► ΝΙΚΗ ΤΩΝ «ΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ» ΔΕΞΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΜΑΧΙΑΣ ΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΝΕΟ-ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΟ! ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΕΣ!
Από την τεράστια διαδήλωση στη Ρώμη (Μάρτης 2017) ενάντια στη λιτότητα. Φωτό PFA.
Με τεράστιες απεργίες, συγκεντρώσεις και πορείες τα τελευταία 3 χρόνια, η εργατική τάξη και η νεολαία στην Ιταλία πολέμησε ενάντια στη βαρβαρότητα της λιτότητας και του ρατσισμού της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης (Δημοκρατικό Κόμμα) που είχε εκλεγεί το 2013.
Στις εκλογές της Κυριακής (4 Μάρτη) δεν υπήρχε ένα επαναστατικό κόμμα με σημαία την έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ, την εθνικοποίηση των τραπεζών, τη διαγραφή του τεράστιου χρέους της Ιταλίας! Η επαναστατική αντίσταση των εργαζομένων στη λιτότητα του ευρό τής ΕΕ βρήκε διέξοδο στο «απολίτικο» δεξιό κόμμα-φάρσα Πέντε Αστέρια που ήρθε πρώτο με 32,7% (10,7 εκατομ ψήφους).
Τον πρώτο λόγο όμως για σχηματισμό κυβέρνησης έχει η συμμαχία Δεξιάς και Νεο-φασιστών που έλαβε 37% (12,1 εκατομ. ψήφους). Σ’ αυτή τη ρατσιστική συμμαχία συμμετέχουν η νεο-φασιστική Λέγκα (πρώην Λέγκα του Βορρά) που πήρε 17,4% (άνοδος 14%), η Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι με 14% (έχασε 6%), καθώς και άλλα δυο νεο-φασιστικά ρατσιστικά κόμματα το Αδέλφια της Ιταλίας που πήρε 4,35% και το Εμείς με την Ιταλία με 1,3%.
Όλα αυτά τα κόμματα (Πέντε Αστέρια και συμμαχία δεξιών – νεο-φασιστών), στο κέντρο του προγράμματος τους είχαν το «διπλό νόμισμα» (ευρό για τις εξωτερικές συναλλαγές και εθνικό νόμισμα για το εσωτερικό της χώρας που θα τασκίσει μισθούς και συντάξεις), μαζικές απελάσεις μεταναστών και προσφύγων, μείωση της φορολογίας για τις επιχειρήσεις στο 15%, αυξήσεις στον κατώτερο μισθό και στις συντάξεις.
Η επιμονή των κομμάτων που κέρδισαν τις εκλογές στην έξοδο από το ευρό σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα των εκλογών, που δεν δίνει την πλειοψηφία σε κανένα κόμμα ώστε να σχηματιστεί μια κυβέρνηση κάποιας σταθερότητας, έχει δημιουργήσει πανικό στις Βρυξέλες.
Από διαδήλωση μαθητών στο Μιλάνο το 2016 ενάντια στη λιτότητα των σοσιαλδημοκρατών της τότε κυβέρνησης του Δημοκρατικού Κόμματος. Φωτό PressTV
Οι σοσιαλδημοκράτες του Δημοκρατικού Κόμματος (Ρέντζι) και η «κεντρο-αριστερή» (!) συμμαχία τους, φανατικοί υποστηριχτές του ευρό και ΝΑΤΟ, υπέστησαν ιστορική ήττα, όπως έχει συμβεί με όλα τα ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τα τελευταία δυο χρόνια τής επιδείνωσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού και της πολιτικής κρίσης τής ΕΕ.
Ο συνασπισμός της «κεντροαριστεράς» (πέντε κόμματα: το Δημοκρατικό Κόμμα και 4 άλλα μικρά) πήρε 22,85%, 7,5 εκατομ. ψήφους. Το Δημοκρατικό Κόμμα πήρε 18,7%, 6,1 εκατομ. ψήφους, ενώ στις εκλογές του 2013 είχε πάρει 25,5% και τότε ο συνασπισμός με 30% είχε βγεί πρώτος.
Στις εκλογές συμμετείχε και το κόμμα Ελεύθεροι και Ίσοι, στελέχη που είχαν φύγει από το Δημοκρατικό Κόμμα, που πήρε 3,4%.
Παρόμοια ήταν και τα εκλογικά αποτελέσματα για τη Γερουσία.
Το τραγικό στην Ιταλία είναι η παντελής πολιτική περιθωριοποίηση της εργατικής τάξης μετά τις προδοσίες των σταλινικών και αριστερών κομμάτων τα τελευταία 20 χρόνια, όταν το ΚΚΙ εξαφανίστηκε.
Η απουσία ενός μαρξιστικού επαναστατικού κόμματος σ’ αυτά τα χρόνια της κρίσης, και ενός οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος αντίστασης πέρα από τις διαμαρτυρίες, έχει αφήσει στο έλεος της καπιταλιστικής, ρατσιστικής και φασιστικής προπαγάνδας (όπως σ’ όλη την Ευρώπη) τους εργαζόμενους, νεολαία και αγροτιά.
Σήμερα (6 Μάρτη) πανελλαδική απεργία σιδηροδρομικών ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Η φωτό από απεργιακή κινητοποίηση των σιδηροδρομικών το Δεκεμβρη 2015. Η ΠΟΕ από τότε αρνήθηκε ένα πρόγραμμα κινητοποιήσεων ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στις μαζικές απολύσεις, με καταλήψεις και κάλεσμα εξάπλωσης και ενότητας του αγώνα με Γενική Απεργία Διαρκείας. Απαιτείται μια νέα συνδικαλιστική ηγεσία σήμερα, για την εκδίωξη της γραφειοκρατίας, για αγώνα ανατροπής της κυβέρνησης των ιδιωτικοποιήσεων και μνημονίων. Φωτό Ε.Α.
Το αντι-καπιταλιστικό κόμμα Λαϊκή Εξουσία (PaP) έλαβε μόλις 1,1% (περίπου 400.000 ψήφους) με ένα πανάθλιο «φιλανθρωπικό» πολιτικό πρόγραμμα όπου οι λέξεις σοσιαλισμός, κομουνισμός και επανάσταση δεν υπάρχουν. Το PaP είναι ένας συνασπισμός δεκάδων κομμάτων και οργανώσεων, με συμμετοχή και δυο κομουνιστικών κομμάτων στην Ιταλία, που ιδρύθηκε μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη.
Στο πρόγραμμα του το PaP δεν καλούσε σε αποχώρηση από ΕΕ και ΝΑΤΟ, αλλά για «μια άλλη Ευρώπη» και «κατάργηση των στρατιωτικών συνθηκών». Απουσίαζαν η διαγραφή του χρέους και η εθνικοποίηση των τραπεζών (υπήχε μόνο αίτημα για την εθνικοποίηση της κεντρικής τράπεζας Banca d’ Italia).
Ένα ΚΚΙ κατέβηκε ανεξάρτητα και πήρε 0,33%.
Η όποια κυβέρνηση συνασπισμού σχηματιστεί, θα αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις τής ΕΕ για τη διάσωση των χρεοκοπημένων ιταλικών τραπεζών. Η κατάρρευση των ιταλικών τραπεζών θα φέρει ταυτόχρονα μια ευρωπαϊκή τραπεζική κατάρρευση.
Στη σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση και με το δημόσιο χρέος της Ιταλίας στο 135% του ΑΕΠ (2,3 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρό!, το 20% του χρέους της ΕΕ, το μεγαλύτερο στην ΕΕ μετά την Ελλάδα), διάσωση των τραπεζών σημαίνει ανελέητο ταξικό πόλεμο των καπιταλιστών για την πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης σε μισθούς πείνας και πολύ υψηλών ποσοστών ανεργίας. Ήδη η ανεργία στη νεολαία έχει φτάσει στο 60% στο Νότο και 40% στο Βορρά της χώρας.
Η ΕΕ έχει επιβάλει μαζική ανεργία στη νεολαία σ’ όλη την Ευρώπη. Φωτό από κινητοποίηση στη Μασαλία το 2016. Φωτό Jean Paul Pelissier.
Η Ιταλία, η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, καταρρέει και η άρχουσα τάξη έχει διασπαστεί. Η οικονομική και πολιτική κρίση δεν μπορεί να επιλυθεί στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος των Βρυξελών με το ευρό. Οι τραπεζίτες και οι καπιταλιστές θα προσπαθήσουν να κρατήσουν στη ζωή το καπιταλιστικό σύστημα με το νεο-φασισμό και τη διάσπαση της εργατικής τάξης με το ρατσισμό και την τρομοκρατία της ανεργίας και απίστευτης φτώχειας.
Ο άξονας Γερμανίας –Γαλίας έχει ήδη επιβάλλει, όμως μόνο στα χαρτιά, τη “νέα ΕΕ” πολλαπλών ταχυτήτων. Η κλίκα των τραπεζιτών του Γιούνκερ προχωρά σ’ ένα πυρήνα ΕΕ (Γερμανία, Γαλία και οι βόρειες χώρες), με τις ανατολικές χώρες ως “αποικίες” για φτηνό εργατικό δυναμικό.
Οι χώρες του Νότου είτε θα αφεθούν στην τύχη τους (έστω κιαν πρόκειται για τις μεγάλες οικονομίες της Ισπανίας και Ιταλίας) είτε θα μετατραπούν σε προτεχτοράτα χρέους, όπως είναι σήμερα η Ελλάδα, με απίστευτα πιο σκληρά μνημόνια!
Η αντεπανάσταση των τραπεζιτών δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με απεργίες μιας μέρας, άσφαιρες τουφεκιές στον αέρα, ούτε με τη ρεφορμιστική στάση “κάτω η κυβερνητική πολιτική”, το κύριο σύνθημα ΚΚΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Λαϊκής Αντίστασης.
Το ζητούμενο είναι πάλη ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ τής κοινοβουλευτικής χούντας Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ με οργάνωση ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!
Απαιτείται η σαφής και καθαρή στάση αποχώρησης από ΕΕ και ΝΑΤΟ, με εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, για διαγραφή του χρέους, για σοσιαλιστική κυβέρνηση!
Αντικειμενική κατάσταση είναι η σημερινή ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ που οδήγησε στην τεράστια πολιτική κρίση της ΕΕ, στο Brexit, στους πολέμους στη Μέση Ανατολή και στον εμπορικό πόλεμο του Τραμπ. Αυτή η αντικειμενική κατάσταση ΑΛΛΑΖΕΙ τα μυαλά των εργαζομένων, αγροτών και νεολαίας, τους ωθεί στην καθαρή λύση τής ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ.
Αυτή η αλλαγή συνειδήσεων στην εργατική τάξη (του “υποκειμενικού παράγοντα”) είναι το ΚΥΡΙΑΡΧΟ σήμερα. Ζούμε στην εποχή της κατάρρευσης του καπιταλισμού, στην περίοδο της σοσιαλιστικής επανάστασης που όμως τώρα, σήμερα, ακόμη εκφράζεται “αντιφατικά” καθώς απουσιάζει το επαναστατικό κόμμα των εργατών.
Σ’ αυτή τη βάση το καθήκον των αγωνιστών και επαναστατών μαρξιστών στην Ιταλία, Ελλάδα και Ευρώπη είναι η άμεση δημιουργία ενός πυρήνα εργατών, νεολαίας, συνδικαλιστών με σκοπό την οργάνωση της αντίστασης στα σχέδια της ΕΕ και το νεο-φασισμό και προοπτική τη γρήγορη συγκρότηση ενός μαρξιστικού κόμματος της Τέταρτης Διεθνούς για τη σοσιαλιστική επανάσταση, για τα Ενωμένα Σοσιαλιστικά Κράτη της Ευρώπης. –
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Υποστηριχτές της 4ης Διεθνούς 