► ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΡΟΥΤΣΙ!

Χτες Κυριακή η Βρετανία – που δημιούργησε το σιονιστικό κράτος του Ισραήλ – ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Πορτογαλία αναγνώρισαν το Κράτος της Παλαιστίνης. Σε ειδικό συνέδριο στα Ενωμένα Έθνη Γαλλία, Βέλγιο, Ανδόρα, Μονακό, Μάλτα και Λουξεμβούργο επίσης αναγνώρισαν το κράτος της Παλαιστίνης.

Η πίεση των συνεχών διαδηλώσεων εκατομμυρίων εργαζομένων και νεολαίας για Λευτεριά στην Παλαιστίνη σ’ όλες τις ιμπεριαλιστικές και ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγάλες πόλεις, αποδείχτηκε μεγαλύτερη απ’ αυτή των ΕΠΑ και ανάγκασε τις “αγγλοσαξονικές” χώρες του ιμπεριαλιστικού άξονα και τη Γαλλία, να αναγνωρίσουν την Παλαιστίνη.

Όμως Παλαιστίνιοι μαχητές και αξιωματούχοι – καθώς και διεθνείς οργανώσεις ανθρωπιστικής βοήθειας – τόνισαν ότι αυτή η αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους για να έχει αξία πρέπει να συνοδευτεί άμεσα με τερματισμό της πολιτικής υποστήριξης και εξοπλισμού προς το Ισραήλ και της γενοκτονίας στη Γάζα.

Όπως τόνισαν οι Παλαιστίνιοι , το Ισραήλ συνεχίζει αμείωτα την γενοκτονία, την ολική καταστροφή της Πόλης της Γάζας και τους παρανόμους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη για την ενσωμάτωση της στο σιονιστικό κράτος.

Η αναγνώριση Παλαιστινιακού Κράτους από τις ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχει όρους υποταγής που δεν πρόκειται να γίνουν αποδεχτοί από την Αντίσταση και το λαό τής Παλαιστίνης: στο πλαίσιο “δυο κρατών” το Ισραήλ θα έχει το κράτος της Παλαιστίνης υποταγμένο στους δικούς του όρους “άμυνας”, θα το έχει υποτελές, με εξαφάνιση όλων των ρευμάτων Παλαιστινιακής Αντίστασης που θα κηρυχτούν “παράνομα” (Χαμάς, Ισλαμιστές, κ.α.), ενώ τα σύνορα ενός μελλοντικού Παλαιστινιακού Κράτους παραμένουν παντελώς ασαφή καθώς το Ισραήλ σήμερα κατακρατά ως έδαφος του τα υψώματα Γκολάν (Συρίας – Λιβάνου), τη μισή Δυτική Όχθη και τη Γάζα.

Οι αναγνωρίσεις της Παλαιστίνης από τη Βρετανία κλπ. είναι ουσιαστικά μια χειρονομία για να κατευναστεί το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη που έχει ενωθεί με την Αντίσταση των εργαζομένων και της νεολαίας στα βάρβαρα μέτρα ακρίβειας, ιδιωτικοποιήσεων και εξάλειψης των δημόσιων δομών υγείας, παιδείας και υπηρεσιών, και επιβολής διχτατορικού “κράτους έκτακτης ανάγκης” με καθεστώτα κοινοβουλευτικής χούντας όπως του Μητσοτάκη και του ινδάλματός του Τραμπ.

Όπως τονίζουν συνέχεια αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ, Γερμανίας, Βρετανίας, Γαλλίας, πρέπει να μειωθούν δραστικά οι συντάξεις και το “κοινωνικό κράτος” ώστε να εξευρεθούν πόροι για το νέο ευρωπαϊκό πόλεμο που προετοιμάζουν ενάντια στη Ρωσία και τους συμμάχους της. Τις τελευταίες μέρες ο καπιταλιστικός Τύπος της Δύσης προβάλλει τις δήθεν “παραβιάσεις ευρωπαϊκού εναέριου χώρου” από τη Ρωσία.

Το τσουνάμι Αντίστασης σε Γάζα, Παλαιστίνη, Ευρώπη και ΕΠΑ, επεχτείνεται και αυξάνεται καθώς τρέφεται από την εξεγερτική οργή της νεολαίας και των εργαζομένων. Για να νικήσει η Αντίσταση πρέπει να εξελιχτεί σε κίνημα ανατροπής των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και ΕΕ – ΝΑΤΟ, για να προχωρήσει η κοινωνία σε εργατικές κυβερνήσεις με σοσιαλιστικά μέτρα εθνικοποίησης τραπεζών και μεγάλων βιομηχανιών και τερματισμού κάθε σχέσης με το Ισραήλ.

Σ’ αυτή την κατάσταση έχει κηρυχτεί η 24ωρη απεργία της 1 Οχτώβρη με κύριο στόχο το αντεργατικό νομοσχέδιο καθημερινής εργασίας 13 ωρών και διχτατορικής επιβολής νέων κανονισμών “ελαστικής” εργασίας, εξαφάνισης συλλογικών συμβάσεων και συνδικαλιστικής δράσης.

Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη στις υποταγμένες στα Μνημόνια και στην ΕΕ ηγεσίες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ούτε σε ΚΚΕ-ΠΑΜΕ και αριστερές παρατάξεις που θεωρούν μια 23ωρη απεργία, με βόλτα στην Αθήνα, ως βήμα “ανάπτυξης του κινήματος” και σπέρνουν ψευδαισθήσεις ότι με τέτοια πίεση ο Μητσοτάκης θα αποσύρει το νομοσχέδιο.

Το νομοσχέδιο αυτό και τα Μνημόνια μπορεί να τα συντρίψει η δράση όλης της εργατικής τάξης νεολαίας και φοιτητών/τριών, ενωμένοι/ες σε οργάνωση Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας με μπλοκαρίσματα και καταλήψεις.

Τώρα είναι ώρα να βγει κάλεσμα για μια Πανελλαδική Πανεργατική Παμφοιτητική Συνέλευση οργάνωσης της πάλης ανατροπής της χούντας Μητσοτάκη και για Λευτεριά στην Παλαιστίνη, με κλιμάκωση της 24ωρης απεργίας με συνεχείς απεργίες και άλλες δράσεις, με προοπτική κυβέρνηση εργαζομένων. –