► ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ: ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ!

Την προηγούμενη Πέμπτη σε ομιλία του ο Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ Ρομπ Μπάουερ, Ολλανδός ναύαρχος, τόνισε ότι «ο πληθυσμός στη Δύση πρέπει να προετοιμαστεί για ολοκληρωτικό πόλεμο με τη Ρωσία μέσα στα επόμενα 20 χρόνια» και πρόσθεσε ότι «τα επόμενα 20 χρόνια δεν θα είναι τα καλύτερα»!

Χτες Σάββατο ο Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Μπορίς Πιστόριους δήλωσε στην εφημερίδα Der Tagesspiegel ότι «ακούμε απειλές από το Κρεμλίνο σχεδόν κάθε μέρα, να καταλάβουμε ότι ίσως μια μέρα ο Πούτιν επιτεθεί σε χώρα του ΝΑΤΟ». Ο Πιστόριους πρόσθεσε ότι, «οι ειδικοί αναμένουν μια περίοδο 5-8 χρόνων όπου [μια ρωσική επίθεση] θα είναι πιθανή».

Στις 16 Δεκέμβρη 2023 ο Πιστόριους είχε δηλώσει (Welt am Sonntag,  Euronews) ότι οι «απειλές της Ρωσίας θα κορυφωθούν στο τέλος της δεκαετίας» και οι χώρες της ΕΕ πρέπει να αυξήσουν την αμυντική τους βιομηχανία ιδιαίτερα αφού υπάρχει πιθανότητα οι ΕΠΑ να μειώσουν την παρουσία τους στην Ευρώπη.  

Τον Πιστόριους ακολούθησε στις 16 Γενάρη 2024 ο Υπουργός Άμυνας της Βρετανίας Γκραντ Σαπς ο οποίος σε ομιλία του στο Λονδίνο προειδοποίησε ότι «η ειρήνη τής μετά τον Ψυχρό Πόλεμο περιόδου έχει τελειώσει … τώρα επανασχεδιάσουμε τις γραμμές μάχης».

Ο Σαπς τόνισε: «Είμαστε σε μια νέα εποχή και πρέπει να προετοιμαστούμε για να αποκρούσουμε τους εχθρούς μας, να προετοιμαστούμε να οδηγήσουμε τους συμμάχους μας και να υπερασπιστούμε τη χώρα μας όταν έρθει ο καιρός. Τα θεμέλια της παγκόσμιας τάξης έχουν ταρακουνηθεί απόλυτα. Είμαστε σε σταυροδρόμι».

Οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού τονίζουν ότι δεν είναι μόνο οι ένοπλες δυνάμεις που πρέπει να προετοιμαστούν για τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Μπάουερ λέει ότι «οι πολίτες πρέπει να είναι έτοιμοι για έναν πόλεμο που θα απαιτούσε μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους». Ξεκαθάρισε ότι, «θα χρειαστεί να κινητοποιηθεί μεγάλος αριθμός πολιτών και οι κυβερνήσεις θα πρέπει να θέσουν σε εφαρμογή συστήματα».

Πρόσθεσε ότι: «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, δεν είναι δεδομένο ότι είμαστε σε ειρήνη. Και αυτός είναι ο λόγος που εμείς [ΝΑΤΟ] προετοιμαζόμαστε για μια σύγκρουση με τη Ρωσία».

«Αλλά η συζήτηση είναι πολύ ευρύτερη … είναι επίσης η βιομηχανική βάση, οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι παίζουν ρόλο».

Ο Μπάουερ επαίνεσε τη Σουηδία που ζήτησε από όλους τους πολίτες της να προετοιμαστούν για πόλεμο, λίγο πριν από την επίσημη ένταξη της χώρας στη συμμαχία του ΝΑΤΟ.

90.000 στρατιώτες του ΝΑΤΟ θα ξεκινήσουν την επόμενη εβδομάδα την «Operation Steadfast Defender 2024», τη μεγαλύτερη στρατιωτική άσκηση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας από την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου.

Ο Μπάουερ κατέληξε: «Πρέπει να βρεθούν περισσότεροι άνθρωποι αν γίνει πόλεμος, μιλάμε για κινητοποιήσεις, εφέδρους, επιστράτευση. Χρειάζεται μια βιομηχανική βάση για παραγωγή όπλων και πυρομαχικών αρκετά γρήγορα ώστε να συνεχιστεί η σύγκρουση».

Η παγκόσμια άλυτη θανάσιμη κρίση του καπιταλισμού οδηγεί το ΝΑΤΟ και τις άρχουσες τάξεις που το δημιούργησαν σ’ ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο ενάντια σε Ρωσία, Κίνα και άλλες χώρες.

Ένα πόλεμο με πυρηνικά που θα άφηνε την κοινωνία με εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρούς και θα οδηγούσε πίσω σε κάποια μορφή πρωτόγονης εποχής, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διαφυλαχτεί η καπιταλιστική τάξη τής εκμετάλλευσης.

Ο καπιταλισμός βαδίζει στο θάνατο του, αλλά θέλει να πάρει μαζί του τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.

Ο ιμπεριαλισμός, ο σημερινός καπιταλισμός, βρίσκεται σε άλυτη κολοσιαία οικονομική κρίση που τον σπρώχνει στον πόλεμο για να επιβιώσει. Μπροστά του στέκεται η δύναμη της ανίκητης παγκόσμιας εργατικής τάξης και νεολαίας, και των καταπιεσμένων λαών, που μπορεί να σταματήσει τα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών με τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις ανατροπής του καπιταλισμού.  

Εκατομμύρια εργάτες σ’ όλο τον πλανήτη βρίσκονται σε πορεία μάχης ενάντια στη φτώχεια, την ακρίβεια, την ανεργία και τους πολέμους. Εκατοντάδες εκατομμύρια εργάτες και νέοι έχουν διαδηλώσει και διαδηλώνουν για να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί των Ισραηλινών στη Γάζα, για να συγκροτήσει ο παλαιστινιακός λαός το δικό του κράτος απαλλαγμένο από την ισραηλινή καταπίεση και γενοκτονία φασιστικού τύπου.

Σήμερα Κυριακή ο Γ. Γ. του ΟΕΕ Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε ότι, «οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ έχουν σκορπίσει μαζική καταστροφή και σκότωσαν αμάχους σε πρωτοφανή κλίμακα στη διάρκεια τής θητείας μου ως Γενικού Γραμματέα».

Οι λαοί του κόσμου δεν θα κάτσουν άπραγοι να παρακολουθήσουν τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να σχεδιάζουν πολέμους ενάντια σε Ρωσία και Κίνα για να προσπαθήσουν να συντρίψουν τα κέρδη της κινεζικής και ρωσικής επανάστασης και στη συνέχεια να οδηγήσουν την εργατική τάξη στις συνθήκες του 19ο αιώνα!

Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου δεν θα αποδεχτούν ένα μέλλον ως πυρηνική ζωοτροφή.

Τα εκατομμύρια των εργαζομένων που αγωνίζονται σήμερα ενάντια στη λιτότητα και τους πολέμους, που διαδηλώνουν για τη νίκη της Παλαιστίνης, αύριο θα χτίσουν επαναστατικά κόμματα για να συντρίψουν τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό πραγματοποιώντας την παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση.

Τώρα αυτά τα εκατομμύρια πρέπει να κινητοποιηθούν για να χτίσουν τμήματα της Διεθνούς Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς για να οδηγήσουν τους εργάτες και τη νεολαία του κόσμου να συντρίψουν τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό και τα πολεμικά σχέδια τους με τη νίκη της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης. –

► ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ: ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ!

“Η ιμπεριαλιστική αλυσίδα έσπασε στον πιο αδύναμο κρίκο της” – Βλαντίμιρ Λένιν, άνοιξη 1917.

ΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ

«Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα». (Λένιν «Τί να κάνουμε;», Στούτγκαρτ 1902, στο κεφ. «Ο Ένγκελς για τη σπουδαιότητα της θεωρητικής πάλης».) Θεμελιακό έργο του Λένιν για το χαραχτήρα και φιλοσοφία του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης, του Μπολσεβικισμού, γράφτηκε ένα χρόνο πριν το σχίσμα μεταξύ Μπολσεβίκων και Μενσεβίκων το 1903.

Ο Λένιν περιγράφει το μαρξιστικό επαναστατικό κόμμα ως ένα κόμμα Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού που απορρέει από τη φιλοσοφία του Διαλεχτικού Υλισμού.

Για την εκπαίδευση του κόμματος στο Διαλεχτικό Υλισμό ο Λένιν έγραψε το «Υλισμός και Εμπειριο-Κριτικισμός» (Μόσχα 1909), κορυφαίο φιλοσοφικό του έργο υπεράσπισης του Μαρξισμού ενάντια στις θέσεις Εμπειρισμού (Ποζιτιβισμού) του πρώην μπολσεβίκου ηγέτη Α. Μπογντάναφ υπερασπιστή της φιλοσοφίας του Εμπειριο-Κριτικισμού του Αυστριακού επιστήμονα Ε. Μαχ.     

Λίγο πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Λένιν, που ζούσε στις κεντρο-Ευρωπαϊκές χώρες, δημοσίευσε την άνοιξη 1914 στο περιοδικό «Διαφώτιση» των Μπολσεβίκων τη μελέτη «Για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των εθνών» ενάντια στον εθνικισμό, σοβινισμό και ρατσισμό, και κριτική σε θέσεις της Ρ. Λούξεμπουργκ αλλά και του Λ. Τρότσκι.    

Το 1914-16 ο Λένιν μελέτησε τη Διαλεχτική του Φ. Χέγκελ «υλιστικά», όπως έγραψε, και την άνοιξη 1917 δημοσιεύτηκε στην επαναστατημένη Πετρούπολη το «Ο ιμπεριαλισμός, ως το νεότερο στάδιο του καπιταλισμού», τίτλος που στη δεύτερη έκδοση το 1918 ήταν «Ο ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού» μια θεμελιακή διόρθωση από τον Λένιν.   

Παρ’ όλα αυτά σύγχρονοι αντι-καπιταλιστές, από τα μέσα του 20ου αιώνα και τον Ε. Μαντέλ, αντιτίθενται στον Λένιν και θεωρούν ότι μετά τον ιμπεριαλισμό εγκαθιδρύθηκε ένα νέο στάδιο του «ολοκληρωτικού καπιταλισμού».

Για τον Λένιν «ο ιμπεριαλισμός είναι η παραμονή της προλεταριακής κοινωνικής επανάστασης» (Πρόλογος στη Γαλλική και Γερμανική έκδοση, 6 Ιούλη 1920), και επέμενε ότι η εποχή μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση μπορούσε να χαραχτηριστεί ως η εποχή πολέμων και επαναστάσεων.

Παρακάτω απόσπασμα (κεφ. XVI) για τον Λένιν, από το έργο του Λεφ Τρότσκι “Η ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης” (1930, μετάφραση απ’ την έκδοση στ’ αγγλικά 1932), στην κρίσιμη περίοδο της άνοιξης 1917 καθώς ο ηγέτης των Μπολσεβίκων προσανατόλιζε το Κόμμα στις νέες επαναστατικές συνθήκες.

“ Πώς θα εξελισσόταν η επανάσταση αν ο Λένιν δεν είχε φτάσει στη Ρωσία τον Απρίλη του 1917; Αν η εξιστόρηση μας καταδεικνύει και αποδεικνύει κάτι, ελπίζουμε να αποδεικνύει ότι ο Λένιν δεν ήταν ο δημιουργός της επαναστατικής διαδικασίας, ότι απλά μπήκε σε μια αλυσίδα αντικειμενικών ιστορικών δυνάμεων. Αλλά ήταν ένας σπουδαίος κρίκος σ’ αυτή την αλυσίδα. Η διχτατορία του προλεταριάτου ανάβλυζε από την όλη κατάσταση, αλλά δεν είχε ακόμη εγκαθιδρυθεί. Δεν θα μπορούσε να εγκαθιδρυθεί χωρίς ένα κόμμα. Το κόμμα θα μπορούσε να εκπληρώσει την αποστολή του μόνο αφού πρώτα την κατανοούσε. Για αυτό χρειαζόταν ο Λένιν.

Μέχρι την άφιξή του, κανένας από τους μπολσεβίκους ηγέτες δεν τόλμησε να κάνει μια διάγνωση της επανάστασης. Η ηγεσία του Κάμενεφ και του Στάλιν εκτινάχθηκε στα δεξιά από την εξέλιξη των γεγονότων στους Σοσιαλ-Πατριώτες: μεταξύ του Λένιν και του Μενσεβικισμού η επανάσταση δεν άφησε χώρο για ενδιάμεσες θέσεις.

Η εσωτερική πάλη στο Μπολσεβίκικο Κόμμα ήταν απολύτως αναπόφευκτη. Η άφιξη του Λένιν απλά επιτάχυνε τη διαδικασία. Η προσωπική του επιρροή συντόμευσε την κρίση.

Είναι δυνατόν, όμως, να πούμε με σιγουριά ότι το κόμμα χωρίς αυτόν θα είχε βρει τον δρόμο του; Σε καμία περίπτωση δεν θα τολμούσαμε να το πούμε αυτό. Ο παράγοντας του χρόνου είναι καθοριστικός εδώ, και είναι δύσκολο εκ των υστέρων να μιλάμε για τον ιστορικό χρόνο. Ο διαλεκτικός υλισμός σε κάθε περίπτωση δεν έχει τίποτα κοινό με τη μοιρολατρία. Χωρίς τον Λένιν η κρίση, την οποία η οπορτουνιστική ηγεσία αναπόφευκτα θα προκαλούσε, θα είχε λάβει έναν εξαιρετικά οξύ και παρατεταμένο χαρακτήρα.

Οι συνθήκες πολέμου και επανάστασης, ωστόσο, δεν θα επέτρεπαν στο κόμμα μια μακρά περίοδο για να εκπληρώσει την αποστολή του. Επομένως, δεν αποκλείεται σε καμία περίπτωση, ένα αποπροσανατολισμένο και διασπασμένο κόμμα να άφηνε να του γλιστρήσει η επαναστατική ευκαιρία για χρόνια. Ο ρόλος της προσωπικότητας εμφανίζεται μπροστά μας εδώ σε μια πραγματικά γιγαντιαία κλίμακα. Μόνο που είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε σωστά αυτόν τον ρόλο, εκλαμβάνοντας την προσωπικότητα ως κρίκο στην ιστορική αλυσίδα.

Η «αιφνίδια» άφιξη του Λένιν από το εξωτερικό μετά από μακρόχρονη απουσία, η έξαλλη κατακραυγή που ξεσήκωσε ο Τύπος γύρω από το όνομά του, η σύγκρουσή του με όλους τους ηγέτες του κόμματός του και η γρήγορη νίκη του εναντίον τους – με μια λέξη, το εξωτερικό περίβλημα των  περιστάσεων – διευκολύνει σ’ αυτή την περίπτωση μια μηχανική αντίθεση του ατόμου, του ήρωα, της ιδιοφυΐας, ενάντια στις αντικειμενικές συνθήκες, τη μάζα, το κόμμα. Στην πραγματικότητα, μια τέτοια αντίθεση είναι εντελώς μονόπλευρη.

Ο Λένιν δεν ήταν ένα τυχαίο στοιχείο στην ιστορική εξέλιξη, αλλά προϊόν ολόκληρου του παρελθόντος της ρωσικής ιστορίας. Ήταν ενσωματωμένος σε αυτό με βαθύτατες ρίζες. Μαζί με την πρωτοπορία των εργατών, είχε ζήσει τον αγώνα τους κατά τη διάρκεια του προηγούμενου τετάρτου αιώνα. Το «ατύχημα» δεν ήταν η επέμβαση του στα γεγονότα, αλλά το άχυρο με το οποίο ο Λόϊντ Τζορτζ προσπάθησε να εμποδίσει το δρόμο του. Ο Λένιν δεν αντιτάχθηκε στο κόμμα από έξω, αλλά ήταν ο ίδιος η πιο ολοκληρωμένη έκφρασή του. Μορφώνοντας το είχε μορφωθεί σε αυτό. Η απόκλιση του από τους κυρίαρχους κύκλους των Μπολσεβίκων σήμαινε τον αγώνα του μέλλοντος του κόμματος ενάντια στο παρελθόν του. Αν ο Λένιν δεν είχε διαχωριστεί τεχνητά από το κόμμα από τις συνθήκες της μετανάστευσης και του πολέμου, οι εξωτερικοί μηχανισμοί της κρίσης δεν θα ήταν τόσο δραματικοί και δεν θα είχαν επισκιάσει σε τέτοιο βαθμό την εσωτερική συνέχεια της κομματικής ανάπτυξης.

Από την εξαιρετική σημασία που απέκτησε η άφιξη του Λένιν, θα πρέπει μόνο να συναχθεί ότι οι ηγέτες δεν δημιουργούνται τυχαία, ότι σταδιακά επιλέγονται και εκπαιδεύονται κατά τη διάρκεια δεκαετιών, ότι δεν μπορούν να αντικατασταθούν αυθαίρετα, ότι ο μηχανικός αποκλεισμός τους από τον αγώνα ανοίγει στο κόμμα μια ζωντανή πληγή και σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να το παραλύσει για μεγάλη περίοδο”.

Η συντριβή του καπιταλιστικού κράτους (στρατού, διοίκησης, οργάνων κ.α.) με τη σοσιαλιστική επανάσταση, αποτελεί κύριο στοιχείο του Λενινισμού. Το «Κράτος και επανάσταση» του Λένιν δημοσιεύτηκε το 1918. Η εργατική τάξη εξαφανίζει την καπιταλιστική κρατική μηχανή με την επιβολή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου. Ο Λένιν τονίζει τις θέσεις τού Φ. Ένγκελς για το «μαρασμό» (σταδιακή εξαφάνιση) του προλεταριακού κράτους στην πορεία της ανθρωπότητας προς τον αταξικό κομμουνισμό.   

Λενινισμός σημαίνει διεθνισμός και παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Παρά τον Εμφύλιο Πόλεμο και την αδύναμη τότε θέση της Σοβιετικής Δημοκρατίας, το 1919 ο Λένιν πρωτοστάτησε στη συγκρότηση της Τρίτης Διεθνούς για την εξάπλωση της Επανάστασης σε Ευρώπη και Ανατολή.

Το Μάρτη 1918 στην ομιλία του στο 7ο Ειδικό Συνέδριο του ΡΚΚ (μπ.) ο Λένιν δεν μάσησε τα λόγια του και τόνισε, «αν δεν έλθει η γερμανική επανάσταση είμαστε χαμένοι».

Η Γερμανική Επανάσταση του Νοέμβρη 1918, που έδιωξε τον Κάϊζερ, πραγματοποιήθηκε από την εξέγερση των στρατιωτών και της εργατικής τάξης και νεολαίας της Γερμανίας. Έτσι η Οχτωβριανή Επανάσταση μπόρεσε να τσακίσει τα αντεπαναστατικά στρατεύματα των Άσπρων και των 14 κρατών που εισέβαλαν στη νεαρή Σοβιετική Δημοκρατίας.

Ο Εμφύλιος Πόλεμος, ο αποκλεισμός της Σοβιετικής Ρωσίας από τους ιμπεριαλιστές και η κατεστραμμένη οικονομία και κοινωνικές δομές, ανάγκασαν τον Λένιν το Μάρτη 1921 να προτείνει τη ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική), μια οπισθοδρόμηση σε καπιταλιστικές οικονομικές δομές, για να επιβιώσει η Επανάσταση και να εξαπλωθεί.

Το τίμημα που πλήρωσαν οι Μπολσεβίκοι και η εργατική τάξη και αγροτιά ήταν εξαιρετικά βαρύ. Στην περικυκλωμένη απομονωμένη Σοβιετική Δημοκρατία αναπτύχτηκαν μεγάλα προβλήματα γραφειοκρατίας στο κράτος και στο κόμμα.

Ο Λένιν, παρά τη βαριά ασθένεια του, πολέμησε τη σοβιετική γραφειοκρατία και με τον Λ. Τρότσκι αγωνίστηκαν ενάντια στη φράξια του Στάλιν στο ζήτημα των εθνικοτήτων και στο ζήτημα του εξωτερικού εμπορίου.

Το Γενάρη 1923 ο Λένιν κάλεσε το Κόμμα των Μπολσεβίκων να καθαιρέσει τον Ι. Στάλιν από Γενικό Γραμματέα του Κόμματος. Η τότε ηγεσία του Κόμματος – Κάμενεφ, Ζινόβιεφ, Στάλιν – και οι υποστηριχτές τους δεν συμφώνησαν με την πρόταση του Λένιν.  

Στις 21 Γενάρη 1924 πέθανε ο Λένιν και η εθνικιστική τάση των Στάλιν – Μπουχάριν πρότειναν τη θεωρία του Σοσιαλισμού σε μια χώρα, την προδοσία της Οχτωβριανής Επανάστασης και του Μαρξιστικού Διεθνισμού.

Η Αριστερή Αντιπολίτευση με ηγέτη το Τρότσκι αγωνίστηκε σθεναρά ενάντια στην πλειοψηφία των Στάλιν – Μπουχάριν με σημαία τον Λενινισμό και την Παγκόσμια Επανάσταση.

Η σημερινή παγκόσμια οικονομική κατάρρευση του καπιταλισμού είναι η θανάσιμη αγωνία του παρωχημένου και χρεοκοπημένου συστήματος. Τα καθήκοντα της εργατικής τάξης και νεολαίας παγκόσμια μπορούν να κατανοηθούν με τη μέθοδο του Μαρξισμού – Λενινισμού, του Διαλεχτικού Υλισμού, για την ανατροπή και συντριβή του καπιταλιστικού κράτους.

Απαιτείται η συγκρότηση ενός λενινιστικού κόμματος, ενός κόμματος της Τέταρτης Διεθνούς, για τη σοσιαλιστική επανάσταση και το θάψιμο του καπιταλισμού. –