► ΔΙΑΛΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΒΙΑΣ!

► “ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ” ΤΟΥ ΛΕΦ ΤΡΟΤΣΚΙ (1923)

Στην πρώτη  συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, Τετάρτη 28 Ιούνη, ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε τις άμεσες προτεραιότητες τής κυβέρνησης του:   “Καλύτεροι μισθοί, καλύτερη δημόσια υγεία, καλύτερο κράτος και καλύτερη ζωή”.

Σήμερα Πέμπτη στη Βουλή, στις Προγραμματικές Δηλώσεις τής Κυβέρνησης του, ο Μητσοτάκης θα επαναλάβει αυτά τα τερατώδη ψέμματα. Η αλήθεια είναι το απόλυτο αντίθετο απ’ όσα ξεστομίζει ο Μητσοτάκης.

Η νέα μνημονιακή κοινοβουλευτική χούντα Μητσοτάκη, που έχουν επιβάλλει η ΕΕ και οι τραπεζίτες, ήδη εφαρμόζει πετσόκομμα μισθών, διάλυση δημόσιας υγείας με συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο και αντικατάσταση απολυμένων με “εργολαβικούς/ενοικιαζόμενους”, ενίσχυση των ΜΑΤ, τής αστυνομοκρατίας, των δικαστηρίων με νέους νόμους για δικτατορικό “κράτος έκτακτης ανάγκης”, παρακολουθήσεις με την ΕΥΠ, πανάκριβα τρόφιμα και οικιακοί λογαριασμοί ενέργειας για μια ζωή στη φτώχεια, σκοτάδι και πείνα!

Χτες Τετάρτη με “Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου” η χούντα Μητσοτάκη επιβάλει στελέχωση του ΕΚΑΒ με πληρώματα από το Πυροσβεστικό Σώμα, το στρατό και ναυτικό, και τους ΟΤΑ!

Την ώρα που πεθαίνουν συνάνθρωποι μας περιμένοντας το ασθενοφόρο, ή στη δουλειά, ο Μητσοτάκης προωθεί τους ιδιώτες σε ΕΚΑΒ και σ’ όλο το δημόσιο σύστημα υγείας.

Οι πορείες και 24ωρες απεργίες νοσοκομειακών δεν φτάνουν! Οι ηγεσίες των σωματείων γιατρών και προσωπικού πρέπει να σταματήσουν να αποπροσανατολίζουν με κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας.

Τώρα είναι ώρα να καλέσουν, μαζί με τους ναυτεργάτες, τους εκπαιδευτικούς, τους μεταλλεργάτες, τους διανομείς, τους εργάτες σε ΚΟΣΚΟ και ΛΑΡΚΟ, σε Καβάλα και Μαλαματίνα, για μια μαζική Πανεργατική Πανελλαδική Συνέλευση που θα συντονίσει τον αγώνα για την ανατροπή της χούντας Μητσοτάκη και τη συντριβή των Μνημονίων με Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας, για κυβέρνηση εργαζομένων.-

► “ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ” ΤΟΥ ΛΕΦ ΤΡΟΤΣΚΙ (1923)

Πριν 100 χρόνια τον Ιούλη 1923 εκδόθηκε το βιβλίο του Λεφ Τρότσκι “Ζητήματα της καθημερινής ζωής στην εποχή του «πολιτισμού ποιότητας» και τα καθήκοντα της” (“Βопросы быта эпоха «культурничества» и ее задачи”), από τις εκδόσεις Κράσναγια Νοβ, Μόσχα, με 7 κείμενα που είχαν δημοσιευτεί τον προηγούμενο μήνα στην Πράβντα, την καθημερινή εφημερίδα του ΚΚΡ (Μπ).

Το βιβλίο περιλάμβανε και τα πραχτικά συζήτησης στη Μόσχα 25 στελεχών του Κόμματος για ζητήματα της καθημερινής ζωής στη Σοβιετική Δημοκρατία.

Στον Πρόλογο του βιβλίου, 4 Ιούλη 1923, ο Τρότσκι αναφέρει ότι σκοπός του είναι ένα μικρό εκλαϊκευμένο βιβλίο που “θα έδειχνε στο μέσο εργάτη και αγρότη τους δεσμούς μεταξύ ορισμένων γεγονότων και φαινομένων της Μεταβατικής Εποχής μας, και θα χρησίμευε στην κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση”.

Οι τίτλοι των 7 κειμένων της πρώτης έκδοσης είναι: Εφημερίδα και αναγνώστης – Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με “πολιτική” – Για να ανοικοδομηθεί η ζωή, πρέπει να τη μάθουμε – Βότκα, εκκλησία και κινηματογράφος – Από την παλιά οικογένεια στην καινούργια – Η οικογένεια και οι συνήθειες της – Αγώνας για πολιτισμένη γλώσσα.

Το βιβλίο εξαντλήθηκε σε δυο μήνες. Στον Πρόλογο της δεύτερης έκδοσης (τιράζ 30.000), 9 Σεπτέμβρη 1923, ο Τρότσκι έγραψε: “Κάποιοι σοφοί προσπαθούν ν’ αντιπαραθέσουν τα καθήκοντα της καθημερινής κουλτούρας στα επαναστατικά καθήκοντα. Μια τέτοια αντιμετώπιση δεν μπορεί παρά να χαραχτηριστεί θεωρητικά και πολιτικά μηχανιστική”.

Στον Πρόλογο της γαλλικής έκδοσης του Ζητήματα της καθημερινής ζωής (1976) ο μαρξιστής μελετητής της σοβιετικής κουλτούρας αρχιτέκτονας Ανατόλ Κλοπ (Πετρούπολη 1915 – Παρίσι 1990) σημείωσε:

“Όταν δημοσιεύτηκαν τα Ζητήματα καθημερινής ζωής το 1923, ο Τρότσκι ήταν ακόμη Λαϊκός Επίτροπος Στρατού και Ναυτικού, η δεύτερη προσωπικότητα στην πολιτική ζωή της Σοβιετικής Ρωσίας. Αν κάποιος δεν ξέρει πώς ήταν η κατάσταση στη Ρωσία εκείνη την εποχή, μπορεί να εκπλαγεί βλέποντας τον Τρότσκι να αφιερώνει χρόνο σε φαινομενικά δευτερεύοντα ερωτήματα: ανθρώπινη συμπεριφορά στην κοινωνία, αλκοολισμός, οικογενειακές σχέσεις, χειραφέτηση των γυναικών, διόρθωση της καθημερινής γλώσσας, κλπ.

Κάποιοι εξήγησαν την προσοχή του Τρότσκι στα «μικρά πράγματα» με τα γνωρίσματα του χαρακτήρα του: ακρίβεια, σχολαστικότητα, αλλά αυτές οι εξηγήσεις δεν πάνε στην ουσία. Αν το 1923 ο Τρότσκι έκρινε απαραίτητο να τονίσει αυτά τα προβλήματα, ήταν επειδή η κατάσταση στη μετακαπιταλιστική Ρωσία στα πρώτα χρόνια τής Ν.Ε.Π. (Νέας Οικονομικής Πολιτικής) έχει καταστήσει αυτά τα προβλήματα ουσιαστικά προβλήματα. Η Ν.Ε.Π., υιοθετήθηκε από το Δέκατο Συνέδριο του Κόμματος (8-16 Μάρτη 1921).” (Λέον Τρότσκι Προβλήματα τής Καθημερινής Ζωής, εκδόσεις Ουτοπία 1980, σ. 7-8). 

Την περίοδο τής ΝΕΠ οι Μοντερνιστές Αριστεροί λογοτέχνες, καλλιτέχνες και μελετητές της ομάδας και περιοδικού ΛΕ.Φ. (Αριστερό Μέτωπο), με εκδότη τον Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, άνοιξη 1923, επέκριναν με ιδιαίτερη έμφαση το “μπιτ”, τη ρουτίνα της μικροαστικής καθημερινότητας.

Στο κείμενο “Εφημερίδα και αναγνώστης” ο Τρότσκι εξασκεί κριτική στην κακή εχτύπωση και σχεδιασμό των σοβιετικών εφημερίδων, στη συγγραφή άρθρων γεμάτων ορθογραφικά λάθη και μπερδεμένη πληροφόρηση που απωθούν και τον εργάτη και το διανοούμενο αναγνώστη.

“Μια εφημερίδα χρησιμεύει πρώτα απ’ όλα σαν σύνδεσμος ανάμεσα στα άτομα, τους κάνει να γνωρίζουν ό,τι συμβαίνει και που συμβαίνει αυτό. Εκείνο που αποτελεί τη ψυχή μιας εφημερίδας, είναι η καινούργια, η πλήρης και ενδιαφέρουσα πληροφορία.

Στις μέρες μας, ο τηλέγραφος και το ραδιόφωνο παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη δημοσιογραφική πληροφόρηση. Αυτό είναι ο λόγος που ο συνηθισμένος και έμπειρος αναγνώστης μιας εφημερίδας, σπεύδει πρώτα απ’ όλα στις στήλες των ‘ανακοινωθέντων’. Για να καταλαμβάνουν όμως οι ειδήσεις την πρώτη θέση σε μια σοβιετική εφημερίδα, πρέπει να παρουσιάζουν σημαντικά και ενδιαφέροντα γεγονότα με μια μορφή κατανοητή στη μάζα των αναγνωστών. Τίποτα τέτοιο δεν συμβαίνει ωστόσο.” (μετ. από τα γαλλικά Λουκάς Θεοδωρακόπουλος, στο Λέον Τρότσκι Προβλήματα τής Καθημερινής Ζωής, εκδόσεις Ουτοπία 1980, σ. 37, και εκδόσεις Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο 2007).    

Στη δεύτερη ρωσική έκδοση του Ζητήματα της καθημερινής ζωής, ο Τρότσκι συμπεριέλαβε ως παράρτημα το άρθρο “Ποιά είναι η διέξοδος” του στελέχους του ΚΚΡ(Μπ) Σ. Σεντίχ που είχε δημοσιευτεί στην Πράβντα.

Το άρθρο του Σεντίχ παρουσίαζε συνοπτικά τα κοινωνικά και προσωπικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν, στη δουλειά ή στις σχολές που φοιτούσαν, οι πρώην στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού στη νέα περίοδο της ΝΕΠ (Νέας Οικονομικής Πολιτικής).

Ο Σεντίχ επίσης ανάφερε τον “ηθικό ξεπεσμό” και “ιδεολογικό εκφυλισμό” στελεχών του Κόμματος που τους είχε απορροφήσει η γραφειοκρατία της διοίκησης, οι μικροαστικές συνήθειες που πήγαζαν από τη ΝΕΠ, και η ρουτινιάρικη οικογενειακή ζωή, με αποτέλεσμα τα προσωπικά συμφέροντα να υπερέχουν της κομματικής και πολιτικής ζωής.

Η “διέξοδος” που πρότεινε ο Σεντίχ ήταν η συλλογική ζωή, οι “κολεκτίβες”, σε μεγάλα συγκροτήματα κατοικιών όπου οι καθημερινές ρουτίνες και οικογενειακές συμβάσεις θα έχαναν την επιτακτικότητα τους. 

Στην πρωτοποριακή μελέτη του Πόλη και Επανάσταση, (Παρίσι 1967, Αθήνα Νέα Σύνορα 1976), ο αρχιτέκτονας Ανατόλ Κοπ (Πετρούπολη 1915 – Παρίσι 1990) αναφέρει τις αρχιτεκτονικές μελέτες και κατασκευές φοιτητικών εστιών και μεγάλων χτιρίων κατοικιών – όπως το “Συλλογικό Σπίτι ΝαρΚομΦιν” (κατασκευάστηκε το 1929-30) για το προσωπικό τής Λαϊκής Επιτροπής Οικονομικών – για συλλογική ζωή (κοινός χώρος παρασκευής φαγητών για όλους/ες, εστιατόριο, πλυντήρια, αίθουσες μελέτης και εκδηλώσεων, χώρος αθλητισμού,  βρεφοκομεία και χώροι για παιδιά, κ.α.). Ο αρχιτέκτονας Μόϊσεϊ Γκίνζμπουργκ σχεδίασε το 1926-7 το “Συλλογικό Σπίτι ΝαρΚομΦιν”, ως “μεταβατική μορφή” στο συλλογικό τρόπο ζωής με διαμερίσματα χωρίς και με κουζίνα.  

Στην περίοδο 1924-32 κατασκευάστηκαν σε μοντέρνο ύφος αρκετές Εργατικές Λέσχες στη Σοβιετική Ένωση που περιλάμβαναν αίθουσα εκδηλώσεων, βιβλιοθήκη και εστιατόριο. Στις μεγάλες πόλεις οικοδομήθηκαν και εντυπωσιακά συγκροτήματα Εργατικών Λεσχών με αίθουσες συνεδριάσεων, κινηματογράφου/θεάτρου, βιβλιοθήκης, εργαστηρίων/σεμιναρίων, αθλητικών εγκαταστάσεων.

Για την ηγεσία του κόμματος των Μπολσεβίκων οι Εργατικές Λέσχες έπαιζαν κορυφαίο ρόλο στην πολιτική και κοινωνική επιμόρφωση του προλεταριάτου και των αγροτών και στην ανάπτυξη του συλλογικού τρόπου ζωής. Τον Ιούλη 1924 ο Τρότσκι στην ομιλία του στο 2ο Συνέδριο των Εργατών Κουλτούρας υπογράμμισε τον επιμορφωτικό, πολιτισμικό και προπαγανδιστικό ρόλο των Εργατικών Λεσχών, επικρίνοντας μορφές πολιτικής πίεσης από κομματικά στελέχη και τις απόψεις “προλεταριακής κουλτούρας”. Η ομιλία του δημοσιεύτηκε με τίτλο “Λενινισμός και Εργατικές Λέσχες” στην Πράβντα (23/7/1924).     

Παράλληλα με τα Ζητήματα Καθημερινής Ζωής, ο Τρότσκι δημοσίευσε σειρά άρθρων στην Πράβντα για τη λογοτεχνία και τέχνες που εκδόθηκαν ως βιβλίο με τίτλο Λογοτεχνία και Επανάσταση το Σεπτέμβρη 1923. 

Το 1923 η διεθνής κατάσταση και τα προβλήματα οικονομίας της Σοβιετικής Ένωσης και οι κομματικές διεργασίες στο ΚΚΡ(Μπ) δημιούργησαν σοβαρές διαφωνίες μέσα στο ΚΚΡ(Μπ). Ο Τρότσκι αντιτάχτηκε στην πολιτική τής πλειοψηφίας του Πολιτικού Γραφείου (Λ. Κάμενεφ. Γκ. Ζινόβιεφ, Ι. Στάλιν Γ. Γ. του Κόμματος, Ν. Μπουχάριν διευθυντής Πράβντα) όπως και δεκάδες στελέχη. –

[Θα ακολουθήσουν αναρτήσεις στον ιστότοπο της Εργατικής Αντίστασης για το Λογοτεχνία και Επανάσταση και την πάλη του Τρότσκι και στελεχών του ΚΚΡ (Μπ) για εσωκομματική δημοκρατία και την οικονομική πολιτική που ξεκίνησε το φθινόπωρο 1923.]