είναι ο δικός μας πόλεμος. Το καθήκον των Μπολσεβίκων είναι να ανατρέψουν την ιμπεριαλιστική κυβέρνηση. Αλλά αυτή η κυβέρνηση υποστηρίζεται από τους Σοσιαλεπαναστάτες και τους Μενσεβίκους, που έχουν την υποστήριξη και εμπιστοσύνη των μαζών του λαού. Είμαστε μειοψηφία. Σ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για βία από την πλευρά μας. Πρέπει να διδάξουμε τις μάζες να μην εμπιστεύονται τους Συμβιβαστές και τους Αμυνιστές [υποστηριχτές του πολέμου]. ‘Πρέπει υπομονετικά να εξηγούμε’. Η επιτυχία αυτής της πολιτικής, που υπαγορεύεται απ’ όλη τη σημερινή κατάσταση, είναι εγγυημένη και θα μας οδηγήσει στη διχτατορία του προλεταριάτου, πέρα από τα όρια του μπουρζουάδικου καθεστώτος».    

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ! Από την πρόσφατη κινητοποίηση των αγροτών Κρήτης.

Μέρος της μαζικής διαδήλωσης την Τετάρτη το βράδυ έξω από τα κεντρικά γραφεία του Τραμπ στη Νέα Υόρκη. Φωτό Spencer Platt /Getty images

Στις επαναστατικές συνθήκες του 1917 ο Λένιν δεν κήρυξε την υποστήριξη στη σταθεροποίηση του καπιταλιστικού καθεστώτος, αλλά τη διχτατορία του προλεταριάτου, την ανατροπή της μπουρζουάδικης κυβέρνησης και του καπιταλισμού.

Για την πραγματοποίηση της ανατροπής, οι επαναστατικές δυνάμεις (Μπολσεβίκοι) έπρεπε να κερδίσουν «υπομονετικά» την υποστήριξη των μαζών, που τότε υποστήριζαν τα αριστερά κόμματα (Σοσιαλεπαναστάτες και Μενσεβίκους). Η πολιτική αυτών των κομμάτων ήταν υποστήριξη στην εγκαθίδρυση ενός καπιταλιστικού καθεστώτος, καθώς νόμιζαν ότι οι συνθήκες – η καθυστέρηση της Ρωσίας και η συνείδηση των εργαζομένων της Ρωσίας –  δεν ήταν ώριμες για την ανατροπή του καπιταλισμού με τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Στην πολιτική των «Θέσεων του Απρίλη» συναντήθηκαν Λένιν και Τρότσκι, καθώς ο Τρότσκι από την επαύριο της επανάστασης του 1905, με το έργο του Η Διαρκής Επανάσταση, είχε τονίσει ότι η επανάσταση στη Ρωσία δεν μπορούσε να παραμείνει καπιταλιστική, αλλά έπρεπε να προχωρήσει στο σοσιαλισμό.

Η πολιτική προοπτική του Λένιν και του Τρότσκι αποδείχτηκε σωστή, αυτή των αριστερών υποστηριχτών του καπιταλισμού λάθος και αντεπαναστατική.

Αντιπροσωπία της ΠΕΝΕΝ στα μπλόκο Νίκαιας. Φωτό ΠΕΝΕΝ.

Το πανό της ΠΟΣΠΕΡΤ στη σημερινή απεργιακή πορεία από το Πολυτεχνείο στη Βουλή. Φωτό Ε.Α.

Συμβιβαστές–υποστηριχτές της καπιταλιστικής σταθεροποίησης ήταν όλη η ηγεσία του Μπολσεβίκικου Κόμματος όταν έφτασε ο Λένιν στην Πετρούπολη. Οι Κάμενεφ και Στάλιν, διευθυντές της Πράβντα, υποστήριζαν την καπιταλιστική Προσωρινή Κυβέρνηση και την ένωση με τους Μενσεβίκους. Κανείς δεν βρέθηκε, ούτε καν ο Ζηνόβιεφ τότε στο πλάϊ του Λένιν, να συνυπογράψει τις «Θέσεις» του Λένιν! Μέρες μετά τη δημοσίευση τους, η Πράβντα τις αποκαλούσε «προσωπικές απόψεις» του Λένιν! 

Στην εφημερίδα Πριν, 9 Απρίλη 2017, δημοσιεύτηκε το άρθρο του Μπάμπη Συριόπουλου «Οι Θέσεις του Απρίλη βάζουν στόχο τη σοσιαλιστική επανάσταση», σ. 20-21. Το άρθρο τονίζει τη διαφωνία στις «Θέσεις» της τότε ηγεσίας των Μπολσεβίκων αλλά δεν αναφέρει ότι υπεύθυνοι γι’ αυτό ήταν οι Καμένεφ και Στάλιν. Η εφημερίδα πλαστογραφεί την ιστορία δημοσιεύοντας – χωρίς λεζάντα – φωτογραφία ζωγραφικού πίνακα «σοσιαλιστικού ρεαλισμού» της δεκαετίας του 1930 που δείχνει την αποβίβαση του Λένιν από το τρένο και πίσω του τον Στάλιν – ένα πανάθλιο ψέμμα του σταλινισμού! Μαζί με τον Λένιν ταξίδεψε ο Ζηνόβιεφ, όχι ο Στάλιν.

Το άρθρο στο Πριν προσπαθεί να δώσει την εικόνα της κατάστασης στη Ρωσία με την άφιξη του Λένιν και είναι γραμμένο ως μια ιστορική αναδρομή. Απουσιάζει η κατανόηση και προβολή των «Θέσεων» ως της άμεσης πολιικής πραχτικής του κόμματος σε επαναστατικές συνθήκες. Το άρθρο δεν αναφέρει λέξη για το τι μπορεί να σημαίνουν οι «Θέσεις» σήμερα στην Ελλάδα των μνημονίων, στην περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Από τις διαδηλώσεις στο Παρίσι ενάντια στον αντεργατικό νόμο Χομρί. Φωτό Συνομοσπονδία FO.

«Θέση» του Πριν, ΝΑΡ, ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΔΕΔΥ κ.α., είναι σήμερα η «ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής» των μνημονίων. Αυτά τα κόμματα αρνούνται όπως ο διάλος το λιβάνι να καλέσουν σε ΑΝΑΤΡΟΠΗ της ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΣΙΠΡΑ και του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. Αρνούνται το χαραχτήρα της σημερινής κατάστασης ως επαναστατικής, απόρροια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού. Πιστεύουν ότι ο καπιταλισμός έχει μέλλον!

Οι Τροτσκιστές της Διεθνούς Επιτροπής της 4ης Διεθνούς και η Εργατική Αντίσταση πιστεύουν το αντίθετο!

Ο αγώνας ενάντια στα μνημόνια λιτότητας της αντεπανάστασης ΕΕ και καπιταλισμού, είναι επαναστατικός αγώνας που μπορεί να δικαιωθεί μόνο με την ανατροπή των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και της ΕΕ, με την ευρωπαϊκή σοσιαλιστική επανάσταση.

Ο αγώνας σήμερα απαιτεί την ενοποίηση της πάλης όλων των εργαζομένων, ανέργων, αγροτών, νεολαίας και μικροεπαγγελματιών σε ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ, για την οργάνωση ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, για τη συντριβή των μνημονίων, για την ανατροπή του Τσίπρα. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα κερδίσει την υποστήριξη της εργατικής τάξης και της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Η επαναστατική αντίσταση στο νέο μνημόνο και στους πολέμους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, πρέπει να αναπτυχθεί με προοπτική τη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας για την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα και της συντριβής της Δεξιάς του Μητσοτάκη και της Χρυσής Αυγής. Οι διαδηλώσεις μερικών χιλιάδων και οι μονοήμερες απεργίες δεν φτάνουν!

Από διαδήλωση του Εργατικού Κόμματων των Εργατών (WRP – Βρετανικού Τμήματος της Διεθνούς Επιτροπής της 4ης Διεθνούς). Λονδίνο 5/3/17. Φωτό News Line

Ο σημερινός αγώνας πρέπει να έχει στόχο την έξοδο από ΕΕ – ΝΑΤΟ, την εθνικοποίηση των τραπεζών, τη διαγραφή του χρέους. Το  άμεσο ιστορικό καθήκον των εργαζομένων και της νεολαίας είναι να δημιουργήσουν το δικό τους επαναστατικό μαρξιστικό κόμμα της 4ης Διεθνούς, για να οδηγήσει αυτόν τον αγώνα στη δικαίωση του με την ανατροπή του καπιταλισμού για σοσιαλιστική κυβέρνηση εργατών – αγροτών, για τα Ενωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη της Ευρώπης!

Δεν μπορούμε να μείνουμε στο σάπιο καπιταλισμό της κρίσης, μαζικής ανεργίας και φτώχειας, καταστροφών και πολέμων, που οδηγεί σε οικολογική καταστροφή και πυρηνικό ολοκαύτωμα! Δεν υπάρχει προοπτική βελτίωσης του καπιταλισμού! Για να έχει μέλλον η ανθρωπότητα, για να ξεφύγει από τη σαπίλα του καπιταλισμού, πρέπει να ανατραπεί το σύστημα. Αυτό είναι το μάθημα για το σήμερα των «Θέσεων του Απρίλη» του Βλαντίμιρ Λένιν, της Διαρκούς Επανάστασης του Λεφ Τρότσκι και της ιστορίας της Ρωσικής Επανάστασης με την καθοδήγηση του Μπολσεβίκικου επαναστατικού κόμματος. –

Ο Λεφ Τρότσκι (κέντρο) με τους Ντιέγκο Ριβέρα (αριστερά) και Αντρέ Μπρετόν στο Κογιοακάν το 1938.

Στις 20 Αυγούστου 1940 ο Ισπανός ειδικά εκπαιδευμένος πράχτορας της σταλινικής ΓκεΠεΟυ Ραμόν Μερκαντέρ ντελ Ρίο τραυμάτισε θανάσιμα τον ηγέτη της 4ης Διεθνούς Λεφ Τρότσκι στην Πόλη του Μεξικό. Ο συναρχηγός του Βλαντίμιρ Λένιν στην Οχτωβριανή Επανάσταση και ιδρυτής του Κόκκινου Στρατού, το «Ξίφος της Επανάστασης» όπως τον αποκαλούσε ο Σοβιετικός Τύπος στη δεκαετία του 1920, πέθανε στο νοσοκομείο στις 21 Αυγούστου 1940. 

Την κηδεία του παρακολούθησαν δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι της Πόλης του Μεξικό. Τάφηκε στην αυλή του σπιτιού του, στη συνοικία Κογιοακάν, που σήμερα είναι μουσείο με πρόεδρο της Διαχειριστικής Επιτροπής τον εγγονό τού Τρότσκι Εστεμπάν (Σέβα) Βολκόφ.   

Στις Δίκες της Μόσχας (1936-38) οι δικαστές του Στάλιν καταδίκασαν και δολοφόνησαν τους συνεργάτες του Λένιν, ηγέτες της Οχτωβριανής Επανάστασης και του Μπολσεβίκικου Κόμματος Ζινόβιεφ, Κάμενεφ, Ρίκοφ, Μπουχάριν, Σμιρνόφ, Ρακόφσκι κ.α.

Εισαγγελέας του δικαστηρίου της αντεπαναστατικής σταλινικής γραφειοκρατίας ήταν ο Αντρέι Βισίνσκι, Μενσεβίκος που υπόγραψε τη διαταγή σύλληψης του Λένιν το 1917. Ο Βισίνσκι κατηγόρησε τους Μπολσεβίκους ηγέτες ότι ήταν πράχτορες των ναζί και των ιμπεριαλιστών!

Την περίοδο των Δικών της Μόσχας, και της εξόντωσης εκατομμυρίων σοβιετικών πολιτών και χιλιάδων Ευρωπαίων κομμουνιστών, η σταλινική γραφειοκρατία είχε επιβάλλει στα ευρωπαϊκά ΚΚ το καταστροφικό «Λαϊκό Μέτωπο» συνεργασίας με τα αστικά ιμπεριαλιστικά κόμματα.

Στις 23 Αυγούστου 1940 η σταλινική Ντέϊλι Γουόρκερ, εφημερίδα του ΚΚ Βρετανίας, έγραψε για τη δολοφονία του Τρότσκι «ένας αντεπαναστάτης γκάνγκστερ πεθαίνει» και στις 24 Αυγούστου η Πράβντα του ΚΚ Σοβιετικής Ένωσης, ανάγγειλε τη δολοφονία ως «το θάνατο ενός διεθνούς κατασκόπου».

Τον Αύγουστο 1939 ο Στάλιν και ο ναζί Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Ρίμπεντροπ δώσανε τα χέρια στο αντεπαναστατικό σύμφωνο Σοβιετικής Ένωσης – Γερμανίας.

Μόσχα 23 Αυγούστου 1939. Ο Στάλιν (δεξιά) και ο ναζί Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Ρίμπεντροπ δίνουν τα χέρια στην υπογραφή του αντεπαναστατικού συμφώνου Σοβιετικής Ένωσης – Γερμανίας. Αρχείο ADN-ZB/Archiv.

Στην Ελλάδα το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι οι δολοφονίες των ηγετών της Επανάστασης του Οχτώβρη ήταν αναγκαίες όπως και το σύμφωνο Στάλιν-Ρίμπεντροπ.

Η σταλινική γραφειοκρατία με τη θεωρία του «σοσιαλισμού σε μια χώρα» πρόδωσε την Επανάσταση και μετατράπηκε στην πιο αντιδραστική δύναμη μέσα στο εργατικό κίνημα. Με την πολιτική της «ειρηνικής συνύπαρξης» με τον ιμπεριαλισμό, η σταλινική γραφειοκρατία ξεπούλησε ιστορικούς αγώνες και επαναστάσεις της εργατικής τάξης και των αγροτών (Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα κ.α.) και κατέληξε με τους Γκορμπατσόφ-Γιέλτσιν στην αγκαλιά του ιμπεριαλισμού.

Το 1975 η Διεθνής Επιτροπή της 4ης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) ανακοίνωσε το πόρισμα μιας μεγάλης έρευνας στις συνθήκες δολοφονίας του Λεφ Τρότσκι. Η ΔΕΤΔ αποκάλυψε το τεράστιο κύκλωμα συνωμοσίας των πραχτόρων της ΓκεΠεΟυ για τη δολοφονία του Τρότσκι καθώς και τους συνεργάτες των σταλινικών πραχτόρων που ήταν στην ηγεσία της 4ης Διεθνούς στο Παρίσι (οι οποίοι δολοφόνησαν το 1938 το γιο τού Τρότσκι Λεφ Σέντοφ) αλλά και στο αμερικανικό τροτσκιστικό κόμμα SWP. Τα τεκμήρια και ντοκουμέντα περιέχονται στα βιβλία Η δολοφονία του Τρότσκι και οι συνένοχοι της γκε-πε-ου, της Δ.Ε. της 4ης Δεθνούς, Εκδόσεις Αλλαγή, Αθήνα 1976 και How the GPU murdered Trotsky, New Park Publications, 1981.

Από τον αγώνα των λιμενεργατών και των νοσοκομειακών. Απαιτείται μια νέα επαναστατική ηγεσία ενάντια στη γραφειοκρατία για Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας! Φωτό Ε.Α.

Νοσοκομειακοί σε απεργιακή πορεία τον περασμένο μήνα. Οι συμβιβασμένες ηγεσίες σωματείων αρνούνται την ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ με ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ για την ανατροπή του Τσίπρα. Οι κινητοποιήσεις που οργανώνουν αυτές οι ηγεσίες αποτελούν απλές διαμαρτυρίες για τα μάτια του κόσμου. Φωτό Ε.Α.

Στη σημερινή επιθανάτια κρίση του ιμπεριαλισμού και της κατάρρευσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, η Δ.Ε. της 4ης Διεθνούς καλεί στο χτίσιμο μαζικών επαναστατικών κομμάτων σε κάθε χώρα για την ανατροπή του καπιταλισμού, για εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, για το σοσιαλισμό της σχεδιασμένης οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.

Στην Ελλάδα οι Τροτσκιστές καλούν για την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα-“Θεσμών”, για έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ, για κυβέρνηση Εργατών-Αγροτών, για τα Ενωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη της Ευρώπης.

Από τις διαδηλώσεις στο Παρίσι ενάντια στον αντεργατικό νόμο Χομρί. Φωτό Συνομοσπονδία FO.

Από μεγάλη διαδήλωση μαθητών στο Παρίσι ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο του Ολάντ στις 16/3/2016. Φωτό Caroline Blumberg.

Αυτό απαιτεί ασυμβίβαστη πάλη ενάντια στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΓΣΕΕ ομοσπονδιών, στο σταλινισμό και στον πολιτικό κεντρισμό που αρνούνται την επαναστατική φύση της σημερινής περιόδου, για μια νέα επαναστατική ηγεσία από τους αγωνιστές της νέας γενιάς, για την οργάνωση Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας! –