84 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΛΕΦ ΤΡΟΤΣΚΙ ΑΠΟ ΠΡΑΧΤΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ.

Ο Λεφ Τρότσκι σε συζήτηση με στελέχη της Τέταρτης Διεθνούς στο γραφείο του στην Πόλη του Μεξικό Δεκέμβρης 1939. (Φωτο Alexander H. Buchman)

ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ “ΠΟΛΕΜΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ” (ΛΕΝΙΝ) ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

ΛΕΦ ΤΡΟΤΣΚΙ 1979 – 1940

Στις 20 Αυγούστου 1940 ο Χάϊμε Ραμόν Μερκαντέρ ντελ Ρίο, Ισπανός πράχτορας τής Γκε.Πε.Ου, της σταλινικής πολιτικής μυστικής αστυνομίας τής Εν.Κα.Βε.Ντε., χτύπησε στο κεφάλι με μια αξίνα χιονιού τον ηγέτη και ιδρυτή της Τέταρτης Διεθνούς, συναρχηγό της Οχτωβριανής Επανάστασης Λεφ Τρότσκι, εξόριστο στην Πόλη του Μεξικό. Ο Τρότσκι πέθανε την επόμενη μέρα στο νοσοκομείο.

Η αντεπαναστατική σταλινική γραφειοκρατία, που πρόδωσε την Οχτωβριανή Επανάσταση με την εθνικιστική θεωρία του Σοσιαλισμού σε μια Χώρα (1925), και τους επαναστατικούς αγώνες σε Κίνα, Γερμανία και Ισπανία, δολοφόνησε τον Τρότσκι για να εξολοθρευτεί η ηγεσία της Τέταρτης Διεθνούς, τής μαρξιστικής επαναστατικής δύναμης που αγωνιζόταν για την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση που είχε κηρύξει ο Λένιν το 1917.

Οι διάδοχοι του Στάλιν στη σοβιετική γραφειοκρατία με τις αντεπαναστατικές πολιτικές της Ειρηνικής Συνύπαρξης με τον Καπιταλισμό και της Περεστρόϊκα μεταμορφώθηκαν σε Ολιγάρχες και συνεργάτες του ιμπεριαλισμού. Δεν έχουν όμως καταφέρει ακόμη και σήμερα με τον αντικομουνιστή Πούτιν, να διαλύσουν το πρώτο εργατικό κράτος παρά τον αποτρόπαιο εκφυλισμό του.

Σήμερα η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) συνεχίζει τον αγώνα του Τρότσκι για το χτίσιμο επαναστατικών κομμάτων σε κάθε χώρα, για να οδηγήσουν τους εργαζομένους και νεολαία στη σοσιαλιστική επανάσταση και στην ανατροπή του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού.

Η ΔΕΤΔ υπερασπίζεται τα εκφυλισμένα εργατικά κράτη στη Ρωσία και Κίνα από τον ιμπεριαλισμό, και υποστηρίζει τον αμυντικό πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία για την ήττα του ΝΑΤΟ. Η ΔΕΤΔ καλεί σε επανίδρυση της ΕΣΣΔ και της Σοβιετικής Εξουσίας σε Ρωσία, Ουκρανία και Κίνα με πολιτική επανάσταση των εργαζομένων για ανατροπή των Ολιγαρχών και της Γραφειοκρατίας που ακολουθούν τον καπιταλιστικό δρόμο.

Η ΔΕΤΔ υποστηρίζει την Παλαιστινιακή Αντίσταση στον ηρωϊκό αγώνα της στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη για τη συντριβή του Σιονισμού, για την ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα, με Παλαιστίνιους και Εβραίους. Για τη νίκη όλων των αντιιμπεριαλιστικών αγώνων των λαών σε Συρία, Ιράν, Ιράκ, βόρειας και κεντρική Αφρική, σε Βενεζουέλα και σ’ όλο τον κόσμο.

Οι Ντζερζίνσκι, Κάμενεφ, Λένιν (στο κέντρο), και Τρότσκι (χαιρετά στρατιωτικά) στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας στη δεύτερη επέτειο της Οχτωβριανής Επανάστασης 7 Νοέμβρη 1919. (Φωτό Λεφ Γ. Λεονιντόφ)

ΜΕ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΞΙΚΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΥΝΟΡΓΑΝΩΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ΤΗΣ ΟΧΤΩΒΡΙΑΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, ΙΔΡΥΤΗΣ ΚΑΙ ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ

Ο Τρότσκι εκλέχτηκε Πρόεδρος του Σοβιέτ της ρωσικής πρωτεύουσας Πετρούπολη στις επαναστάσεις του 1905 και Οχτώβρη 1917. Ανέπτυξε τη θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης για την προλεταριακή εξουσία στη Ρωσία, που επιβεβαιώθηκε με την Οχτωβριανή Επανάσταση, με φορέα το κόμμα νέου τύπου των Μπολσεβίκων που δημιούργησε ο Λένιν.

Ο Τρότσκι ήταν ο ηγέτης του Κόκκινου Στρατού που οδήγησε την Επανάσταση στη νίκη ενάντια στους αντεπαναστάτες Άσπρους (τσαρικά στρατεύματα) και τους ιμπεριαλιστικούς στρατούς.

“Ο Τρότσκι μιλά στην Κόκκινη Φρουρά”, φωτογραφία του 1918 όταν ο Τρότσκι δημιουργούσε τον Κοκκινο Στρατό. (Φωτο άγνωστος)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ

Το φθινόπωρο του 1923 ο Τρότσκι ηγήθηκε τής Αριστερής Αντιπολίτευσης ενάντια στη τριανδρία Κάμενεφ – Ζινόβιεφ – Στάλιν και στη συνέχεια ενάντια στη φράξια Στάλιν – Μπουχάριν που επέβαλαν την εθνικιστική αντιμαρξική θεωρία του “σοσιαλισμού σε μια χώρα” (1924-27).

Ο Στάλιν εξόρισε τον Τρότσκι από την ΕΣΣΔ το 1929. Στη δεκαετία του 1930 ο Τρότσκι αγωνίστηκε ενάντια στην αντιδραστική πολιτική του Στάλιν για “λαϊκά μέτωπα” με τη μπουρζουαζία και κάλεσε σε ενιαίο μέτωπο της εργατικής τάξης ενάντια στο φασισμό.

Στις Δίκες της Μόσχας 1936-38, ο Ιόσιφ Στάλιν δολοφόνησε όλους τους ηγέτες των Μπολσεβίκων, συντρόφων του Λένιν στην Οχτωβριανή Επανάσταση, ως πράχτορες του ιμπεριαλισμού και φασισμού, καθώς και εκατομμύρια αθώους σοβιετικούς πολίτες και στελέχη του Κομουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης.

Το 1937 οι πράχτορες του Στάλιν δολοφόνησαν στη Βαρκελώνη τον συνεργάτη του Τρότσκι Έρβιν Γούλφ και στο Παρίσι το 1938 τον γιο του Τρότσκι Λεφ Σεντόφ και το ηγετικό στέλεχος του τροτσκιστικού κινήματος Ρούντολφ Κλέμεντ.

Οι δολοφόνοι τού Στάλιν εξόντωσαν όλα τα παιδιά του Τρότσκι που ζούσαν στην ΕΣΣΔ, την πρώην σύζυγο του και όλα τα αδέλφια και αδελφές του.

Ο Λεφ Τρότσκι μιλά στο Πανεπιστήμιο της Κοπενγχάγης το Νοέμβρη 1932 προσκαλεσμένος από το φοιτητικό σύλλογο, για τα επιτεύγματα της ΕΣΣΔ και για την υπεράσπιση του πρώτου εργατικού κράτους, αν και εκφυλισμένο από την αντεπαναστατική σταλινική γραφειοκρατία. (Φωτo Robert Capa)

ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΕΘΝΗΣ

Παρά τις ήττες του εργατικού κινήματος και τις δολοφονίες των ηγετικών στελεχών από το σταλινικό καθεστώς, ο Τρότσκι και οι σύντροφοι του κατάφεραν να ιδρύσουν και συγκροτήσουν στις 3 Σεπτέμβρη 1938 σε διεθνές συνέδριο στο Παρίσι την Τέταρτη Διεθνή ως το Κόμμα της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Το Μεταβατικό Πρόγραμμα, το Μανιφέστο της Τέταρτης Διεθνούς, όπλισε την παγκόσμια εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους λαούς μ’ ένα σαφές επαναστατικό πρόγραμμα για το χτίσιμο τμημάτων της Τέταρτης Διεθνούς σε κάθε χώρα για την ανατροπή του φασισμού, καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό Παγκόσμιο Πόλεμο με υπεράσπιση τής ΕΣΣΔ.   

Ο Τρότσκι θεωρούσε τον αγώνα χτισίματος της Τέταρτης Διεθνούς ως το ύψιστο ιστορικό καθήκον του.

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

Στις 23 Αυγούστου 1939 υπογράφτηκε στη Μόσχα το Σύμφωνο Στάλιν – Χίτλερ, που έσπειρε σοκ, σύγχυση και ηττοπάθεια στους εργαζομένους όλου του κόσμου.

Ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Πολωνία στην 1 Σεπτέμβρη 1939 και η χώρα διαμελίστηκε μεταξύ Ναζί Γερμανίας και ΕΣΣΔ. Την άνοιξη του 1940 τα στρατεύματα των Ναζί κατέλαβαν τη δυτική Ευρώπη.

Στις 24 Μάη 1940 οι πράχτορες του Στάλιν στο Μεξικό με ηγέτη τον ζωγράφο Νταβίντ Αλφάρο Σικέριος, οργάνωσαν ανεπιτυχή δολοφονική επίθεση στο οχυρωμένο σπίτι του Τρότσκι στη συνοικία Κογιoάκαν τής πρωτεύουσας του Μεξικό. Ο Τρότσκι κατάγγειλε τον Στάλιν ως οργανωτή της απόπειρας δολοφονίας του στο βιβλίο του Οι Γκάνγκστερ του Στάλιν που εκδόθηκε στο Μεξικό τον Ιούνη 1940.

Ο Σικέριος ποτέ δεν δικάστηκε για τη δολοφονική απόπειρα. Το 1967 η σταλινική γραφειοκρατία τον τίμησε με το Βραβείο Λένιν.

Τέσσερις μήνες αργότερα η Γκε.Πε.Ου., που είχε εξοντώσει εκατοντάδες αριστερούς, αναρχικούς και τροτσκιστές μαχητές στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο και είχε προδώσει την Ισπανική Επανάσταση με Λαϊκό Μέτωπο ήττας (1936-8), οργάνωσε τη δολοφονία του Τρότσκι από τον πράχτορα Ραμόν Μερκαντέρ.

Μετά 20 χρόνια φυλακή στο Μεξικό, ο Μερκαντέρ έζησε στη Κούβα με τιμές και η σταλινική γραφειοκρατία το 1960 τον τίμησε με το παράσημο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης και το παράσημο του Λένιν.

Τα σταλινικά κομμουνιστικά κόμματα και το ΚΚΕ συνεχίζουν να τιμούν τον Μερκαντέρ, και να θεωρούν ένοχους τους ηγέτες της Οχτωβριανής Επανάστασης συνεργάτες του Λένιν και τα δεκάδες χιλιάδες στελέχη των Μπολσεβίκων που εξόντωσε και φυλάκισε η διχτατορία του Στάλιν στις Δίκες της Μόσχας και στη διάρκεια της εξουσίας του.

Αριστερά: Ο Στάλιν χαιρετά τον φασίστα Υπουργό Εξωτερικών του Χίτλερ Ρίμπεντροπ κατά την υπογραφή του Συμφώνου Στάλιν – Χίτλερ, Μόσχα 23 Αυγούστου 1939. Στο κέντρο: Ο Μεξικανός ζωγράφος Αλφάρο Σικέριος που προσπάθησε να δολοφονήσει τον Τρότσκι στις 24 Μάη 1940. Δεξιά: Ο δολοφόνος του Τρότσκι, Ραμόν Μερκαντέρ με αστυνομικούς, Πόλη του Μεξικό 21 Αυγούστου 1940. (Σύνθεση φωτο Α.Η.)

ΕΡΕΥΝΑ ΔΕΤΔ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΤΣΚΙ

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 η Διεθνής Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) ξεκίνησε την έρευνα για “Τα Μέτρα Ασφάλειας στην Τέταρτη Διεθνή” που αποκάλυψε τις συνθήκες δολοφονίας του Λεφ Τρότσκι ως αποτέλεσμα τής δράσης πραχτόρων της Γκε.Πε.Ου. στην ηγεσία του αμερικανικού τροτσκιστικού κόμματος S.W.P. (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα). Η έρευνα κατηγόρησε τους ηγέτες του SWP Τζόζεφ Χάνσεν και Τζορτζ Νόβακ ως συνένοχους των πραχτόρων της Γκε.Πε.Ου.

Το 1975 η ΔΕΤΔ κάλεσε το SWP και την ηγεσία της Διεθνούς Γραμματείας της Τέταρτης Διεθνούς (ηγέτης τότε Ε. Μαντέλ) σε κοινή έρευνα αλλά αυτοί αρνήθηκαν. (Δες Η Δολοφονία του Τρότσκι, εκδόσεις Αλλαγή, Αθήνα 1976, How the GPU Murdered Trotsky, εκδόσεις New Park Publications, Λονδίνο 1981).

ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ

Το 1939-40 ο Λεφ Τρότσκι οργάνωσε πλατιά συζήτηση στο SWP και στα κόμματα της Τέταρτης Διεθνούς για τη διαλεχτική υλιστική μέθοδο του Μαρξισμού σε σχέση με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, την υπεράσπιση της ΕΣΣΔ από τον ιμπεριαλισμό (Στην Υπεράσπιση του Μαρξισμού, εκδόσεις Αλλαγή, Αθήνα 1980). Ο Τρότσκι τόνισε τη διαπαιδαγώγηση των μελών της Τέταρτης Διεθνούς στη μαρξική μέθοδο για την οργάνωση της σοσιαλιστικής επανάστασης.

Από τις μεγάλες φοιτητικές πορείες του Γενάρη – Μάρτη 2024 ενάντια στο νομοσχέδιο ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η νεολαία στους αγώνες της ενάντια στη χούντα Μητσοτάκη και στο σιονισμό να παλέψει για την ίδρυση επαναστατικού κόμματος της Τέταρτης Διεθνούς. (Φωτο Ε.Α., Αθήνα 22 /2/2024)

Η ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ, Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Ο Βλαντίμιρ Λένιν διακήρυξε ότι η Οχτωβριανή Επανάσταση άνοιξε την εποχή “πολέμων και επαναστάσεων” μια “μεταβατική περίοδο” από τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό στο σοσιαλισμό, μια εποχή συνεχών οικονομικών και πολιτικών κρίσεων του χρεοκοπημένου και παρωχημένου καπιταλισμού που πρέπει να ανατραπεί με τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Ο Τρότσκι επέμενε ότι σ’ αυτή την περίοδο – διάρκειας πολλών δεκαετιών όπως τόνιζε – πρέπει να οικοδομηθούν επαναστατικά κόμματα της Τέταρτης Διεθνούς σε κάθε χώρα για την επιτυχία της σοσιαλιστικής επανάστασης. Στη σημερινή θανάσιμη κρίση του καπιταλισμού που οδηγεί την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα και σε νέο παγκόσμιο πόλεμο, το πρώτιστο καθήκον των αγωνιστών της νεολαίας και της εργατικής τάξης είναι η οργάνωση για την ανατροπή του καπιταλισμού. –

► 1917 – 2021: 104η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΟΧΤΩΒΡΙΑΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ • Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΛΕΜΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ!

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΑΜΕΣΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ!

Ο Βλαντίμιρ Λένιν (κέντρο) και ο Λεφ Τρότσκι (χαιρετά στρατιωτικά) στη δεύτερη επέτειο της Οχτωβριανής Επανάστασης, Μόσχα 7 Νοέμβρη 1919.

Με την Οχτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία (25 Οχτώβρη, 7 Νοέμβρη 1917 σύμφωνα με το σημερινό ημερολόγιο) εγκαθιδρύθηκε η πρώτη Εργατική Δημοκρατία και εγκαινιάστηκε η Μεταβατική Εποχή από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Η αλυσίδα του ιμπεριαλισμού έσπασε στο πιο αδύναμο κρίκο της, όπως είπε ο ηγέτης της Επανάστασης Βλαντίμιρ Λένιν.

Στις 16 Απρίλη (3 Απρίλη του Ιουλιανού ημερολογίου) 1917 ο Λένιν επέστρεψε στην Πετρούπολη μετά από 10 χρόνια αναγκαστικής κατοίκησης στη δυτική Ευρώπη. Στο σιδηροδρομικό σταθμό μίλησε στους χιλιάδες εργαζομένους και καταδίκασε την καπιταλιστική Προσωρινή Κυβέρνηση. Ολοκλήρωσε την ομιλία του με το σύνθημα «Ζήτω η Παγκόσμια Σοσιαλιστική Επανάσταση!».

Η εποχή του ιμπεριαλισμού είχε οδηγήσει στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, που είχε ξεσπάσει τον Αύγουστο 1914, και η Ευρώπη είχε μετατραπεί σε σφαγείο εκατομμυρίων στρατιωτών και άμαχου πληθυσμού.

Στις προηγούμενες δυο δεκαετίες ο Λένιν είχε μελετήσει και αναλύσει τις οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες τής Ρωσίας και του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

Στο έργο του Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία (1899) ανάλυσε την κατάσταση της χώρας με το μαρξικό νόμο τής ανισομερούς και συνδυασμένης ανάπτυξης. Το Σεπτέμβρη 1915 κυκλοφόρησε το Σοσιαλισμός και πόλεμος ενάντια στους «πατριώτες» σοσιαλ-σοβινιστές και υπέρ της μετατροπής του πολέμου σε σοσιαλιστική επανάσταση.   Στο Ιμπεριαλισμός – το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού (γράφτηκε το 1916, κυκλοφόρησε τον Απρίλη 1917) ο Λένιν παρουσίασε τον κυρίαρχο χαραχτήρα του σύγχρονου μονοπωλιακού καπιταλισμού.

Ο Λένιν στα αποκαλυπτήρια μνημείου Μαρξ και Ένγκελς, Μόσχα 7 Νοέμβρη 1918.

Παράλληλα, στην καρδιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου το 1915-16, ο Λένιν μελέτησε τη διαλεχτική φιλοσοφία στα έργα του Γερμανού Ιδεαλιστή φιλόσοφου Γκεόργκ Χέγκελ. Στις σημειώσεις του έγραψε: «Γενικά προσπαθώ να διαβάσω τον Χέγκελ υλιστικά: Ο Χέγκελ είναι υλισμός που έχει σταθεί στο κεφάλι του [εννοεί ανάποδα] (σύμφωνα με τον Ένγκελς)» (Φιλοσοφικά τετράδια – Σύνοψη της Επιστήμης της Λογικής του Χέγκελ, Λένιν Άπαντα τόμος 38).

Ο Λένιν έχτισε το Κόμμα των Μπολσεβίκων με αταλάντευτη μάχη ενάντια στην καπιταλιστική (ιδεαλιστική) φιλοσοφία και στο Μενσεβικισμό της θεωρίας των σταδίων που θεωρούσε ότι καθήκον των σοσιαλιστών ήταν πρώτα να υποστηρίξουν την εγκαθίδρυση του καπιταλισμού στη Ρωσία, και μετά να αγωνιστούν για σοσιαλισμό.

Στα έργα του Τί να κάνουμε; (1902) και Υλισμός και Εμπειριοκριτισμός (1909) ο Λένιν δημιούργησε τις οργανωτικές (Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός) και φιλοσοφικές βάσεις (μέθοδος Διαλεχτικού Υλισμού) του σύγχρονου επαναστατικού κόμματος στην εποχή του ιμπεριαλισμού.   

Με τα Γράμματα από μακριά (Μάρτης 1917) και τις Θέσεις του Απρίλη (Απρίλης 1917), ο Λένιν προσανατόλισε το Κόμμα των Μπολσεβίκων στην ανατροπή τής καπιταλιστικής Προσωρινής Κυβέρνησης στη Ρωσία στην προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης, σε αντίθεση με την πολιτική των Καμένεφ και Στάλιν κριτικής υποστήριξης στη ρωσική κυβέρνηση.

Η Επανάσταση του Φλεβάρη και οι Θέσεις του Λένιν έπεισαν την παράταξη των Διαπεριφερειακών Διεθνιστών  (όπου ανήκε ο Λεφ Τρότσκι) να ενταχτούν στο Κόμμα των Μπολσεβίκων, επίσημα στο 6ο Συνέδριο τον Αύγουστο 1917 όπου ο Τρότσκι εκλέχτηκε στην Κεντρική Επιτροπή δεύτερος μετά τον Λένιν.

Ο Τρότσκι, ιδρυτής και ηγέτης του Κόκκινου Στρατού, μιλά σε Κόκκινους Φρουρούς το καλοκαίρι 1918.

Από την Επανάσταση του 1905, που ο Λένιν χαραχτήρισε ως «γενική πρόβα» της Επανάστασης του Οχτώβρη, ο Τρότσκι είχε αναπτύξει τη θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης. Το 1906 κυκλοφόρησε στην Πετρούπολη το βιβλίο του Αποτελέσματα και προοπτικές (ανατυπώθηκε το 1919 στη Μόσχα και από την Κομουνιστική Διεθνή το 1921) όπου ο Τρότσκι τόνισε ότι η επόμενη ρωσική προλεταριακή επανάσταση δεν θα σταματήσει στη “δημοκρατία” (= καπιταλισμό), αλλά θα πρέπει να είναι διαρκής, να προχωρήσει πέρα από την μπουρζουάδικη δημοκρατία με σοσιαλιστικά μέτρα και να εξαπλωθεί στην Ευρώπη.

Η πρόταση του Τρότσκι ήταν βασισμένη στο νόμο της ανισομερούς και συνδυασμένης ανάπτυξης και στην ανάλυση του Καρλ Μαρξ για την επανάσταση του 1848 στη Γαλλία (δες Η ταξική πάλη στη Γαλλία: 1848-50 και Η 18η Μπριμέρ του Λουί Μποναπάρτ).

Το καλοκαίρι του 1917 στο Κράτος και Επανάσταση ο Λένιν ανάλυσε το ταξικό κράτος βίας, βασισμένος κύρια στα γραφτά του Φρίντριχ Ένγκελς. Το καπιταλιστικό κράτος πρέπει να καταστραφεί, έγραψε ο Λένιν, με τη σοσιαλιστική επανάσταση και επανέλαβε: «Το κράτος δεν “καταργείται”. Βαθμιαία εξαφανίζεται» (έμφαση Φ. Ένγκελς στο Αντί-Ντίρινγκ, 1878, μέρος ΙΙΙ «Σοσιαλισμός», κεφάλαιο 2 «Θεωρητικά»).

Αυτή η ανάπτυξη του Διαλεχτικού Υλισμού από τον Λένιν ήταν αποτέλεσμα της τεράστιας προσπάθειας χτισίματος ενός επαναστατικού μαρξιστικού κόμματος οργανωμένο στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, και στελεχωμένο από «επαγγελματίες» επαναστάτες που κινητοποιούν την εργατική τάξη, τη νεολαία και τους συμμάχους τους στη σοσιαλιστική επανάσταση ανατροπής του καπιταλισμού στο πλαίσιο της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης.

Το σφάλμα του Τρότσκι, στην περίοδο 1904-1917, ήταν ότι δεν κατανόησε την πάλη του Λένιν στο χτίσιμο του Κόμματος των Μπολσεβίκων, γεγονός που ο ίδιος ο Τρότσκι ομολόγησε στον πρόλογο του βιβλίου του για τη Διαρκή Επανάσταση (1919).

Το επαναστατικό 1917 ένωσε τους δυο πιο σημαντικούς μαρξιστές επαναστάτες του 20ου αιώνα.

Ο Λένιν μιλά σε στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού στις 5 Μάη 1920 στη Μόσχα.

Στις αρχές Οχτώβρη 1917 το Κόμμα των Μπολσεβίκων κέρδισε την πλειοψηφία στο Σόβιετ Πετρούπολης και ο Τρότσκι εκλέχτηκε Πρόεδρος, όπως και το 1905. Αμέσως – από την παρανομία – ο Λένιν πρότεινε την άμεση πραγματοποίηση τής επανάστασης.

Το Σόβιετ οργάνωσε Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή, με Πρόεδρο τον Τρότσκι, που το πρωί της 25ης Οχτώβρη (7 Νοέμβρη) ανακοίνωσε ότι όλη η εξουσία περνά στο Σόβιετ των Εργατών και Στρατιωτών της Πετρούπολης και έστειλε την καπιταλιστική Προσωρινή Κυβέρνηση στα σκουπίδια.

«Μεταξύ της καπιταλιστικής και της κομουνιστικής κοινωνίας υπάρχει η περίοδος της επαναστατικής μεταμόρφωσης από τη μια στην άλλη. Σ’ αυτή αντιστοιχεί επίσης μια πολιτική μεταβατική περίοδος όπου το κράτος δεν μπορεί να είναι τίποτ’ άλλο παρά η επαναστατική διχτατορία του προλεταριάτου». (έμφαση του Καρλ Μαρξ στο Κριτική του Προγράμματος τής Γκότα, άνοιξη 1875, σχόλιο 4).

Η Προκήρυξη της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής του Σόβιετ Πετρούπολης “Προς τους Ρώσους Πολίτες”, 25 Οχτώβρη 1917, που ανακοινώνει την κατάχτηση της εξουσίας.

Στα 104 χρόνια από την Οχτωβριανή Επανάσταση έχει αποδειχτεί με τραγικό τρόπο ο χαραχτήρας της Μεταβατικής Εποχής ως εποχής πολέμων και επαναστάσεων.

Το σάπιο καθεστώς του καπιταλιστικού κράτους έχει περάσει στη βαρβαρότητα. Γεννά την ταξική καταπίεση, τις οικονομικές κρίσεις, τις πανδημίες, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τις ατομικές βόμβες μαζικής δολοφονίας, το φασισμό και τα ναζιστικά φρικιαστικά στρατόπεδα, τα βασανιστήρια, την πείνα και απάνθρωπη φτώχεια και εξαθλίωση, τη λεηλασία της Φύσης, την καταστροφή του πολιτισμού, τις χούντες, διχτατορίες, αστυνομοκρατίες.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού έχει τοποθετήσει την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής της κοινωνίας και της Φύσης. Αλλά η εργατική τάξη, οι καταπιεσμένοι λαοί, η νεολαία σ’ όλο τον κόσμο βρίσκονται στο δρόμο της αντίστασης και εξέγερσης. Μόνη λύση είναι η οργάνωση των εργαζομένων στην πάλη για την ανατροπή του παρωχημένου καπιταλιστικού συστήματος.

Το πρωταρχικό καθήκον είναι η δημιουργία σε κάθε χώρα επαναστατικών μπολσεβίκικων κομμάτων της Τέταρτης Διεθνούς που ίδρυσε ο Λεφ Τρότσκι, που θα κινητοποιήσουν την εργατική τάξη στη σοσιαλιστική επανάσταση για εθνικοποιημένη σχεδιασμένη οικονομία κάτω από τον έλεγχο και διεύθυνση των εργαζομένων, για τη λειτουργία της επιστήμης και τεχνολογίας στην απελευθέρωση της κοινωνίας από τα ταξικά δεσμά. –