► Ο ΚΟΛΟΣΙΑΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ ΜΕ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΕ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ! 

Μαχήτριες του ΔΣΕ.

Στις 28-30 Αυγούστου 1949 οι δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) αποσύρθηκαν από το Γράμμο και το Βίτσι και πέρασαν στην Αλβανία. Υπεύθυνοι για τη συντριπτική ήττα του ΔΣΕ και της Επανάστασης στην Ελλάδα 1943-1949 ήταν η προδοτική πολιτική του Στάλιν, του Ζαχαριάδη και της ηγεσίας του ΚΚΕ, οι οποίοι αρνήθηκαν συνειδητά τον αγώνα για τη συντριβή και ανατροπή του καπιταλισμού.   

Την ίδια επαναστατική περίοδο, μετά τη συντριβή του Ναζισμού και φασισμού από τον Κόκκινο Στρατό στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (1939-1945), εγκαθιδρύθηκαν εργατικά κράτη σ’ όλη την Ανατολική Ευρώπη, και ο νικητής Aπελευθερωτικός Στρατός του Κομουνιστικού Κόμματος Κίνας του Μάο Ζεντόγκ εγκαθίδρυσε στις 1 Οχτώβρη 1949 τη Λαϊκή Δημοκρατίας της Κίνας.

Παράλληλα ξέσπασαν αντι-ιμπεριαλιστικές επαναστάσεις σε Αφρική και Ασία και ξεκίνησε τη μεγαλειώδη νικηφόρα πορεία του ο στρατός των Βιέτ-Κονγκ του Χο Τσι Μινχ ηγέτη του Κομουνιστικού Κόμματος που τσάκισε το γαλικό και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και απελευθέρωσε και ενοποίησε το Βιέτ-Ναμ την Πρωτομαγιά 1975, μετά 30 χρόνια πολέμου.    

Οι κύριοι και ουσιαστικοί λόγοι της ήττας στην Ελλάδα, αλλά και σε Ιταλία και Γαλία, ήταν η συνειδητά προδοτική πολιτική της σταλινικής γραφειοκρατίας και της ηγεσίας των κομουνιστικών κομμάτων σε Ελλάδα, Γαλία και Ιταλία.

Γιάλτα Φλεβάρης 1945, Τσέρτσχιλ, Ρούσβελτ, Στάλιν.

Στις συμφωνίες με τους ιμπεριαλιστές στη Διάσκεψη της Γιάλτας (Φλεβάρης 1945), ο Στάλιν υπόγραψε τη διαίρεση της Ευρώπης σε Δυτική, με κυριαρχία του καπιταλισμού, και σε Ανατολική με εγκαθίδρυση σταλινικών καθεστώτων, παραμορφωμένων εργατικών κρατών, με κυριαρχία τής ΕΣΣΔ.   

Η εντολή Στάλιν στα ΚΚ της Δύσης ήταν άρνηση της σοσιαλιστικής επανάστασης και υποταγή στον καπιταλισμό, με συμμαχία με τη μπουρζουαζία σε κυβερνήσεις Εθνικής Ενότητας!

Στην Ιταλία και Γαλία τα πανίσχυρα ΚΚ των Τολιάτι και Τορέζ υποτάχτηκαν πλήρως στις διαταγές Στάλιν και συμμετείχαν στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις σταθεροποίησης του καπιταλισμού το 1944-5.

Στην Ελλάδα η ηγεσία του ΚΚΕ αρνήθηκε την πάλη για κρατική λαϊκή εξουσία ενάντια στους Άγγλους ιμπεριαλιστές, σε αντίθεση με τις θέσεις του Βελουχιώτη, υπόγραψε τις προδοτικές συμφωνίες Λίβανου και Καζέρτας και συμμετείχε στις καπιταλιστικές κυβερνήσεις που συγκρότησαν οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές το 1944. 

Το Δεκέμβρη 1944 η ηγεσία του ΚΚΕ αρνήθηκε να παλέψει με όλες τις δυνάμεις ενάντια στην αντεπανάσταση των Άγγλων, κράτησε τις εκπαιδευμένες δυνάμεις του Βελουχιώτη μακριά από Αθήνα-Πειραιά και τελικά υπόγραψε την πλήρη υποταγή στο καπιταλιστικό καθεστώς στη Βάρκιζα το Φλεβάρη 1945 με παράδοση των όπλων, διάλυση του ΕΛΑΣ και αποκήρυξη και εξόντωση του Βελουχιώτη τον Ιούνη 1945!

Η παράδοση των όπλων από μαχητές του ΕΛΑΣ μετά από διαταγή της ηγεσίας ΚΚΕ και την υπογραφή της στη συμφωνία της Βάρκιζας το Φλεβάρη 1945. 

Έτσι η εργατική τάξη, η αγροτιά και η νεολαία στην Ελλάδα βρέθηκαν άοπλοι και χωρίς την έμπειρη και αποφασιστική ηγεσία του Βελουχιώτη.

Στην αντεπανάσταση των Άγγλων-Αμερικανών στην Ελλάδα, ο ΓΓ του ΚΚΕ Ζαχαριάδης το 1945-6, αν και σωστά δεν συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές το 1946, αρνήθηκε τη σοσιαλιστική επανάσταση και προσπάθησε να συμβιβαστεί με την ελληνική μπουρζουαζία και τους επικυρίαρχους ιμπεριαλιστές σύμφωνα με τις εντολές του Στάλιν.

Αλλά από το 1943 ο αγώνας του ΕΛΑΣ ήταν απελευθερωτικός-επαναστατικός, όπως ο αγώνας στο Βιέτ-Ναμ. Ο ΕΛΑΣ ή θα έπαιρνε την εξουσία, ή θα υποτασσόταν στον ιμπεριαλισμό και στην ελληνική βασιλική μπουρζουαζία, όπως είχε υπογράψει ο Στάλιν με τον Τσέρτσχιλ.

Αντί να ανασυγκροτήσει τον ΕΛΑΣ ο Ζαχαριάδης, σχημάτισε αντάρτικες ομάδες ως πίεση στην ελληνική κυβέρνηση αναζητώντας συμβιβασμό.

Ακόμα και όταν αυτός ο συμβιβασμός αποδείχτηκε άκαιρος και αδύνατος, ο Ζαχαριάδης αρνήθηκε να συγκροτήσει επαναστατικό σοσιαλιστικό στρατό και αντάρτικη ταχτική. Έστειλε μονάδες του ΔΣΕ στο σφαγείο του «ταχτικού πολέμου», σε μετωπική σύγκρουση με τον Εθνικό Στρατό υπέρτερο σε όπλα, τάνκς, κανόνια και αεροπορία.

Ο Στάλιν αρνήθηκε να στείλει αρκετό και σύγχρονο οπλισμό στον ΔΣΕ ενώ η σύγκρουση Στάλιν – Τίτο οδήγησε τη Γιουγκοσλαβία να κλείσει τα σύνορα και να σταματήσει τη βοήθεια προς το ΔΣΕ. Οι Σλαβομακεδόνες μαχητές και μαχήτριες διασπάστηκαν από το ΔΣΕ και πέρασαν στη Γιουγκοσλαβία.

Μαχητές του ΔΣΕ.

Οι Στάλιν – Ζαχαριάδης είχαν οδηγήσει την ελληνική επανάσταση στη συντριβή, ένα εκπαιδευμένο λαϊκό στρατό στην ήττα. Το αποτέλεσμα της προδοτικής τους πολιτικής ήταν δεκάδες χιλιάδες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, χιλιάδες αγωνιστές δολοφονήθηκαν από τις αντι-κομουνιστικές συμμορίες και τα στρατιωτικά δικαστήρια, δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες στα εργατικά κράτη και στην ΕΣΣΔ, και κατοχύρωση στην Ελλάδα ενός διχτατορικού αντι-κομουνιστικού καθεστώτος.

Σ’ όλη την επαναστατική περίοδο της δεκαετίας του 1940 στην Ελλάδα, οι διεσπασμένοι Τροτσκιστές δεν κατάφεραν να συγκροτήσουν ένα ενιαίο μαζικό κόμμα, παρά την ίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς το 1938, που είχε καλέσει στην ενοποίηση των Τροτσκιστών σε επαναστατικά κόμματα, και τις αναλύσεις του Τρότσκι για τη στρατηγική των επαναστατών στον επερχόμενο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στο Μανιφέστο του ιδρυτικού συνεδρίου της Τέταρτης Διεθνούς «Το Μεταβατικό Πρόγραμμα – Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς» (1938) αναφέρονται οι κύριοι άξονες του επαναστατικού προγράμματος των Τροτσκιστών στον πόλεμο: ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στον εθνικισμό της υπεράσπισης της καπιταλιστικής πατρίδας, για τη σοσιαλιστική επανάσταση και την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ.

Τα στελέχη του Τροτσκισμού, όπως ο Παντελής Πουλιόπουλος, δολοφονήθηκαν από τους Ιταλούς φασίστες το 1943, και στη συνέχεια οι ομάδες ασφάλειας του ΚΚΕ δολοφόνησαν Τροτσκιστές με τη συκοφαντική κατηγορία ότι ήταν αντεπαναστάτες και εχθροί του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Αρκετοί Τροτσκιστές έδρασαν ως μαχητές του ΕΛΑΣ αλλά μια μερίδα Τροτσκιστών, που είχε αρνηθεί την Τέταρτη Διεθνή, ακολούθησε σεχταριστική πολιτική αρνούμενη να ενταχτεί στον ΕΛΑΣ. Ομάδες που μιλούσαν στο όνομα του Τροτσκισμού πολέμησαν κύρια στις πόλεις ενάντια στους καταχτητές και στους συνεργάτες τους.

Στην έκδοση του ΚΚΕ «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ» (Σύγχρονη Εποχή 2018, τόμος Β2), η σημερινή σταλινική – ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ τονίζει τις «αντιφάσεις» της πολιτικής της ΕΣΣΔ και του ΚΚΕ στην πάλη του ΔΣΕ («Βασικά συμπεράσματα από τη δράση του ΔΣΕ»): την άρνηση για νίκη το 1946 της ηγεσίας του ΚΚΕ και τη συμβιβαστική πολιτική της, την άρνηση βοήθειας από την ΕΣΣΔ, την καταστροφική στρατηγική «ταχτικού πολέμου».

Όλη αυτή η σημερινή κριτική της ηγεσίας του ΚΚΕ δικαιώνει τις θέσεις των Τροτσκιστών. Όμως από την κριτική της ηγεσίας του ΚΚΕ απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά σε Στάλιν και Ζαχαριάδη και ανάλυση των λόγων που ο Στάλιν και η τότε ηγεσία του ΚΚΕ ακολούθησαν τον προδοτικό δρόμο της άρνησης της σοσιαλιστικής επανάστασης και πέρασαν στην υποταγή στον ιμπεριαλισμό και στη μπουρζουαζία. 

Το σταλινικό ΚΚΕ δεν ήταν ούτε είναι επαναστατικό κόμμα, αλλά ένα ρεφορμιστικό εκφυλισμένο κόμμα. Ο Σταλινισμός είναι ένα καρκίνωμα στην εργατική τάξη, όπως δήλωσε ο Τρότσκι. Η ηγεσία του ΚΚΕ πάντα επιζητεί τη συμφιλίωση με τον ταξικό εχθρό, όπως έκανε το 1944, στις απεργίες στις αρχές της δεκαετίας του 1960, στη διάρκεια της χούντας 1967-74, στην άρνηση της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973 και στην υποταγή στον Καραμανλή το 1974, στις οικουμενικές κυβερνήσεις το 1989, και στην άρνηση της Εξέγερσης της Νεολαίας το 2008.

Από πρόσφατη φοιτητική πορεία στην Αθήνα ενάντια στο Νομοσχέδιο Κατάργησης του Ασύλου της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Φωτό Ε.Α.

Ο κολοσιαίος επαναστατικός αγώνας του ΔΣΕ και η Ελληνική Επανάσταση 1943-49 θα δικαιωθεί με την ολοκλήρωση της στις σημερινές συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και κατάρρευσης της καπιταλιστικής οικονομίας και της μνημονιακής διχτατορικής λιτότητας των καπιταλιστικών κυβερνήσεων της ΕΕ στην Ελλάδα.

Στην πορεία αντίστασης και εξέγερσης στα μνημόνια λιτότητας, η εργατική τάξη στην Ευρώπη στρέφεται προς τον επαναστατικό δρόμο της συντριβής της ΕΕ και των ρατσιστών-φασιστών, σε κινητοποιήσεις ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση σπρώχνει την άρχουσα τάξη σε διχτατορικές λύσεις και την εργατική τάξη και νεολαία στο δρόμο της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Απαιτείται η οργάνωση αυτού του αγώνα σε Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας συντριβής των μνημονίων και της κυβέρνησης “επιτελικού κράτους” του Μητσοτάκη. Στην πορεία αυτή η εργατική τάξη και η νεολαία πρέπει επίσης να εκδιώξει την προδοτική γραφειοκρατική ηγεσία από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και να απομονώσει τους πεσιμιστές στο ΚΚΕ και στ’ άλλα αριστερά κόμματα.

Τώρα είναι η ώρα συγκρότησης από τη νέα γενιά αγωνιστών ενός μαζικού επαναστατικού Μαρξιστικού κόμματος της Τέταρτης Διεθνούς για να οδηγήσει τους εργαζομένους και την αγροτιά στη σοσιαλιστική επανάσταση και στην εθνικοποιημένη σχεδιασμένη οικονομία. –      

► ΛΕΝΙΝ 1923: «Ο ΤΡΟΤΣΚΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΙΚΑΝΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ. ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ Ο ΣΤΑΛΙΝ».

Ο Λεφ Τρότσκι στο Μεξικό το 1938.

«Η σημερινή κρίση της ανθρώπινης κουλτούρας είναι κρίση τής ηγεσίας του προλεταριάτου. Οι συνειδητοί εργάτες, ενωμένοι στην Τέταρτη Διεθνή, δείχνουν στην τάξη τους το δρόμο εξόδου από την κρίση. Προσφέρουν ένα πρόγραμμα βασισμένο στη διεθνή εμπειρία για την πάλη του προλεταριάτου και όλων των καταπιεσμένων του κόσμου για την απελευθέρωση τους. Προσφέρουν ένα αψεγάδιαστο λάβαρο. Εργάτες – άντρες και γυναίκες – όλων των χωρών, ενταχτείτε στο λάβαρο της επερχόμενης νίκης σας!» – Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς, Το Μεταβατικό Πρόγραμμα (1938).

Στις 20 Αυγούστου 1940 ο πράχτορας της σταλινικής Γκε-Πε-Ου (η υπηρεσία κρατικής ασφάλειας τού Εν-Κα-Βε-Ντε – Υπουργείου Εσωτερικών της ΕΣΣΔ) Ραμόν Μερκαντέρ, δολοφόνησε με μια αξίνα χιονιού τον εξόριστο στο Μεξικό ηγέτη τής Τέταρτης Διεθνούς Λεφ Τρότσκι, συναρχηγό της Οχτωβριανής Επανάστασης και οργανωτή του νικηφόρου Κόκκινου Στρατού. Ο Τρότσκι μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο όπου πέθανε την επομένη μέρα 21 Αυγούστου 1940.

Στις διαβόητες στημένες Δίκες της Μόσχας, 1936-38, ο Στάλιν είχε ήδη εξοντώσει όλους τους ηγέτες του Μπολσεβίκικου Κόμματος που είχαν οργανώσει την Οχτωβριανή Επανάσταση. Από το 1928 με διαταγές του Στάλιν είχαν εξοριστεί ή δολοφονηθεί εκατοντάδες χιλιάδες μέλη του Κόμματος των Μπολσεβίκων μαζί με εκατομμύρια πολιτών της ΕΣΣΔ και κομουνιστών απ’ όλο τον κόσμο.

Οι αντεπαναστατικές θεωρίες της σταλινικής γραφειοκρατίας – Σοσιαλισμός σε μια χώρα, σεχταρισμός ενάντια στη σοσιαλδημοκρατία της Γερμανίας, και Λαϊκά Μέτωπα με τη μπουρζουαζία – είχαν οδηγήσει στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933 και στη συντριβή της Ισπανικής Επανάστασης το 1938.  

Ο Τρότσκι, που η σταλινική γραφειοκρατία εξόρισε από την ΕΣΣΔ το 1928, εξακολουθούσε να αγωνίζεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, φασισμό και σταλινισμό και το 1938 στη Γαλία ιδρύθηκε η Τέταρτη Διεθνής για να συγκροτηθεί η νέα κομουνιστική ηγεσία της εργατικής τάξης.

Όπως ο Λένιν δημιούργησε την Τρίτη Κομουνιστική Διεθνή το 1919 ενάντια στην προδοσία της Σοσιαλδημοκρατίας, έτσι και ο Τρότσκι ίδρυσε την Τέταρτη Διεθνή, ως το κόμμα της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Τον Αύγουστο 1939 η σταλινική γραφειοκρατία πραγματοποίησε μια νέα κολοσιαία προδοσία τής εργατικής τάξης όταν υπόγραψε στη Μόσχα το «Σύμφωνο μη-Επίθεσης»με τη ναζιστική Γερμανία! Η Πολωνία διχοτομήθηκε και ο Χίτλερ στράφηκε κατά της Σκανδιναβίας, των Κάτω Χωρών και της Γαλίας που καταχτήθηκε τον Ιούνη 1940.

Μόσχα 23/8/1939: Ο Στάλιν χαιρετά τον Υπουργό Εξωτερικών της φασιστικής Γερμανίας Ρίμπεντροπ.

Στις 24 Μάη 1940 με αρχηγό τον ζωγράφο Σικουέριος, πράχτορες της Γκε-Πε-Ου και Μεξικανοί μέλη του ΚΚΜ πραγματοποίησαν αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας στο σπίτι του Τρότσκι στο Κογιοκάν.

Ακολούθησε τον Αύγουστο η δολοφονία του Τρότσκι στο γραφείο του στη συνοικία Κογιοκάν τής Πόλης του Μεξικό, από τον Ραμόν Μερκαντέρ Καταλανό πράχτορα της Γκε-Πε-Ου. Ο Μερκαντέρ εκμεταλλευόμενος τη φιλία του με μια από τις γραμματείς στο Κογιοκάν, μπήκε στο γραφείο του Τρότσκι μόνος και τον χτύπησε στο κεφάλι με την αξίνα.

Ο Μερκαντέρ καταδικάστηκε και παράμεινε 20 χρόνια στη φυλακή στο Μεξικό, αλλά ο Στάλιν τον παρασημοφόρησε. Mετά την αποφυλάκιση του και τη μετάβαση του στην Κούβα τo 1960, η σταλινική γραφειοκρατία του Χρουτσιόφ τον παρασημοφόρησε ξανά ως Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης!

Ο Βλαντίμιρ Λένιν και ο Λεφ Τρότσκι (χαιρετά στρατιωτικά στο κέντρο της φωτό) στο γιορτασμό της δεύτερης επετείου της Οχτωβριανής Επανάστασης. Μόσχα, Κόκκινη Πλατεία 7/11/1919.

Στην Πολιτική Διαθήκη του το 1923 ο Λένιν ανέφερε ότι ο Τρότσκι ήταν ο «πιο ικανός σύντροφος στην Κεντρική Επιτροπή» και κάλεσε το Μπολσεβίκικο Κόμμα να καθαιρέσει τον Στάλιν από Γ.Γ. του ΚΚΡ(Μπ.).

Μετά την εξορία του απο την ΕΣΣΔ το 1929, οι “δημοκρατικές” ΕΠΑ και τα κράτη της Ευρώπης αρνήθηκαν άσυλο στον Τρότσκι ο οποίος βρήκε τελικά καταφύγιο στο αντι-ιμπεριαλιστικό Μεξικό, φιλοξενούμενος στο σπίτι τής ζωγράφου Φρίντα Κάλο και του επίσης ζωγράφου Ντιέγο Ριβέρα. Μετά τις διαφωνίες του με τον Ριβέρα και την Κάλο, ο Τρότσκι μετακόμισε σε άλλο σπίτι που σήμερα είναι το Μουσείο Τρότσκι το οποίο διευθύνει επιτροπή και ο εγγονός του Εστεμπάν Βόλκαφ, γιός της κόρης του Τρότσκι Ζινάϊντα και του Πλάτο Βόλκαφ.

Ο Τρότσκι θεωρούσε την ίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς (Παρίσι 1938), ως την πιο σπουδαία προσφορά του στον επαναστατικό Μαρξισμό και επέμενε στην ίδρυση τμημάτων της σ’ όλο τον κόσμο με στελέχη που έπρεπε να εκπαιδευτούν στο Διαλεχτικό Υλισμό και στη θεωρία και πραχτική της Διαρκούς Επανάστασης.

Με το Πρόγραμμα της Τέταρτης Διεθνούς«Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς – Το Μεταβατικό Πρόγραμμα», που δημοσιεύτηκε το 1938 πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (1939-45), ο Τρότσκι είχε καλέσει την παγκόσμια εργατική τάξη, νεολαία και αγροτιά, να αποτρέψουν την πορεία προς ένα νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο με την ανατροπή του καπιταλισμού. Κάλεσε την εργατική τάξη να στρέψει τα όπλα ενάντια στην άρχουσα τάξη σε κάθε χώρα και να υπερασπιστεί το εκφυλισμένο εργατικό κράτος τής ΕΣΣΔ από το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, παρά τη σταλινική ηγεσία και τα εγκλήματα της.

Τόνισε την ανάγκη συγκρότησης επαναστατικών Μαρξιστικών κομμάτων της Τέταρτης Διεθνούς σε κάθε χώρα για να αντισταθούν στο Φασισμό και στον Ιμπεριαλισμό, και να προετοιμαστούν για τις επαναστατικές συνθήκες που θα δημιουργηθούν στο τέλος του πολέμου.  

 Η σωρός του Λεφ Τρότσκι κάηκε και οι στάχτες τάφηκαν στο σπίτι του – σήμερα Μουσείο – στο Κογιοκάν, στην Πόλη του Μεξικό. Φωτό 2008, Gunther Schenk.

Στη δεκαετία του 1970 η Διεθνής Επιτροπή της 4ης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) πραγματοποίησε έρευνα στις συνθήκες δολοφονίας του Τρότσκι. Τα πορίσματα κυκλοφόρησαν και στα ελληνικά το 1976 από τις εκδόσεις Αλλαγή («Η Δολοφονία του Τρότσκι και οι συνένοχοι της Γκε-Πε-Ου»). Εκείνες οι έρευνες επιβεβαίωσαν με νέα στοιχεία τα σταλινικά σχέδια εξόντωσης του Τρότσκι, του γιού του Λεφ Σεντόφ στο Παρίσι και των ηγετικών στελεχών της Τέταρτης Διεθνούς. Οι έρευνες αποκάλυψαν και τους συνένοχους της Γκε-Πε-Ου, και τις επαφές του ηγετικού στελέχους του αμερικανικού τροτσκιστικού κόμματος Τζότζεφ Χάνσεν με τις αμερικανικές αρχές και το FBI.    

Στην Ελλάδα το ΚΚΕ έχει ανάγει σε κορυφαίους επαναστάτες μαρξιστές ηγέτες τον Στάλιν και τον Ζαχαριάδη, τους κύριους υπεύθυνους της προδοτικής ήττας του Δημοκρατικού Στρατού. Το ΚΚΕ συνεχίζει να θεωρεί ως σωστές τις Δίκες της Μόσχας και την εξόντωση των ηγετικών μελών της Κεντρικής Επιτροπής των Μπολσεβίκων τον Οχτώβρη 1917 (Τρότσκι, Ζινόβιεφ, Μπουχάριν, Καμένεφ, Ρίκαφ, Ζιεμέλις, Μπουμπνόφ, Κρεστίνσκι, Μιλιούτιν, Σμίλγκα, Σακαλνικόφ).

Από παλαιότερη κινητοποίηση ναυτεργατών στον Πειραιά. Στην πάλη για την ανατροπή Μητσοτάκη, πρέπει να αγωνιστούν για την εκδίωξη της προδοτικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας από ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – Ομοσπονδίες, και να υποστηρίξουν μια νέα επαναστατική ηγεσία στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα από τους αγωνιστές της νέας γενιάς.     

Σήμερα η Τέταρτη Διεθνής παλεύει για την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση, για τη συντριβή του αμερικανικού καπιταλισμού και της ΕΕ, για τη συντριβή του ιμπεριαλισμού, του Σιονισμού και του ρατσισμού, για τη νίκη των εργαζομένων και των αγροτών σ’ όλο τον κόσμο, στην Παλαιστίνη, στη Βενεζουέλα, στο Ιράν και στη Συρία. Η Τέταρτη Διεθνής υπερασπίζεται τα εκφυλισμένα εργατικά κράτη στη Ρωσία και Κίνα από τον ιμπεριαλισμό, αλλά αγωνίεται ασυμβίβαστα για την ανατροπή των Ολιγαρχών και της Γραφειοκρατίας σε Ρωσία και Κίνα. 

Στην Ελλάδα οι υποστηριχτές της Τέταρτης Διεθνούς καλούν στη συντριβή των αιώνιων μνημονίων που ψήφισαν Παπανδρέου-Βενιζέλος-Σαμαράς-Τσίπρας-Μητσοτάκης, και αγωνίζονται για την οργάνωση Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας με καταλήψεις και μπλοκαρίσματα, για την ανατροπή της κυβέρνησης διχτατορικού “επιτελικού κράτους” του Μητσοτάκη. Η ανατροπή Μητσοτάκη θα ανοίξει το δρόμο για την έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ, για την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, για την ανατροπή του καπιταλισμού με προοπτική τα Ενωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη της Ευρώπης. 

Επιλογή από βιβλία του Τρότσκι που έγραψε στη δεκαετία του 1930:

Η Διαρκής Επανάσταση (1930 – ελληνικά 1982)

Η ζωή μου – προσπάθεια αυτοβιογραφίας (1930 – 1986)

Η Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης (1930 – 1984)

Και τώρα; Ζωτικά ζητήματα για το γερμανικό προλεταριάτο (1932)

Η Προδομένη Επανάσταση (1936 – 1984)

Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς, Το Μεταβατικό Πρόγραμμα (1938 – 1985)

Στην Υπεράσπιση του Μαρξισμού (1942 – 1980). –