► ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΑΛΛΑ Η ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΛΕΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ!

Η οργανωμένη εργατική τάξη σε Γαλλία και Βρετανία έχει ξεσηκωθεί ενάντια στην ακρίβεια και τη φτώχεια και βρίσκεται σήμερα σε μετωπική σύγκρουση με τις κυβερνήσεις του Προέδρου Μακρόν στη Γαλλία και του Πρωθυπουργού των Τόρις Σούνακ στη Βρετανία.

Οι γαλλικές εργατικές ομοσπονδίες (CGT, CFDT, FO κ.α.) κήρυξαν 24ωρες απεργίες και κινητοποιήσεις για την Πέμπτη 19 Γενάρη ενάντια στο νομοσχέδιο μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος, που ορίζει αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64, αύξηση των ετών εργασίας για πλήρη σύνταξη και μειώσεις στις συντάξεις.

Ως δόλωμα η Πρωθυπουργός Έλιζαμπετ Μπορν συμπεριέλαβε στο νομοσχέδιο αύξηση στα 1.200 ευρό της κατώτατης σύνταξης που όμως θα δικαιούνται μόνοι όσοι/ες έχουν εργαστεί όλα τα απαιτούμενα χρόνια.  

Η CGT (η ηγεσία της υποστηρίζει το ΚΚΓ) πρότεινε γενική απεργία στις 6 Φλεβάρη, ενώ στις 26-27 Γενάρη θα πραγματοποιήσουν 48ωρη πανεθνική απεργία οι εργάτες στην ενέργεια (διυλιστήρια, ατομικοί σταθμοί κ.α.) και τριήμερη από τις 6 Φλεβάρη για την απόσυρση του συνταξιοδοτικού νομοσχεδίου.

Τον περασμένο Σεπτέμβρη οι εργάτες στα διυλιστήρια πάλεψαν για ένα μήνα για αυξήσεις μισθών και ο Μακρόν επέβαλε “πολιτική επιστράτευση” ενώ η ηγεσία της CGT συμβιβάστηκε αντί να καλέσει και άλλους κλάδους σε απεργία ενάντια στα διχτατορικά μέτρα.

Η CGT δήλωσε ότι το τωρινό νομοσχέδιο είναι ακόμη «πιο σκληρό» από το νομοσχέδιο για τις συντάξεις που είχε προτείνει ο Μακρόν το 2020 αλλά το είχε αποσύρει.

Η CGT διεκδικεί συνταξιοδότηση στα 60, κατώτατη σύνταξη για όλους/ες 2.000 ευρό και επαγγελματική ισότητα των φύλων. Για τη χρηματοδότηση αυτού του προγράμματος προτείνει κύρια την αύξηση της συνταξιοδοτικής εισφοράς των επιχειρήσεων.  

Το νέο απεργιακό τσουνάμι στη Γαλλία, συνέχεια του απεργιακού κύματος του καλοκαιριού, ενώνει τον αγώνα για αυξήσεις μισθών, τον τερματισμό απολύσεων και πρόσληψης «εργολαβικών» με τον αγώνα ενάντια στο συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο. 

Μετά τις περσινές εκλογές, η κυβέρνηση της Έλιζαμπετ Μπορν που έχει διορίσει ο Πρόεδρος Μακρόν, δεν έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία στη Βουλή. Είναι πολύ πιθανό ο Μακρόν, σε περίπτωση που η Βουλή δεν ψηφίσει το νομοσχέδιο του, να το επιβάλει ως νόμο με το διαβόητο διχτατορικό “άρθρο 49.3” του Συντάγματος.

Ο εξαιρετικά σημαντικός σημερινός αγώνας της εργατικής τάξης στη Γαλλία για να νικήσει, για να προστατεύσει τα δικαιώματα και την επιβίωση του, πρέπει να έχει προοπτική την ανατροπή του Προέδρου Μακρόν και του διχτατορικού Συντάγματος.

Σ’ αυτές τις συνθήκες και παράλληλα με τις κολοσιαίες αυξήσεις τροφίμων και ενέργειας – που οφείλονται στην παγκόσμια οικονομική κρίση και στις κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία – οι εργατικές απεργίες και κινητοποιήσεις στη Γαλλία αποχτούν εξεγερτική οντότητα 

Στη Βρετανία το TUC, συνομοσπονδία εργατικών ομοσπονδιών, ανακοίνωσε την οργάνωση πανεθνικής κινητοποίησης την Τετάρτη 1 Φλεβάρη για το «Δικαίωμα στην Απεργία», μετά την κατάθεση νομοσχεδίου από την κυβέρνηση Σούνακ που επιβάλλει τεράστιους περιορισμούς στις απεργίες σε έξι κλάδους, υγείας, μεταφορών, εκπαίδευσης, πυρόσβεσης κ.α.

Ο Γ.Γ. του TUC Πολ Νόβακ δήλωσε ότι δεν καλεί σε απεργίες αλλά σε τοπικές κινητοποιήσεις σ’ όλη τη χώρα.

Με πρωτοβουλία των εργατικών ομοσπονδιών στις μεταφορές RMT (σιδηρόδρομοι, πλοία κ.α.) και στους δημόσιους υπαλλήλους PCS, διοργανώνεται μεγάλη διαδήλωση τη Δευτέρα βράδυ 16 Γενάρη στο Λονδίνο την ώρα που στο κοινοβούλιο θα συζητείται το νομοσχέδιο.

Από το περασμένο Φθινόπωρο εργατικές ομοσπονδίες στη Βρετανία – σιδηροδρομικοί, ταχυδρομικοί, εκπαιδευτικοί, πανεπιστημιακοί, νοσοκομειακοί, οδηγοί λεωφορείων, λιμενεργάτες κ.α. –  πραγματοποιούν δυναμικές απεργίες διεκδικώντας τον τερματισμό των απολύσεων, την ικανή χρηματοδότηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και αυξήσεις 10% + 5%. 

Στην περίοδο των Χριστουγέννων ταχυδρομικοί, νοσοκομειακοί, υπάλληλοι αεροδρομίων και σιδηροδρομικοί πραγματοποίησαν πρωτοφανούς μαζικότητας απεργίες. Οι νοσοκόμες/μοι απήργησαν για πρώτη φορά στην ιστορία.

Την ερχόμενη βδομάδα απεργούν οδηγοί λεωφορείων στο νότιο και δυτικό Λονδίνο, και οι εκπαιδευτικοί στη Σκοτία ξεκινούν απεργία 16 ημερών, κάθε μέρα σε δυο διαφορετικές περιοχές.  

Την Τετάρτη και Πέμπτη θα απεργήσουν ξανά οι νοσοκόμες/οι και επίσης για πρώτη φορά θα απεργήσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι του Οργανισμού Περιβάλλοντος.

Την Πέμπτη θα απεργήσουν τα πληρώματα των ασθενοφόρων στην Ουαλία και οι οδηγοί λεωφορείων στο Λονδίνο.

Το σωματείο UCU (καθηγητές πανεπιστημίων, κολεγίων και στελέχη ΑΕΙ) ανακοίνωσε ότι μεταξύ Φλεβάρη και Μάρτη τα μέλη θα απεργήσουν για 18 ημέρες.

Πρόκειται για ένα δυνατό απεργιακό κύμα που εξαπλώνεται σ’ όλη τη Βρετανία και σ’ όλους τους κλάδους, καθώς σιδηροδρομικοί, ταχυδρομικοί και εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες ετοιμάζουν νέες απεργίες. 

Το σχέδιο της κυβέρνησης Σούνακ με το νομοσχέδιο «Απεργίες (Ελάχιστα Επίπεδα Υπηρεσιών)», είναι να αφοπλίσει την εργατική τάξη από το πιο σημαντικό δικαίωμα της.

Οι Τόρις θέλουν να μετατρέψουν τα ελεύθερα και ανεξάρτητα εργατικά σωματεία και ομοσπονδίες στον τύπο των «Εργατικών Μετώπων» στη χιτλερική Γερμανία

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο του Σούνακ, ορισμένα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων θα επιτάσσονται από τη διοίκηση της επιχείρησης για να συνεχίσουν να εργάζονται κατά τη διάρκεια μιας νόμιμης απεργίας.

Το νομοσχέδιο επιβάλλει τον «ελάχιστο αριθμό προσωπικού» – δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί το ποσοστό – που θα πρέπει να εργάζεται υποχρεωτικά σε περίοδο απεργίας.

Οι εργοδότες θα μπορούν να εκδίδουν μια «Ειδοποίηση εργασίας» στην οποία θα δηλώνουν ονομαστικά το εργατικό δυναμικό που χρειάζονται.

Οι εργαζόμενοι που κατονομάζονται στην «Ειδοποίηση» θα πρέπει να εργαστούν αλλιώς θα απολύονται.

Το εργατικό σωματείο που δεν θα υπακούει στο νόμο θα καταδικάζεται να πληρώσει τεράστιο χρηματικό πρόστιμο.

Το νομοσχέδιο έχει εξαγριώσει την εργατική τάξη στη Βρετανία σε μια περίοδο δυναμικών απεργιών. Η οργή και η αποφασιστικότητα των εργαζομένων να μην δουν τα συνδικάτα και τα δικαιώματά τους να καταστρέφονται, ανάγκασαν το TUC να ανακοινώσει την πανεθνική κινητοποίηση, κατά τόπους, της 1ης Φλεβάρη.

Όμως το TUC επέμεινε ότι δεν προκηρύσσει απεργία, απλά μια μέρα διαμαρτυρίας ενάντια στο νομοσχέδιο.

Αλλά την ίδια μέρα, η ομοσπονδία εργατικών σωματείων στις δημόσιες υπηρεσίες (PCS), κάλεσε σε 24ωρη εθνική απεργία για αυξήσεις μισθών, τις συντάξεις και την ασφάλεια της εργασίας, ώστε να συμπέσει με το κάλεσμα του TUC.

Σε κύριο άρθρο της στις 12 Γενάρη, η καθημερινή εφημερίδα The News Line, που εκδίδει το Επαναστατικό Κόμμα Εργατών της Βρετανίας, τμήμα της Τέταρτης Διεθνούς, αναφέρει:

«Οι εργαζόμενοι πρέπει να απαιτήσουν από κάθε συνδικάτο να καλέσει εθνικές απεργίες την 1η Φλεβάρη και να αναγκάσουν το TUC να κηρύξει Γενική Απεργία Διαρκείας από εκείνη την ημέρα.

Η 1η Φλεβάρη να γίνει η έναρξη Γενικής Απεργίας για να εκδιωχθούν οι Τόρις και να εγκαθιδρυθεί μια κυβέρνηση εργαζομένων που θα απαλλοτριώσει τους τραπεζίτες και τα αφεντικά και θα προχωρήσει σε μια εθνικοποιημένη και σχεδιασμένη σοσιαλιστική οικονομία».-