► 24ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ!

► ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ – ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ!

Οι θανατηφόρες και καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία (σήμερα Κυριακή ο αριθμός των νεκρών έφτασε τους 15!) και οι απαγορεύσεις της αστυνομίας, αλλά και το πεσιμιστικό πνεύμα που κυριαρχεί στις ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ, Αριστερών, απέτρεψαν σε μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης και νεολαίας το Σάββατο βράδυ να συμμετάσχουν στην καθιερωμένη ετήσια (ρουτινιάρικη) πορεία των συνδικαλιστικών οργάνων στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.

Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης δεν παρουσιάστηκε για τα εγκαίνια της ΔΕΘ καθώς επισκέφτηκε τη Θεσσαλία προστατευμένος από τη οργή των αγροτών με ΜΑΤ και ελικόπτερα.

Τη συγκέντρωση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ομοσπονδιών κ.α. στο άγαλμα Βενιζέλου, με κύριο σύνθημα εχτός τόπου και χρόνου “Εργασία και Πρόοδος με Διάρκεια” (!), παρακολούθησαν περίπου 1.000 εργαζόμενοι σε μικρές αντιπροσωπείες εργατικών κέντρων και σωματείων κύρια της Θεσσαλονίκης και βόρειας Ελλάδας, μαζί και αντιπροσωπείες από τα κόμματα της Αριστεράς ΣΕΚ και ΜΛ ΚΚΕ.

Τα συνθήματα του ΣΕΚ ήταν Κάτω η Κυβέρνηση Μητσοτάκη και κάλεσμα σε 24ωρη απεργία. 

Στις πανάθλιες ομιλίες τους στη συγκέντρωση, οι εκπρόσωποι των ξεπουλημένων ηγεσιών ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ αρνήθηκαν να προτείνουν απεργιακό αγώνα, ούτε καν ένα μίνιμουμ πρόγραμμα κινητοποιήσεων, ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Γεωργιάδη που καταργεί βασικά δικαιώματα και καταχτήσεις των εργαζομένων, που γυρίζει στον 19ο αιώνα τις συνθήκες δουλειάς και τους μισθούς των εργαζομένων!

Το νομοσχέδιο Γεωργιάδη – κοινοβουλευτικής χούντας Μητσοτάκη καταργεί το πενθήμερο και οχτάωρο, επιβάλλει συμβόλαια μηδενικών ωρών εργασίας, επιβάλλει μεγάλα πρόστιμα στα εργατικά σωματεία και θα στέλνει στη φυλακή εργαζόμενους και συνδικαλιστές που θα συμμετέχουν σε απεργίες και κινητοποιήσεις!

Στην πορεία που ακολούθησε προς τη ΔΕΘ συμμετείχαν με τα πανό τους η ΟΚΔΕ, μεγάλο μπλοκ φοιτητών/τριών και Αριστερές οργανώσεις.

Στην Καμάρα συγκεντρώθηκαν μερικές εκατοντάδες από αναρχικές συλλογικότητες.

Το ΠΑΜΕ οργάνωσε τη δική του συγκέντρωση και διαδήλωση, με συμμετοχή περίπου 2.500 εργαζομένων, νεολαίας και φοιτητών/τριών. Το πανό στην κορυφή της πορείας, υπογραμμένο γενικά από «Εργατικά Σωματεία», απαιτούσε «Τα κέρδη τους ή οι Ζωές μας – ΟΧΙ στον Εργατικό Μεσαίωνα». Οι ομιλητές στη συγκέντρωση ΠΑΜΕ (πλατεία ΧΑΝΘ) ζήτησαν γενικά και αόριστα «απεργιακό αγώνα» ενάντια στο νομοσχέδιο.

Από τις πορείες απουσίαζαν τα σωματεία από την Καβάλα (πετρέλαια και λιπάσματα).

Στην Αθήνα ο Συντονισμός των Πρωτοβάθμιων Σωματείων και Εργατικών Συλλογικοτήτων (που υποστηρίζεται από ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλα κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς) καλεί σε εργατική διαδήλωση ενάντια “στο νομοθετικό έκτρωμα που σχεδιάζεται”, αντεργατικό νομοσχέδιο Γεωργιάδη, την Πέμπτη 14/9 6:30 μ.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Απέναντι στην αντεπαναστατική καταστροφική κοινοβουλευτική χούντα Μητσοτάκη – ΕΕ, η εργατική τάξη και η νεολαία μπορούν να νικήσουν με την ενοποιημένη τεράστια δύναμη τους εκφρασμένη σε οργάνωση για τη συντριβή του νομοσχεδίου και ανατροπή της κοινοβουλευτικής χούντας Μητσοτάκη!

Αυτό σημαίνει οργάνωση Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας!

Οι 24ωρες και οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας είναι ψευδαισθήσεις και αποπροσανατολισμός!

Είναι ώρα σ’ αυτές τις μέρες δεκάδων νεκρών και τεράστιων καταστροφών και αντεργατικών νόμων, τα αγωνιστικά εργατικά κέντρα και σωματεία να καλέσουν σε σύγκλιση μιας Πανεργατικής Πανελλαδικής Συνέλευσης, με αντιπροσώπους απ’ όλους τους κλάδους και τη νεολαία, αγρότες, συνταξιούχους και μικροεπαγγελματίες, για την οργάνωση ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ συντριβής μνημονίων, αντεργατικών νόμων και ανατροπής της χούντας Μητσοτάκη!

Για Κυβέρνηση Εργαζομένων, από σωματεία, φορείς, λαϊκές συνελεύσεις, για εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, για έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ, για την ήττα των ιμπεριαλιστών ΕΕ-ΕΠΑ στην Ουκρανία.

Οι αγωνιστές της νέας γενιάς, εργαζόμενοι, αγρότες και φοιτητές, καλούνται στη συγκρότηση μιας επαναστατικής παράταξης στο συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα για τη διπλή μάχη ενάντια στους προδότες ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ και τη χούντα Μητσοτάκη.

Για συγκρότηση επαναστατικού κόμματος της Τέταρτης Διεθνούς για την πάλη ανατροπής του καπιταλισμού! –

► Την Τετάρτη 13 Σεπτέμβρη κηρύχτηκε 24ωρη απεργία από τα αγωνιστικά ναυτεργατικά σωματεία για τη δολοφονία του επιβάτη στο πλoίο Blue Horizon.

Την Παρασκευή πρωί 11:30 15 Σεπτέμβρη η ΠΕΝΕΝ οργανώνει ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση για το έγκλημα στο Blue Horizon στην αίθουσα συνελεύσεων, Κολοκοτρώνη 102, δεύτερος όροφος, Πειραιάς. –

► 50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΠΙΝΟΣΕΤ – CIA ΣΤΗ ΧΙΛΗ! ΚΑΙΡΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ! 

Η Δευτέρα 11 Σεπτέμβρη 2023 είναι η 50ή επέτειος από την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας το 1973 από το στρατό της Χιλής που διέταξε ο πρόεδρος του στρατιωτικού επιτελείου στρατηγός Αουγκούστο Πινοσέτ με βάση το σχέδιο “Κόνδορας” της CIA.

Ο Πινοσέτ επέβαλε μια φριχτή στρατιωτική δικτατορία που δολοφόνησε χιλιάδες εργάτες, αγρότες και νεολαία, εξαφάνισε τα εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα, και επέβαλε στη Χιλή τις οικονομικές θεωρίες του Μονεταρισμού της άγριας λιτότητας του Αμερικανού οικονομολόγου Μίλτον Φρίντμαν.

Στις 11 Σεπτέμβρη 1973, αεροσκάφη της χιλιανής αεροπορίας βομβάρδισαν το Προεδρικό Μέγαρο όπου διέμενε ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε (1908-1973) ο οποίος αυτοκτόνησε.

Ο σοσιαλιστής Αλιέντε εξελέγη Πρόεδρος το 1970 επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας (Unidad Popular – συνασπισμός Σοσιαλιστικού Κόμματος, Κομμουνιστικού Κόμματος, Ριζοσπαστικού Κόμματος, Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Ανεξάρτητης Λαϊκής Δράσης και Ενιαίου Λαϊκού Κινήματος Δράσης), ένα Λαϊκό Μέτωπο κομμάτων της μπουρζουαζίας και της εργατικής τάξης, που δεσμεύτηκαν σ’ ένα πρόγραμμα αγροτικής μεταρρύθμισης, περιορισμένης εθνικοποίησης της βιομηχανίας και δημιουργίας «μιχτής οικονομίας».

Το βασικό πρόγραμμα του UP ήταν ρεφορμιστική πολιτική «σταδιακού χαρακτήρα», δηλ., σταδιακές μεταρρυθμίσεις της οικονομίας και του κράτους προς το σοσιαλισμό.

Σοσιαλιστικού χαραχτήρα μεταρρυθμίσεις απαιτούσαν οι Xιλιανοί εργάτες, αγρότες και νεολαία, καθώς η χώρα βρισκόταν σε τεράστια οικονομική ύφεση που είχε παρουσιαστεί το 1967.

Με την ανάληψη της εξουσίας τον Νοέμβρη 1970, η κυβέρνηση Αλιέντε προσπάθησε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της εργατικής τάξης για αυξήσεις μισθών, καλύτερες συνθήκες δουλειάς και δικαιώματα, με προγράμματα κρατικών επιδοτήσεων, εθνικοποιήσεων, διανομής γης στους αγρότες και αυξήσεων μισθών. Αλλά ο ο Αλιέντε συμφώνησε να διατηρήσει το αστικό Σύνταγμα και την ανεξαρτησία του στρατού.

Η κυβέρνηση εθνικοποίησε κατά μεγάλο μέρος την κρίσιμη για τη χιλιανή οικονομία παραγωγή, βιομηχανία, και εξαγωγή χαλκού (ιδιοχτησία αμερικανικών εταιρειών), μαζί με τις βιομηχανίες άνθρακα, σιδήρου, νιτρικών αλάτων και χάλυβα, ενώ 2,4 εκατομμύρια εκτάρια γης καταλήφθηκαν και διανεμήθηκαν στους ακτήμονες αγρότες.

Ο Αλιέντε χορήγησε αυξήσεις και στους στρατιωτικούς ενώ πάγωσε τις τιμές τροφίμων και βασικών αγαθών.

Όμως κανένα από αυτά τα μέτρα δεν μπορούσε να αποτρέψει τον αντίκτυπο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που ξέσπασε το καλοκαίρι του 1971 όταν ο Αμερικανός Πρόεδρος Νίξον αποδέσμευσε το δολάριο από το χρυσό και οι παγκόσμιες συμφωνίες του Μπρέτον Γούντς (1944) ακυρώθηκαν.

Η οικονομία της Χιλής άρχισε να καταρρέει – δεμένη όπως ήταν στο δολάριο – και οι ΕΠΑ επέβαλαν οικονομικό αποκλεισμό της χώρας απαιτώντας την επιστροφή της βιομηχανίας χαλκού στις αμερικανικές εταιρείες. Παράλληλα με εκατομμύρια δολάρια της CIA οι επιχειρήσεις, τράπεζες και μεσαία κοινωνικά στρώματα διοργάνωσαν απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στον Αλιέντε.  

Ο ταξικός αγώνας έφτασε σε εκρηχτικό σημείο καθώς οι εργάτες και οι φτωχοί αγρότες είχαν καταλάβει εργοστάσια και γη που δεν προορίζονταν για εθνικοποίηση από την κυβέρνηση Αλιέντε.

Ενώ η ισχυρή εργατική τάξη και οι μάζες της Χιλής εξοπλίζονταν, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι ο στρατός ετοιμαζόταν να ανατρέψει την κυβέρνηση του, ο Αλιέντε και οι σταλινικοί υποστηρικτές του στο Κομμουνιστικό Κόμμα, επέτρεπαν στο στρατό να μπει στα κατεχόμενα εργοστάσια και να αφοπλίσει και εκδιώξει εργάτες!

Αυτή ήταν στην πράξη η προδοτική θεωρία του ειρηνικού, δημοκρατικού δρόμου προς τον σοσιαλισμό.

Αντί να στραφεί στις μάζες και στην εργατική τάξη με σχηματισμό πολιτοφυλακής, αντί να προχωρήσει σε βαθιές εθνικοποιήσεις, διάλυση της αστυνομίας και του στρατού και συγκρότηση εργατικού επαναστατικού στρατού, ο Αλιέντε προσκολλήθηκε στην αυταπάτη ότι ο στρατός και η αστυνομία του αστικού κράτους θα υπηρετούσαν αμερόληπτα κάθε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση!

Στις αρχές 1972 ο στρατηγός Πινοσέτ προάχθηκε σε Αρχηγό του Στρατιωτικού Επιτελείου και στις 23 Αυγούστου 1973 ο Σαλβαδόρ Αλιέντε τον έχρισε Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων!

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1973 ο στρατός του Πινοσέτ ανέτρεψε την κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου του Αλιέντε και εγκαθίδρυσε καθεστώς τρόμου στρατιωτικής δικτατορίας που κράτησε 17 χρόνια.

Δεκάδες χιλιάδες εργάτες και νέοι βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν από τη στρατιωτική δικτατορία του στρατηγού Πινοσέτ, ενώ σχεδόν 1.500 άνθρωποι εξαφανίστηκαν και τα σώματα τους δεν βρέθηκαν ποτέ.

Για δεκαετίες ο Πινοσέτ ήταν ο κύριος της Χιλής καθώς είχε επιβάλει ένα Σύνταγμα που τον προστάτευε όπως και τους δολοφόνους στρατιωτικούς.

Το αιματοκύλισμα από το στρατό των χιλιανών εργατών και νεολαίας το Σεπτέμβρη 1973, ακολούθησε η στρατιωτική χούντα Παπαδόπουλου στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη 1973.

Αλλά η CIA δεν κατάφερε να συνεχίσει τις νίκες της. Η εξέγερση του Μάη 1968 στη Γαλλία και στην Πράγα, είχαν ξεσηκώσει την ευρωπαϊκή νεολαία και τους εργαζομένους.

Αμέσως μετά το πραξικόπημα Πινοσέτ στη Χιλή, τον Οχτώβρη 1973 ανατράπηκε με εξέγερση της νεολαίας η διχτατορία στην Ταϋλάνδη ενώ ξέσπασε ο πόλεμος Αιγύπτου και Συρίας ενάντια στο σιονιστικό Ισραήλ που βρέθηκε μπροστά σε κατάρρευση. Σώθηκε με μαζική βοήθεια από τις ΕΠΑ, αλλά οι τιμές πετρελαίου φούντωσαν την οικονομική κρίση.

Το 1974 ανατράπηκαν οι στρατιωτικές διχτατορίες σε Πορτογαλία και Ελλάδα και το 1975 στην Ισπανία. Την Πρωτομαγιά 1975 οι νικητές μαχητές του επαναστατικού στρατού του Βιέτ-ναμ μπήκαν στη Σαϊγκόν (σήμερα Χο Τσι Μιν) στη μεγαλύτερη ιστορική ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.   

Το κύριο ιστορικό μάθημα από την κυβέρνηση Λαϊκής Ενότητας και τη διχτατορία Πινοσέτ στη Χιλή είναι ότι η συντριβή του καπιταλιστικού κράτους, όργανο ταξικής καταπίεσης, είναι απολύτως απαραίτητη για τη νίκη της εργατικής τάξης.

Το καθήκον των αγωνιστών είναι η οικοδόμηση ενός επαναστατικού μαρξιστικού κόμματος που δεν έχει ψευδαισθήσεις για “προοδευτικό” στρατό ή “προοδευτικούς καπιταλιστές”, αλλά οργανώνει και οδηγεί την εργατική τάξη στην κατάληψη της εξουσίας με τη σοσιαλιστική επανάσταση και εγκαθιδρύει το μεταβατικό καθεστώς της διχτατορίας του προλεταριάτου.

Σήμερα στην ΕΕ, σ’ όλη την Ευρώπη, οι καπιταλιστικές «δημοκρατίες», κάτω από τον αντίκτυπο μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης – χίλιες φορές πιο δυνατής από εκείνης της δεκαετίας του 1970 – απορρίπτουν τις δημοκρατικές διαδικασίες και επιβάλουν με τα ΜΑΤ και το στρατό καθεστώτα “έκτακτης ανάγκης” κοινοβουλευτικής χούντας ενώ προσπαθούν να διχάσουν τους εργαζομένους με το ρατσισμό.

Ένα επαναστατικό κίνημα εργατών, όσο ισχυρό και αποφασιστικό κι αν είναι, δεν μπορεί να ανατρέψει τον καπιταλισμό χωρίς μια ηγεσία που είναι έτοιμη να οδηγήσει τους εργάτες στον αγώνα για την απαλλοτρίωση των αφεντικών και των τραπεζιτών, τη διάλυση της αστυνομίας και του στρατού και την αντικατάσταση του καπιταλιστικού κράτους με ένα εργατικό κράτος και σοσιαλισμό.

Η παγκόσμια κρίση οδηγεί στην παγκόσμια επανάσταση. Για τη νίκη της απαιτείται η οικοδόμηση επαναστατικής ηγεσίας, τμημάτων της Τέταρτης Διεθνούς σε κάθε χώρα. –