► ΛΕΝΙΝ 1923: «Ο ΤΡΟΤΣΚΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΙΚΑΝΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ. ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ Ο ΣΤΑΛΙΝ».

Ο Λεφ Τρότσκι στο Μεξικό το 1938.

«Η σημερινή κρίση της ανθρώπινης κουλτούρας είναι κρίση τής ηγεσίας του προλεταριάτου. Οι συνειδητοί εργάτες, ενωμένοι στην Τέταρτη Διεθνή, δείχνουν στην τάξη τους το δρόμο εξόδου από την κρίση. Προσφέρουν ένα πρόγραμμα βασισμένο στη διεθνή εμπειρία για την πάλη του προλεταριάτου και όλων των καταπιεσμένων του κόσμου για την απελευθέρωση τους. Προσφέρουν ένα αψεγάδιαστο λάβαρο. Εργάτες – άντρες και γυναίκες – όλων των χωρών, ενταχτείτε στο λάβαρο της επερχόμενης νίκης σας!» – Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς, Το Μεταβατικό Πρόγραμμα (1938).

Στις 20 Αυγούστου 1940 ο πράχτορας της σταλινικής Γκε-Πε-Ου (η υπηρεσία κρατικής ασφάλειας τού Εν-Κα-Βε-Ντε – Υπουργείου Εσωτερικών της ΕΣΣΔ) Ραμόν Μερκαντέρ, δολοφόνησε με μια αξίνα χιονιού τον εξόριστο στο Μεξικό ηγέτη τής Τέταρτης Διεθνούς Λεφ Τρότσκι, συναρχηγό της Οχτωβριανής Επανάστασης και οργανωτή του νικηφόρου Κόκκινου Στρατού. Ο Τρότσκι μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο όπου πέθανε την επομένη μέρα 21 Αυγούστου 1940.

Στις διαβόητες στημένες Δίκες της Μόσχας, 1936-38, ο Στάλιν είχε ήδη εξοντώσει όλους τους ηγέτες του Μπολσεβίκικου Κόμματος που είχαν οργανώσει την Οχτωβριανή Επανάσταση. Από το 1928 με διαταγές του Στάλιν είχαν εξοριστεί ή δολοφονηθεί εκατοντάδες χιλιάδες μέλη του Κόμματος των Μπολσεβίκων μαζί με εκατομμύρια πολιτών της ΕΣΣΔ και κομουνιστών απ’ όλο τον κόσμο.

Οι αντεπαναστατικές θεωρίες της σταλινικής γραφειοκρατίας – Σοσιαλισμός σε μια χώρα, σεχταρισμός ενάντια στη σοσιαλδημοκρατία της Γερμανίας, και Λαϊκά Μέτωπα με τη μπουρζουαζία – είχαν οδηγήσει στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933 και στη συντριβή της Ισπανικής Επανάστασης το 1938.  

Ο Τρότσκι, που η σταλινική γραφειοκρατία εξόρισε από την ΕΣΣΔ το 1928, εξακολουθούσε να αγωνίζεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, φασισμό και σταλινισμό και το 1938 στη Γαλία ιδρύθηκε η Τέταρτη Διεθνής για να συγκροτηθεί η νέα κομουνιστική ηγεσία της εργατικής τάξης.

Όπως ο Λένιν δημιούργησε την Τρίτη Κομουνιστική Διεθνή το 1919 ενάντια στην προδοσία της Σοσιαλδημοκρατίας, έτσι και ο Τρότσκι ίδρυσε την Τέταρτη Διεθνή, ως το κόμμα της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Τον Αύγουστο 1939 η σταλινική γραφειοκρατία πραγματοποίησε μια νέα κολοσιαία προδοσία τής εργατικής τάξης όταν υπόγραψε στη Μόσχα το «Σύμφωνο μη-Επίθεσης»με τη ναζιστική Γερμανία! Η Πολωνία διχοτομήθηκε και ο Χίτλερ στράφηκε κατά της Σκανδιναβίας, των Κάτω Χωρών και της Γαλίας που καταχτήθηκε τον Ιούνη 1940.

Μόσχα 23/8/1939: Ο Στάλιν χαιρετά τον Υπουργό Εξωτερικών της φασιστικής Γερμανίας Ρίμπεντροπ.

Στις 24 Μάη 1940 με αρχηγό τον ζωγράφο Σικουέριος, πράχτορες της Γκε-Πε-Ου και Μεξικανοί μέλη του ΚΚΜ πραγματοποίησαν αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας στο σπίτι του Τρότσκι στο Κογιοκάν.

Ακολούθησε τον Αύγουστο η δολοφονία του Τρότσκι στο γραφείο του στη συνοικία Κογιοκάν τής Πόλης του Μεξικό, από τον Ραμόν Μερκαντέρ Καταλανό πράχτορα της Γκε-Πε-Ου. Ο Μερκαντέρ εκμεταλλευόμενος τη φιλία του με μια από τις γραμματείς στο Κογιοκάν, μπήκε στο γραφείο του Τρότσκι μόνος και τον χτύπησε στο κεφάλι με την αξίνα.

Ο Μερκαντέρ καταδικάστηκε και παράμεινε 20 χρόνια στη φυλακή στο Μεξικό, αλλά ο Στάλιν τον παρασημοφόρησε. Mετά την αποφυλάκιση του και τη μετάβαση του στην Κούβα τo 1960, η σταλινική γραφειοκρατία του Χρουτσιόφ τον παρασημοφόρησε ξανά ως Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης!

Ο Βλαντίμιρ Λένιν και ο Λεφ Τρότσκι (χαιρετά στρατιωτικά στο κέντρο της φωτό) στο γιορτασμό της δεύτερης επετείου της Οχτωβριανής Επανάστασης. Μόσχα, Κόκκινη Πλατεία 7/11/1919.

Στην Πολιτική Διαθήκη του το 1923 ο Λένιν ανέφερε ότι ο Τρότσκι ήταν ο «πιο ικανός σύντροφος στην Κεντρική Επιτροπή» και κάλεσε το Μπολσεβίκικο Κόμμα να καθαιρέσει τον Στάλιν από Γ.Γ. του ΚΚΡ(Μπ.).

Μετά την εξορία του απο την ΕΣΣΔ το 1929, οι “δημοκρατικές” ΕΠΑ και τα κράτη της Ευρώπης αρνήθηκαν άσυλο στον Τρότσκι ο οποίος βρήκε τελικά καταφύγιο στο αντι-ιμπεριαλιστικό Μεξικό, φιλοξενούμενος στο σπίτι τής ζωγράφου Φρίντα Κάλο και του επίσης ζωγράφου Ντιέγο Ριβέρα. Μετά τις διαφωνίες του με τον Ριβέρα και την Κάλο, ο Τρότσκι μετακόμισε σε άλλο σπίτι που σήμερα είναι το Μουσείο Τρότσκι το οποίο διευθύνει επιτροπή και ο εγγονός του Εστεμπάν Βόλκαφ, γιός της κόρης του Τρότσκι Ζινάϊντα και του Πλάτο Βόλκαφ.

Ο Τρότσκι θεωρούσε την ίδρυση της Τέταρτης Διεθνούς (Παρίσι 1938), ως την πιο σπουδαία προσφορά του στον επαναστατικό Μαρξισμό και επέμενε στην ίδρυση τμημάτων της σ’ όλο τον κόσμο με στελέχη που έπρεπε να εκπαιδευτούν στο Διαλεχτικό Υλισμό και στη θεωρία και πραχτική της Διαρκούς Επανάστασης.

Με το Πρόγραμμα της Τέταρτης Διεθνούς«Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς – Το Μεταβατικό Πρόγραμμα», που δημοσιεύτηκε το 1938 πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (1939-45), ο Τρότσκι είχε καλέσει την παγκόσμια εργατική τάξη, νεολαία και αγροτιά, να αποτρέψουν την πορεία προς ένα νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο με την ανατροπή του καπιταλισμού. Κάλεσε την εργατική τάξη να στρέψει τα όπλα ενάντια στην άρχουσα τάξη σε κάθε χώρα και να υπερασπιστεί το εκφυλισμένο εργατικό κράτος τής ΕΣΣΔ από το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, παρά τη σταλινική ηγεσία και τα εγκλήματα της.

Τόνισε την ανάγκη συγκρότησης επαναστατικών Μαρξιστικών κομμάτων της Τέταρτης Διεθνούς σε κάθε χώρα για να αντισταθούν στο Φασισμό και στον Ιμπεριαλισμό, και να προετοιμαστούν για τις επαναστατικές συνθήκες που θα δημιουργηθούν στο τέλος του πολέμου.  

 Η σωρός του Λεφ Τρότσκι κάηκε και οι στάχτες τάφηκαν στο σπίτι του – σήμερα Μουσείο – στο Κογιοκάν, στην Πόλη του Μεξικό. Φωτό 2008, Gunther Schenk.

Στη δεκαετία του 1970 η Διεθνής Επιτροπή της 4ης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) πραγματοποίησε έρευνα στις συνθήκες δολοφονίας του Τρότσκι. Τα πορίσματα κυκλοφόρησαν και στα ελληνικά το 1976 από τις εκδόσεις Αλλαγή («Η Δολοφονία του Τρότσκι και οι συνένοχοι της Γκε-Πε-Ου»). Εκείνες οι έρευνες επιβεβαίωσαν με νέα στοιχεία τα σταλινικά σχέδια εξόντωσης του Τρότσκι, του γιού του Λεφ Σεντόφ στο Παρίσι και των ηγετικών στελεχών της Τέταρτης Διεθνούς. Οι έρευνες αποκάλυψαν και τους συνένοχους της Γκε-Πε-Ου, και τις επαφές του ηγετικού στελέχους του αμερικανικού τροτσκιστικού κόμματος Τζότζεφ Χάνσεν με τις αμερικανικές αρχές και το FBI.    

Στην Ελλάδα το ΚΚΕ έχει ανάγει σε κορυφαίους επαναστάτες μαρξιστές ηγέτες τον Στάλιν και τον Ζαχαριάδη, τους κύριους υπεύθυνους της προδοτικής ήττας του Δημοκρατικού Στρατού. Το ΚΚΕ συνεχίζει να θεωρεί ως σωστές τις Δίκες της Μόσχας και την εξόντωση των ηγετικών μελών της Κεντρικής Επιτροπής των Μπολσεβίκων τον Οχτώβρη 1917 (Τρότσκι, Ζινόβιεφ, Μπουχάριν, Καμένεφ, Ρίκαφ, Ζιεμέλις, Μπουμπνόφ, Κρεστίνσκι, Μιλιούτιν, Σμίλγκα, Σακαλνικόφ).

Από παλαιότερη κινητοποίηση ναυτεργατών στον Πειραιά. Στην πάλη για την ανατροπή Μητσοτάκη, πρέπει να αγωνιστούν για την εκδίωξη της προδοτικής συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας από ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – Ομοσπονδίες, και να υποστηρίξουν μια νέα επαναστατική ηγεσία στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα από τους αγωνιστές της νέας γενιάς.     

Σήμερα η Τέταρτη Διεθνής παλεύει για την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση, για τη συντριβή του αμερικανικού καπιταλισμού και της ΕΕ, για τη συντριβή του ιμπεριαλισμού, του Σιονισμού και του ρατσισμού, για τη νίκη των εργαζομένων και των αγροτών σ’ όλο τον κόσμο, στην Παλαιστίνη, στη Βενεζουέλα, στο Ιράν και στη Συρία. Η Τέταρτη Διεθνής υπερασπίζεται τα εκφυλισμένα εργατικά κράτη στη Ρωσία και Κίνα από τον ιμπεριαλισμό, αλλά αγωνίεται ασυμβίβαστα για την ανατροπή των Ολιγαρχών και της Γραφειοκρατίας σε Ρωσία και Κίνα. 

Στην Ελλάδα οι υποστηριχτές της Τέταρτης Διεθνούς καλούν στη συντριβή των αιώνιων μνημονίων που ψήφισαν Παπανδρέου-Βενιζέλος-Σαμαράς-Τσίπρας-Μητσοτάκης, και αγωνίζονται για την οργάνωση Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας με καταλήψεις και μπλοκαρίσματα, για την ανατροπή της κυβέρνησης διχτατορικού “επιτελικού κράτους” του Μητσοτάκη. Η ανατροπή Μητσοτάκη θα ανοίξει το δρόμο για την έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ, για την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, για την ανατροπή του καπιταλισμού με προοπτική τα Ενωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη της Ευρώπης. 

Επιλογή από βιβλία του Τρότσκι που έγραψε στη δεκαετία του 1930:

Η Διαρκής Επανάσταση (1930 – ελληνικά 1982)

Η ζωή μου – προσπάθεια αυτοβιογραφίας (1930 – 1986)

Η Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης (1930 – 1984)

Και τώρα; Ζωτικά ζητήματα για το γερμανικό προλεταριάτο (1932)

Η Προδομένη Επανάσταση (1936 – 1984)

Η Θανάσιμη Αγωνία του Καπιταλισμού και τα Καθήκοντα της Τέταρτης Διεθνούς, Το Μεταβατικό Πρόγραμμα (1938 – 1985)

Στην Υπεράσπιση του Μαρξισμού (1942 – 1980). –