► ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ!  ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ!

Στις 20 Αυγούστου 1940 ο πράχτορας τής σταλινικής Γκε.Πε.Ου. Χάϊμε Ραμόν Μερκαντέρ ντελ Ρίο, χτύπησε στο κεφάλι με μια αξίνα χιονιού τον εξόριστο στην Πόλη του Μεξικό Λεφ Τρότσκι. Ο Τρότσκι πέθανε την επόμενη μέρα στο νοσοκομείο.

Σήμερα, στη θανάσιμη κρίση του καπιταλισμού, οι Τροτσκιστές της Διεθνούς Επιτροπής της Τέατρης Διεθνούς, αγωνίζονται σε κάθε χώρα για τη συντριβή του ιμπεριαλισμού και ανατροπή του καπιταλισμού με συγκρότηση επαναστατικών κομμάτων για τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Ο Μερκαντέρ καταδικάστηκε από μεξικανικό δικαστήριο και παράμεινε 20 χρόνια στη φυλακή, αλλά ο Στάλιν τον παρασημοφόρησε. Mετά την αποφυλάκιση του και τη μετάβαση του στην Κούβα τo 1960, η Σοβιετική Γραφειοκρατία του Χρουτσιόφ τον παρασημοφόρησε ξανά ως Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης!

Παρά τους διωγμούς και εξορίες ο Τρότσκι είχε ιδρύσει το 1930 τη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση που είχε κατορθώσει σε αρκετές χώρες του κόσμου να συγκροτήσει πυρήνες αγωνιστών και κόμματα που είχαν αντιταχτεί στη Σταλινική Γραφειοκρατία και την προδοσία της Οχτωβριανής Επανάστασης.

Ο Τρότσκι ανάλυσε διεξοδικά τη φύση του Φασισμού και κάλεσε σε Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο τα σοσιαλ-δημοκρατικά, κομουνιστικά και αριστερά κόμματα για τη νίκη επί του Φασισμού με προοπτική την εργατική εξουσία.

Το 1938 στο Παρίσι αντιπρόσωποι κομμάτων που υποστήριζαν τον αγώνα του Τρότσκι ίδρυσαν την Τέταρτη Διεθνή ως το κόμμα του παγκόσμιου προλεταριάτου για την ολοκλήρωση της Σοσιαλιστικής Επανάστασης με τη συντριβή του ιμπεριαλισμού και την ανατροπή του καπιταλισμού. 

Όπως ο Λένιν ίδρυσε την Τρίτη Κομουνιστική Διεθνή το 1919 μετά την προδοσία της Σοσιαλδημοκρατίας, έτσι και ο Τρότσκι ίδρυσε την Τέταρτη Διεθνή για να εκπαιδευτούν στο Διαλεχτικό Υλισμό και στο Μπολσεβικισμό οι νεαροί αγωνιστές και αγωνίστριες.

Στην Πολιτική Διαθήκη του το 1923 ο Λένιν ανέφερε ότι ο Τρότσκι ήταν ο «πιο ικανός σύντροφος στην Κεντρική Επιτροπή» και κάλεσε το Μπολσεβίκικο Κόμμα να καθαιρέσει τον Στάλιν από Γ.Γ. του ΚΚΡ(Μπ.).

Η ίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς κράτησε άσβηστο το Μαρξισμό και το Μπολσεβικισμό, ενώ οι απόγονοι του Ιόσιφ Στάλιν με το «Σοσιαλισμό σε μια Χώρα» και την «Ειρηνική Συνύπαρξη με τον Ιμπεριαλισμό», ξεπούλησαν τα επαναστατικά κινήματα, τη Σοβιετική Ένωση και τα παραμορφωμένα εργατικά κράτη στην ανατολική Ευρώπη.

Η Τέταρτη Διεθνής με το ιδρυτικό μανιφέστο  «Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς – Το Μεταβατικό Πρόγραμμα» (1938), τόνισε την άμεση ανάγκη συγκρότησης επαναστατικών κομμάτων σ’ όλες τις χώρες και τη χωρίς όρους υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης.

Αυτές οι κεντρικές θέσεις ήταν αποτέλεσμα της διαλεχτικής υλιστικής ανάλυσης του Λένιν για την Παγκόσμια Επανάσταση και τη Μεταβατική Εποχή, και της θεωρίας της Διαρκούς Επανάστασης του Τρότσκι.

Σήμερα, στην περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού και της πανδημίας του κορονοϊού, που στέλνουν την ανθρωπότητα στην κόλαση της βάρβαρης λιτότητας και πολέμων, τα κόμματα και οι αγωνιστές της Διεθνούς Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς (ΔΕΤΔ, ιδρύθηκε το 1953) σ’ όλες τις χώρες αγωνίζονται για την ανατροπή των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και τη συντριβή του ΝΑΤΟ, και στην Ευρώπη για την ανατροπή της ΕΕ και την αντικατάσταση της από τα Ενωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη της Ευρώπης.

Η ΔΕΤΔ παραμένει σταθερά στην πολιτική του Τρότσκι για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης, και σήμερα υπερασπίζεται τη Ρωσία και την Κίνα από τους ιμπεριαλιστές, παρά τα καθεστώτα Πούνιν και Σι. Καλεί στην επαναγκαθίδρυση της αυθεντικής εργατικής δημοκρατίας των Σόβιετ (Συμβουλίων) με την πολιτική επανάσταση ανατροπής του Πούτιν, του Σι και της σταλινικής γραφειοκρατίας και ολιγαρχίας.

Αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής δράσης της ΔΕΤΔ είναι και η υπεράσπιση των αντι-ιμπεριαλιστικών καθεστώτων όπως της Βενεζουέλας, της Συρίας, της Κούβας, του Ιράν κ.α. και της νίκης της παλαιστινιακής επανάστασης για τη συντριβή του σιονισμού. Η ΔΕΤΔ καλεί για τη συγκρότηση ενιαίου σοσιαλιστικού κράτους της Παλαιστίνης από τους Παλαιστίνιους και Εβραίους. 

Η ΔΕΤΔ παραμένει μια αριθμητικά μικρή δύναμη στο εργατικό και σοσιαλιστικό κίνημα. Έχει συνείδηση ότι παρά τη σημερινή κρίση της κοινωνίας από την κατάρρευση του καπιταλισμού, δεν έχει ακόμη συγκροτηθεί μαζικό επαναστατικό κίνημα. Στηρίζει την ανάπτυξη της στην επαναστατική φύση της εργατικής τάξης και στις σημερινές μαζικές εξεγέρσεις της νεολαίας που δεν ανέχονται τη μαζική ανεργία και διχτατορικά καθεστώτα του καπιταλισμού.

Στη δεκαετία του 1970 η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς πραγματοποίησε πολύχρονη έρευνα στις συνθήκες δολοφονίας του Λεφ Τρότσκι. Τα πορίσματα κυκλοφόρησαν στα αγγλικά από το 1975 και στα ελληνικά το 1976 από τις εκδόσεις Αλλαγή («Η Δολοφονία του Τρότσκι και οι συνένοχοι της Γκε-Πε-Ου»).

Οι έρευνες επιβεβαίωσαν με νέα στοιχεία τα σταλινικά σχέδια εξόντωσης του Τρότσκι, και τις δολοφονίες από πράχτορες της Γκε.Πε.Ου. του γιού του Λεφ Σεντόφ στο Παρίσι (1938) και των ηγετικών στελεχών της Τέταρτης Διεθνούς Έρβιν Γούλφ (1937) και Ρούντολφ Κλέμενς (1938).

Οι έρευνες αποκάλυψαν και τους συνένοχους της Γκε.Πε.Ου. μέσα στο τροτσκιστικό κίνημα και τις επαφές του ηγετικού στελέχους του αμερικανικού τροτσκιστικού κόμματος SWP Τζότζεφ Χάνσεν με τις αμερικανικές αρχές.

Στη δεκαετία του 1930 με διαταγές του Στάλιν εξορίστηκαν και δολοφονήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες μέλη του Κόμματος των Μπολσεβίκων μαζί με εκατομμύρια πολιτών της ΕΣΣΔ και κομουνιστών απ’ όλο τον κόσμο.

Στις διαβόητες στημένες Δίκες της Μόσχας, 1936-38, ο Στάλιν εξόντωσε τους ηγέτες του Μπολσεβίκικου Κόμματος που είχαν οργανώσει την Οχτωβριανή Επανάσταση.

Οι αντεπαναστατικές θεωρίες της σταλινικής γραφειοκρατίας – Σοσιαλισμός σε μια χώρα, σεχταρισμός ενάντια στη σοσιαλδημοκρατία της Γερμανίας, και Λαϊκά Μέτωπα με τη μπουρζουαζία – οδήγησαν στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933 και στην προδοτική συντριβή της Ισπανικής Επανάστασης το 1938.  

Τον Αύγουστο 1939 η Σταλινική Γραφειοκρατία πραγματοποίησε μια νέα κολοσιαία προδοσία τής εργατικής τάξης όταν υπόγραψε στη Μόσχα το «Σύμφωνο μη-Επίθεσης» με τη ναζιστική Γερμανία!  

Οι δολοφονίες των στελεχών της Τέταρτης Διεθνούς, καθώς επίσης οι δολοφονίες κομουνιστών στελεχών που έσπαγαν από το σταλινικό καθεστώς (Φ. Ρασκόλνικαφ, ήρωας του Εμφύλιου Πολέμου, Ίγνας Ρέϊς κ.α.), αποδείχτηκαν τεράστια πλήγματα στη νέα Διεθνή που δεν κατάφερε στη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου και στις επόμενες δεκαετίες να συγκροτήσει πυρήνες επαναστατικών ηγεσιών και μαζικά κόμματα.

Η τεράστια πίεση του καπιταλισμού και σταλινισμού οδήγησε σε πολιτικά σχίσματα που καταράκωσαν τις δυνάμεις της ΔΕΤΔ στις δεκαετίες 1950-1980.

Όμως στην ίδια περίοδο η Δ.Ε. της Τέταρτης Διεθνούς κατόρθωσε να εκπαιδεύσει σειρά στελεχών που συνέχισαν την πάλη του Λεφ Τρότσκι και την ανάπτυξη του Μαρξισμού.

Στη σημερινή θανάσιμη κρίση του χρεοκοπημένου καπιταλισμού, οι ΕΠΑ και η ΕΕ είναι ανίκανες να επιλύσουν την οικονομική κρίση και να προφυλάξουν τον πληθυσμό από πανδημίες. 

Παρά τη νέα ιστορική τους ήττα στο Αφγανιστάν, ετοιμάζουν νέους πολέμους που οδηγούν την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα. 

Μόνο η ανατροπή του καπιταλισμού μπορεί να επιλύσει την κρίση. Οι νέοι και νέες καλούνται μέσα από τους αγώνες και εξεγέρσεις του σήμερα ενάντια στη χούντα Μητσοτάκη, να συγκροτήοσυν επαναστατικό κόμμα της Τέατρτης Διεθνούς για τη Σοσιαλιστική Επανάσταση. –

► ΛΕΝΙΝ 1923: «Ο ΤΡΟΤΣΚΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΙΚΑΝΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ. ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ Ο ΣΤΑΛΙΝ».

Ο Λεφ Τρότσκι στο Μεξικό το 1938.

«Η σημερινή κρίση της ανθρώπινης κουλτούρας είναι κρίση τής ηγεσίας του προλεταριάτου. Οι συνειδητοί εργάτες, ενωμένοι στην Τέταρτη Διεθνή, δείχνουν στην τάξη τους το δρόμο εξόδου από την κρίση. Προσφέρουν ένα πρόγραμμα βασισμένο στη διεθνή εμπειρία για την πάλη του προλεταριάτου και όλων των καταπιεσμένων του κόσμου για την απελευθέρωση τους. Προσφέρουν ένα αψεγάδιαστο λάβαρο. Εργάτες – άντρες και γυναίκες – όλων των χωρών, ενταχτείτε στο λάβαρο της επερχόμενης νίκης σας!» – Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς, Το Μεταβατικό Πρόγραμμα (1938).

Στις 20 Αυγούστου 1940 ο πράχτορας της σταλινικής Γκε-Πε-Ου (η υπηρεσία κρατικής ασφάλειας τού Εν-Κα-Βε-Ντε – Υπουργείου Εσωτερικών της ΕΣΣΔ) Ραμόν Μερκαντέρ, δολοφόνησε με μια αξίνα χιονιού τον εξόριστο στο Μεξικό ηγέτη τής Τέταρτης Διεθνούς Λεφ Τρότσκι, συναρχηγό της Οχτωβριανής Επανάστασης και οργανωτή του νικηφόρου Κόκκινου Στρατού. Ο Τρότσκι μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο όπου πέθανε την επομένη μέρα 21 Αυγούστου 1940.

Στις διαβόητες στημένες Δίκες της Μόσχας, 1936-38, ο Στάλιν είχε ήδη εξοντώσει όλους τους ηγέτες του Μπολσεβίκικου Κόμματος που είχαν οργανώσει την Οχτωβριανή Επανάσταση. Από το 1928 με διαταγές του Στάλιν είχαν εξοριστεί ή δολοφονηθεί εκατοντάδες χιλιάδες μέλη του Κόμματος των Μπολσεβίκων μαζί με εκατομμύρια πολιτών της ΕΣΣΔ και κομουνιστών απ’ όλο τον κόσμο.

Οι αντεπαναστατικές θεωρίες της σταλινικής γραφειοκρατίας – Σοσιαλισμός σε μια χώρα, σεχταρισμός ενάντια στη σοσιαλδημοκρατία της Γερμανίας, και Λαϊκά Μέτωπα με τη μπουρζουαζία – είχαν οδηγήσει στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933 και στη συντριβή της Ισπανικής Επανάστασης το 1938.  

Ο Τρότσκι, που η σταλινική γραφειοκρατία εξόρισε από την ΕΣΣΔ το 1928, εξακολουθούσε να αγωνίζεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, φασισμό και σταλινισμό και το 1938 στη Γαλία ιδρύθηκε η Τέταρτη Διεθνής για να συγκροτηθεί η νέα κομουνιστική ηγεσία της εργατικής τάξης.

Όπως ο Λένιν δημιούργησε την Τρίτη Κομουνιστική Διεθνή το 1919 ενάντια στην προδοσία της Σοσιαλδημοκρατίας, έτσι και ο Τρότσκι ίδρυσε την Τέταρτη Διεθνή, ως το κόμμα της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Τον Αύγουστο 1939 η σταλινική γραφειοκρατία πραγματοποίησε μια νέα κολοσιαία προδοσία τής εργατικής τάξης όταν υπόγραψε στη Μόσχα το «Σύμφωνο μη-Επίθεσης»με τη ναζιστική Γερμανία! Η Πολωνία διχοτομήθηκε και ο Χίτλερ στράφηκε κατά της Σκανδιναβίας, των Κάτω Χωρών και της Γαλίας που καταχτήθηκε τον Ιούνη 1940.

Μόσχα 23/8/1939: Ο Στάλιν χαιρετά τον Υπουργό Εξωτερικών της φασιστικής Γερμανίας Ρίμπεντροπ.

Στις 24 Μάη 1940 με αρχηγό τον ζωγράφο Σικουέριος, πράχτορες της Γκε-Πε-Ου και Μεξικανοί μέλη του ΚΚΜ πραγματοποίησαν αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας στο σπίτι του Τρότσκι στο Κογιοκάν.

Ακολούθησε τον Αύγουστο η δολοφονία του Τρότσκι στο γραφείο του στη συνοικία Κογιοκάν τής Πόλης του Μεξικό, από τον Ραμόν Μερκαντέρ Καταλανό πράχτορα της Γκε-Πε-Ου. Ο Μερκαντέρ εκμεταλλευόμενος τη φιλία του με μια από τις γραμματείς στο Κογιοκάν, μπήκε στο γραφείο του Τρότσκι μόνος και τον χτύπησε στο κεφάλι με την αξίνα.

Ο Μερκαντέρ καταδικάστηκε και παράμεινε 20 χρόνια στη φυλακή στο Μεξικό, αλλά ο Στάλιν τον παρασημοφόρησε. Mετά την αποφυλάκιση του και τη μετάβαση του στην Κούβα τo 1960, η σταλινική γραφειοκρατία του Χρουτσιόφ τον παρασημοφόρησε ξανά ως Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης!

Ο Βλαντίμιρ Λένιν και ο Λεφ Τρότσκι (χαιρετά στρατιωτικά στο κέντρο της φωτό) στο γιορτασμό της δεύτερης επετείου της Οχτωβριανής Επανάστασης. Μόσχα, Κόκκινη Πλατεία 7/11/1919.

Στην Πολιτική Διαθήκη του το 1923 ο Λένιν ανέφερε ότι ο Τρότσκι ήταν ο «πιο ικανός σύντροφος στην Κεντρική Επιτροπή» και κάλεσε το Μπολσεβίκικο Κόμμα να καθαιρέσει τον Στάλιν από Γ.Γ. του ΚΚΡ(Μπ.).

Μετά την εξορία του απο την ΕΣΣΔ το 1929, οι “δημοκρατικές” ΕΠΑ και τα κράτη της Ευρώπης αρνήθηκαν άσυλο στον Τρότσκι ο οποίος βρήκε τελικά καταφύγιο στο αντι-ιμπεριαλιστικό Μεξικό, φιλοξενούμενος στο σπίτι τής ζωγράφου Φρίντα Κάλο και του επίσης ζωγράφου Ντιέγο Ριβέρα. Μετά τις διαφωνίες του με τον Ριβέρα και την Κάλο, ο Τρότσκι μετακόμισε σε άλλο σπίτι που σήμερα είναι το Μουσείο Τρότσκι το οποίο διευθύνει επιτροπή και ο εγγονός του Εστεμπάν Βόλκαφ, γιός της κόρης του Τρότσκι Ζινάϊντα και του Πλάτο Βόλκαφ.

Ο Τρότσκι θεωρούσε την ίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς (Παρίσι 1938), ως την πιο σπουδαία προσφορά του στον επαναστατικό Μαρξισμό και επέμενε στην ίδρυση τμημάτων της σ’ όλο τον κόσμο με στελέχη που έπρεπε να εκπαιδευτούν στο Διαλεχτικό Υλισμό και στη θεωρία και πραχτική της Διαρκούς Επανάστασης.

Με το Πρόγραμμα της Τέταρτης Διεθνούς«Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς – Το Μεταβατικό Πρόγραμμα», που δημοσιεύτηκε το 1938 πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (1939-45), ο Τρότσκι είχε καλέσει την παγκόσμια εργατική τάξη, νεολαία και αγροτιά, να αποτρέψουν την πορεία προς ένα νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο με την ανατροπή του καπιταλισμού. Κάλεσε την εργατική τάξη να στρέψει τα όπλα ενάντια στην άρχουσα τάξη σε κάθε χώρα και να υπερασπιστεί το εκφυλισμένο εργατικό κράτος τής ΕΣΣΔ από το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, παρά τη σταλινική ηγεσία και τα εγκλήματα της.

Τόνισε την ανάγκη συγκρότησης επαναστατικών Μαρξιστικών κομμάτων της Τέταρτης Διεθνούς σε κάθε χώρα για να αντισταθούν στο Φασισμό και στον Ιμπεριαλισμό, και να προετοιμαστούν για τις επαναστατικές συνθήκες που θα δημιουργηθούν στο τέλος του πολέμου.  

 Η σωρός του Λεφ Τρότσκι κάηκε και οι στάχτες τάφηκαν στο σπίτι του – σήμερα Μουσείο – στο Κογιοκάν, στην Πόλη του Μεξικό. Φωτό 2008, Gunther Schenk.

Στη δεκαετία του 1970 η Διεθνής Επιτροπή της 4ης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) πραγματοποίησε έρευνα στις συνθήκες δολοφονίας του Τρότσκι. Τα πορίσματα κυκλοφόρησαν και στα ελληνικά το 1976 από τις εκδόσεις Αλλαγή («Η Δολοφονία του Τρότσκι και οι συνένοχοι της Γκε-Πε-Ου»). Εκείνες οι έρευνες επιβεβαίωσαν με νέα στοιχεία τα σταλινικά σχέδια εξόντωσης του Τρότσκι, του γιού του Λεφ Σεντόφ στο Παρίσι και των ηγετικών στελεχών της Τέταρτης Διεθνούς. Οι έρευνες αποκάλυψαν και τους συνένοχους της Γκε-Πε-Ου, και τις επαφές του ηγετικού στελέχους του αμερικανικού τροτσκιστικού κόμματος Τζότζεφ Χάνσεν με τις αμερικανικές αρχές και το FBI.    

Στην Ελλάδα το ΚΚΕ έχει ανάγει σε κορυφαίους επαναστάτες μαρξιστές ηγέτες τον Στάλιν και τον Ζαχαριάδη, τους κύριους υπεύθυνους της προδοτικής ήττας του Δημοκρατικού Στρατού. Το ΚΚΕ συνεχίζει να θεωρεί ως σωστές τις Δίκες της Μόσχας και την εξόντωση των ηγετικών μελών της Κεντρικής Επιτροπής των Μπολσεβίκων τον Οχτώβρη 1917 (Τρότσκι, Ζινόβιεφ, Μπουχάριν, Καμένεφ, Ρίκαφ, Ζιεμέλις, Μπουμπνόφ, Κρεστίνσκι, Μιλιούτιν, Σμίλγκα, Σακαλνικόφ).

Από παλαιότερη κινητοποίηση ναυτεργατών στον Πειραιά. Στην πάλη για την ανατροπή Μητσοτάκη, πρέπει να αγωνιστούν για την εκδίωξη της προδοτικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας από ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – Ομοσπονδίες, και να υποστηρίξουν μια νέα επαναστατική ηγεσία στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα από τους αγωνιστές της νέας γενιάς.     

Σήμερα η Τέταρτη Διεθνής παλεύει για την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση, για τη συντριβή του αμερικανικού καπιταλισμού και της ΕΕ, για τη συντριβή του ιμπεριαλισμού, του Σιονισμού και του ρατσισμού, για τη νίκη των εργαζομένων και των αγροτών σ’ όλο τον κόσμο, στην Παλαιστίνη, στη Βενεζουέλα, στο Ιράν και στη Συρία. Η Τέταρτη Διεθνής υπερασπίζεται τα εκφυλισμένα εργατικά κράτη στη Ρωσία και Κίνα από τον ιμπεριαλισμό, αλλά αγωνίεται ασυμβίβαστα για την ανατροπή των Ολιγαρχών και της Γραφειοκρατίας σε Ρωσία και Κίνα. 

Στην Ελλάδα οι υποστηριχτές της Τέταρτης Διεθνούς καλούν στη συντριβή των αιώνιων μνημονίων που ψήφισαν Παπανδρέου-Βενιζέλος-Σαμαράς-Τσίπρας-Μητσοτάκης, και αγωνίζονται για την οργάνωση Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας με καταλήψεις και μπλοκαρίσματα, για την ανατροπή της κυβέρνησης διχτατορικού “επιτελικού κράτους” του Μητσοτάκη. Η ανατροπή Μητσοτάκη θα ανοίξει το δρόμο για την έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ, για την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, για την ανατροπή του καπιταλισμού με προοπτική τα Ενωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη της Ευρώπης. 

Επιλογή από βιβλία του Τρότσκι που έγραψε στη δεκαετία του 1930:

Η Διαρκής Επανάσταση (1930 – ελληνικά 1982)

Η ζωή μου – προσπάθεια αυτοβιογραφίας (1930 – 1986)

Η Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης (1930 – 1984)

Και τώρα; Ζωτικά ζητήματα για το γερμανικό προλεταριάτο (1932)

Η Προδομένη Επανάσταση (1936 – 1984)

Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς, Το Μεταβατικό Πρόγραμμα (1938 – 1985)

Στην Υπεράσπιση του Μαρξισμού (1942 – 1980). –

► ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ ΣΤΙΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ 1905 ΚΑΙ ΟΧΤΩΒΡΗ 1917, ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ΟΡΓΑΝΩΤΗΣ ΤΗΣ ΟΧΤΩΒΡΙΑΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, ΙΔΡΥΤΗΣ ΚΑΙ ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ 4ης ΔΙΕΘΝΟΥΣ, ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Λεφ Τρότσκι (φωτό 1938)

«Όσο για συμφιλίωση [με τους Μενσεβίκους και τους Σοσιαλιστές-Επαναστάτες] δεν μπορώ να μιλήσω στα σοβαρά. Ο Τρότσκι εδώ και καιρό είπε ότι η ενοποίηση είναι αδύνατη. Ο Τρότσκι το κατάλαβε αυτό και από τότε δεν έχει υπάρξει καλύτερος Μπολσεβίκος.» – Από τα πραχτικά της συνεδρίασης της Επιτροπής Πετρούπολης του Μπολσεβίκικου Κόμματος, 1/14 Νοέμβρη 1917 [μια βδομάδα μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση]

Σήμερα συμπληρώνονται 77 χρόνια από τη δολοφονία του Λεφ Τρότσκι στην Πόλη του Μεξικό από τον σταλινικό πράχτορα της Εν-Κα-Βε-Ντε Ραμόν Μερκαντέρ. Από το 1923 ο Τρότσκι είχε ξεκινήσει τον αγώνα ενάντια στη γραφειοκρατία που αναπτυσσόταν στη Σοβιετική Δημοκρατία και ενάντια στην παρακμή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσίας (Μπολσεβίκοι) μετά τις ήττες των κομμουνιστών σε Ουγγαρία, Βουλγαρία και Γερμανία (1919-23) και τον αποκλεισμό και απομόνωση της ΕΣΣΔ.

Ο Τρότσκι τόνισε τα τραγικά λάθη στη Γερμανία της ηγεσίας της ΚομΙντερν (Τρίτη Διεθνής) των Στάλιν-Ζινόβιεφ-Μπράντλερ και κάλεσε σε εφαρμογή μέτρων σχεδιασμένης οικονομίας και εκβιομηχάνισης στην ΕΣΣΔ με ανάπτυξη του αγροτικού τομέα (συνεταιρισμοί) παράλληλα με κομματική δημοκρατία. Σε αντίθεση, ο Στάλιν και Μπουχάριν ανάπτυξαν τη θεωρία του χτισίματος σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα, η απόλυτη άρνηση του Μαρξισμού και της λενινιστικής προοπτικής της Παγκόσμιας Επανάστασης. Με το σχηματισμό της Αριστερής Αντιπολίτευσης (1923-4) ο Τρότσκι και ηγετικά στελέχη των Μπολσεβίκων εναντιώθηκαν στην αντεπαναστατική πολιτική του Στάλιν ηγέτη της γραφειοκρατίας. Το Γενάρη 1928 ο Στάλιν εξόρισε τον Τρότσκι από την ΕΣΣΔ και φυλάκισε τα στελέχη της Αριστερής Αντιπολίτευσης.

Κόκκινη Πλατεία Μόσχα, 7 Νοέμβρη 1919: Στο κέντρο της φωτό αριστερά ο Ντζερζίνσκι (γούνινο καπέλο), δίπλα του ο Καμενέφ, πιο δεξιά ο Λένιν (γούνινο καπέλο) δίπλα του ο Τρότσκι (χαιρετά).

Οι ΕΠΑ και τα κράτη της Ευρώπης αρνήθηκαν άσυλο στον Τρότσκι που βρήκε καταφύγιο στο αντι-ιμπεριαλιστικό Μεξικό. Ο Τρότσκι και οι ομάδες της Αριστερής Αντιπολίτευσης στην Ευρώπη πάλεψαν με την πολιτική του Ενιαίου Εργατικού Μετώπου ενάντια στους Ναζί στη Γερμανία και τους φασίστες στην Ισπανία. Η σταλινική γραφειοκρατία αντίθετα επέβαλε τη σεχταριστική πολιτική διαίρεσης της εργατικής τάξης στη Γερμανία και το αντεπαναστατικό Λαϊκό Μέτωπο (με τη μπουρζουαζία) στην Ισπανία και Γαλλία με καταστροφικά αποτελέσματα για την εργατική τάξη.

Το 1938 ο Τρότσκι και οι συντρόφοι του ίδρυσαν την Τέταρτη Διεθνή στο Παρίσι για τη συγκρότηση της επαναστατικής κομουνιστικής ηγεσίας των εργαζομένων στις παραμονές του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Όταν ο Στάλιν ετοίμαζε τη δολοφονία του Τρότσκι – μετά τις Δίκες της Μόσχας το 1936-38 και τη δολοφονία του γιού τού Τρότσκι Λεφ Σεντόφ στο Παρίσι το Φλεβάρη 1938 – την ίδια περίοδο συζητούσε με τον Χίτλερ για το Γερμανο-Σοβιετικό Σύμφωνο Μη-επίθεσης που υπογράφτηκε στη Μόσχα τον Αύγουστο 1939, μια τεράστιων ιστορικών διαστάσεων προδοσία του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου προλεταριάτου. 

Κρεμλίνο Μόσχα 23/8/1939:Ο Στάλιν χαιρετά με χαμόγελο τον Υπουργό Εξωτερικών της φασιστικής Γερμανίας Ρίμπεντροπ.

Το Μάη του 1940 η Εν-Κα-Βε-Ντε οργάνωσε με στελέχη τού σταλινικού Μεξικανικού ΚΚ την πρώτη δολοφονική επίθεση στον Τρότσκι. Στις 20 Αυγούστου 1941 ο εκπαιδευμένος δολοφόνος της Εν-Κα-Βε-Ντε χτύπησε στο κεφάλι τον Τρότσκι με μια αξίνα χιονιού. Ο Τρότσκι πέθανε την επομένη μέρα στο νοσοκομείο.   

Στη δεκαετία του 1970 η Διεθνής Επιτροπή της 4ης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) πραγματοποίησε έρευνα στις συνθήκες δολοφονίας του Τρότσκι. Τα πορίσματα κυκλοφόρησαν σε πολλές γλώσσες, στα ελληνικά το 1976 στις εκδόσεις Αλλαγή (Η Δολοφονία του Τρότσκι και οι συνένοχοι της Γκε-Πε-Ου).   

Ο ίδιος ο Τρότσκι θεωρούσε την ίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς ως την πιο σπουδαία προσφορά του στον επαναστατικό μαρξισμό και επέμενε στην ίδρυση τμημάτων της σ’ όλο τον κόσμο με στελέχη που πρέπει να εκπαιδευτούν στο Διαλεχτικό Υλισμό και στη θεωρία και πραχτική της Διαρκούς Επανάστασης. –

Από πρόσφατη διαδήλωση των εμποροϋπαλλήλων στην Αθήνα ενάντια στην κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων. Ο αγώνας των εμποροϋπαλλήλων βρίσκεται στην πρωτοπορία της πάλης – παρά τα σαμποτάζ της υποταγμένης ηγεσίας της ΟΙΥΕ και το σεχταρισμό του ΠΑΜΕ – για την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης Τσίπρα. Φωτό Ε.Α.

Στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Αλλαγή» με κάποια δυσκολία θα βρείτε τα παρακάτω έργα του Λεφ Τρότσκι, τα περισσότερα σε μετάφραση του επαναστάτη μαρξιστή αγωνιστή Θεοδόση Θωμαδάκη (1930-2013).

Αποτελέσματα και Προοπτικές (για τη θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης, Πετρούπολη 1906, Μόσχα 1919 & 1921)

Τα Μαθήματα του Οχτώβρη (Μόσχα 1924, εισαγωγή στον τόμο των Απάντων του Τρότσκι με κείμενα για την Οχτωβριανή Επανάσταση – ελληνικά 1979 & 1985)

Η Νέα Πορεία (συλλογή άρθρων που δημοσιεύτηκαν το 1923-4 στην Πράβντα, Μόσχα 1924 – 1980)

Ο Λένιν (συλλογή άρθρων Μόσχα 1925 – μετ. Π. Πικρού 1932, 1971, 1983)

Η Τρίτη Διεθνής Μετά τον Λένιν (Βερολίνο 1929 – 1979)

Η Διαρκής Επανάσταση (Βερολίνο 1930 – 1982)

Και τώρα; Η Γερμανική Επανάσταση και η Σταλινική Γραφειοκρατία (Βερολίνο 1932 –  1932)

Η Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης (Βερολίνο 1930 – 1984)

Η Προδομένη Επανάσταση (Νέα Υόρκη 1936 – 1984)

Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς – Το Μεταβατικό Πρόγραμμα (Παρίσι 1938 – 1985)

Stalin’s Gangsters (συλλογή κειμένων γραμμένων το Μάη-Αύγουστο 1940, Μεξικό Σεπτέμβρης 1940, Λονδίνο 1977)

Στην Υπεράσπιση του Μαρξισμού (Νέα Υόρκη 1942 – 1980). –

Ο Λεφ Τρότσκι (κέντρο) με τους Ντιέγκο Ριβέρα (αριστερά) και Αντρέ Μπρετόν στο Κογιοακάν το 1938.

Στις 20 Αυγούστου 1940 ο Ισπανός ειδικά εκπαιδευμένος πράχτορας της σταλινικής ΓκεΠεΟυ Ραμόν Μερκαντέρ ντελ Ρίο τραυμάτισε θανάσιμα τον ηγέτη της 4ης Διεθνούς Λεφ Τρότσκι στην Πόλη του Μεξικό. Ο συναρχηγός του Βλαντίμιρ Λένιν στην Οχτωβριανή Επανάσταση και ιδρυτής του Κόκκινου Στρατού, το «Ξίφος της Επανάστασης» όπως τον αποκαλούσε ο Σοβιετικός Τύπος στη δεκαετία του 1920, πέθανε στο νοσοκομείο στις 21 Αυγούστου 1940. 

Την κηδεία του παρακολούθησαν δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι της Πόλης του Μεξικό. Τάφηκε στην αυλή του σπιτιού του, στη συνοικία Κογιοακάν, που σήμερα είναι μουσείο με πρόεδρο της Διαχειριστικής Επιτροπής τον εγγονό τού Τρότσκι Εστεμπάν (Σέβα) Βολκόφ.   

Στις Δίκες της Μόσχας (1936-38) οι δικαστές του Στάλιν καταδίκασαν και δολοφόνησαν τους συνεργάτες του Λένιν, ηγέτες της Οχτωβριανής Επανάστασης και του Μπολσεβίκικου Κόμματος Ζινόβιεφ, Κάμενεφ, Ρίκοφ, Μπουχάριν, Σμιρνόφ, Ρακόφσκι κ.α.

Εισαγγελέας του δικαστηρίου της αντεπαναστατικής σταλινικής γραφειοκρατίας ήταν ο Αντρέι Βισίνσκι, Μενσεβίκος που υπόγραψε τη διαταγή σύλληψης του Λένιν το 1917. Ο Βισίνσκι κατηγόρησε τους Μπολσεβίκους ηγέτες ότι ήταν πράχτορες των ναζί και των ιμπεριαλιστών!

Την περίοδο των Δικών της Μόσχας, και της εξόντωσης εκατομμυρίων σοβιετικών πολιτών και χιλιάδων Ευρωπαίων κομμουνιστών, η σταλινική γραφειοκρατία είχε επιβάλλει στα ευρωπαϊκά ΚΚ το καταστροφικό «Λαϊκό Μέτωπο» συνεργασίας με τα αστικά ιμπεριαλιστικά κόμματα.

Στις 23 Αυγούστου 1940 η σταλινική Ντέϊλι Γουόρκερ, εφημερίδα του ΚΚ Βρετανίας, έγραψε για τη δολοφονία του Τρότσκι «ένας αντεπαναστάτης γκάνγκστερ πεθαίνει» και στις 24 Αυγούστου η Πράβντα του ΚΚ Σοβιετικής Ένωσης, ανάγγειλε τη δολοφονία ως «το θάνατο ενός διεθνούς κατασκόπου».

Τον Αύγουστο 1939 ο Στάλιν και ο ναζί Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Ρίμπεντροπ δώσανε τα χέρια στο αντεπαναστατικό σύμφωνο Σοβιετικής Ένωσης – Γερμανίας.

Μόσχα 23 Αυγούστου 1939. Ο Στάλιν (δεξιά) και ο ναζί Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Ρίμπεντροπ δίνουν τα χέρια στην υπογραφή του αντεπαναστατικού συμφώνου Σοβιετικής Ένωσης – Γερμανίας. Αρχείο ADN-ZB/Archiv.

Στην Ελλάδα το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι οι δολοφονίες των ηγετών της Επανάστασης του Οχτώβρη ήταν αναγκαίες όπως και το σύμφωνο Στάλιν-Ρίμπεντροπ.

Η σταλινική γραφειοκρατία με τη θεωρία του «σοσιαλισμού σε μια χώρα» πρόδωσε την Επανάσταση και μετατράπηκε στην πιο αντιδραστική δύναμη μέσα στο εργατικό κίνημα. Με την πολιτική της «ειρηνικής συνύπαρξης» με τον ιμπεριαλισμό, η σταλινική γραφειοκρατία ξεπούλησε ιστορικούς αγώνες και επαναστάσεις της εργατικής τάξης και των αγροτών (Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα κ.α.) και κατέληξε με τους Γκορμπατσόφ-Γιέλτσιν στην αγκαλιά του ιμπεριαλισμού.

Το 1975 η Διεθνής Επιτροπή της 4ης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) ανακοίνωσε το πόρισμα μιας μεγάλης έρευνας στις συνθήκες δολοφονίας του Λεφ Τρότσκι. Η ΔΕΤΔ αποκάλυψε το τεράστιο κύκλωμα συνωμοσίας των πραχτόρων της ΓκεΠεΟυ για τη δολοφονία του Τρότσκι καθώς και τους συνεργάτες των σταλινικών πραχτόρων που ήταν στην ηγεσία της 4ης Διεθνούς στο Παρίσι (οι οποίοι δολοφόνησαν το 1938 το γιο τού Τρότσκι Λεφ Σέντοφ) αλλά και στο αμερικανικό τροτσκιστικό κόμμα SWP. Τα τεκμήρια και ντοκουμέντα περιέχονται στα βιβλία Η δολοφονία του Τρότσκι και οι συνένοχοι της γκε-πε-ου, της Δ.Ε. της 4ης Δεθνούς, Εκδόσεις Αλλαγή, Αθήνα 1976 και How the GPU murdered Trotsky, New Park Publications, 1981.

Από τον αγώνα των λιμενεργατών και των νοσοκομειακών. Απαιτείται μια νέα επαναστατική ηγεσία ενάντια στη γραφειοκρατία για Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας! Φωτό Ε.Α.

Νοσοκομειακοί σε απεργιακή πορεία τον περασμένο μήνα. Οι συμβιβασμένες ηγεσίες σωματείων αρνούνται την ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ με ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ για την ανατροπή του Τσίπρα. Οι κινητοποιήσεις που οργανώνουν αυτές οι ηγεσίες αποτελούν απλές διαμαρτυρίες για τα μάτια του κόσμου. Φωτό Ε.Α.

Στη σημερινή επιθανάτια κρίση του ιμπεριαλισμού και της κατάρρευσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, η Δ.Ε. της 4ης Διεθνούς καλεί στο χτίσιμο μαζικών επαναστατικών κομμάτων σε κάθε χώρα για την ανατροπή του καπιταλισμού, για εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, για το σοσιαλισμό της σχεδιασμένης οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.

Στην Ελλάδα οι Τροτσκιστές καλούν για την ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα-“Θεσμών”, για έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ, για κυβέρνηση Εργατών-Αγροτών, για τα Ενωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη της Ευρώπης.

Από τις διαδηλώσεις στο Παρίσι ενάντια στον αντεργατικό νόμο Χομρί. Φωτό Συνομοσπονδία FO.

Από μεγάλη διαδήλωση μαθητών στο Παρίσι ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο του Ολάντ στις 16/3/2016. Φωτό Caroline Blumberg.

Αυτό απαιτεί ασυμβίβαστη πάλη ενάντια στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ΓΣΕΕ ομοσπονδιών, στο σταλινισμό και στον πολιτικό κεντρισμό που αρνούνται την επαναστατική φύση της σημερινής περιόδου, για μια νέα επαναστατική ηγεσία από τους αγωνιστές της νέας γενιάς, για την οργάνωση Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας! –