► ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΕΣ!

►ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ!

Η υποταγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Ομοσπονδίες στις διαταγές των αφεντικών, του χρεοκοπημένου ελληνικού καπιταλισμού και της ΕΕ, είναι ο ουσιαστικός και κύριος λόγος σήμερα για την απουσία μαζικής, οργανωμένης και δυναμικής αντίστασης στα μνημόνια και στην αντεργατική πολιτική της μειοψηφικής κοινοβουλευτικής χούντας Τσίπρα.

Οι ξεπουλημένες ηγεσίες έχουν αποδεχτεί τις ιδιωτικοποιήσεις, τη μαζική ανεργία και φτώχεια, τις συνεχείς περικοπές στη δημόσια υγεία, παιδεία και πρόνοια, το πραξικόπημα του ΣΥΡΙΖΑ στο δημοψήφισμα και τους αντι-απεργιακούς νόμους.

Αυτές οι πανάθλιες ηγεσίες αποτελούν συνεργάτες και συνεταίρους των προγραμμάτων της ΕΕ που σκοπεύουν στην πολιτική εξαθλίωση της εργατικής τάξης και στην υποταγή στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες (γεμάτες από σκάνδαλα) κρατούν στα χέρια τους τη ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και τις μεγάλες Ομοσπονδίες καθώς γίνονται κάθε φορά πολιτικοί συνεταίροι των μνημονιακών καπιταλιστικών κυβερνήσεων, και με τη βοήθεια των αφεντικών, της πατροπαράδοτης εκλογικής «βίας και νοθείας» και των αστικών δικαστηρίων, πλειοψηφούν σε εκλογικές διαδικασίες του συστήματος Φώτη Μακρή του εθνικόφρονα προέδρου της ΓΣΕΕ 1946-64.

Η εκδίωξη από το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα του καρκινώματος της γραφειοκρατίας αποτελεί πρωταρχικό καθήκον της εργατικής τάξης και της νέας γενιάς εργατών στον αγώνα για τη συντριβή των μνημονίων, των αντεργατικών νόμων και των καπιταλιστικών κυβερνήσεων.

Αυτή την περίοδο πραγματοποιούνται δεκάδες συνέδρια Εργατικών Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων που θα εκλέξουν αντιπροσώπους για το 37ο συνέδριο της ΓΣΕΕ που αρχίζει στις 14 Μάρτη στην Καλαμάτα (σαν να μην υπήρχε αίθουσα σε Αθήνα-Πειραιά!).

Την Παρασκευή 15 Φλεβάρη ξεκίνησε το 35ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά (ΕΚΠ) που δεν ολοκληρώθηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα, με ευθύνη της πλειοψηφικής Δημοκρατικής Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης (ΔΕΣΚ), που υποστηρίζεται από το ΠΑΜΕ. Το Σάββατο πρωί 16 Φλεβάρη οι παρατάξεις ΕΡΣ (υποστηρίζεται από το ΣΥΡΙΖΑ), ομάδα Βασιλόπουλου, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ δεν προσήλθαν στο Συνέδριο και η ηγεσία της ΔΕΣΚ, μετά από δυο ομιλίες, έκλεισε το Συνέδριο επειδή «εκφυλίστηκε»! Η Ταξική Εργατική Συσπείρωση (ΤΕΣ, υποστηρίζεται από την ΠΕΝΕΝ ομοσπονδία ναυτών) παρέμεινε στο Συνέδριο και ζήτησε την ολοκλήρωση του αλλά η ΔΕΣΚ αρνήθηκε τη συζήτηση.

Στον Πειραιά οι εφοπλιστές, τα αφεντικά, η ΚΟΣΚΟ και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ιδιωτικοποίησε το λιμάνι, η ανεργία, φτώχεια και ανασφάλιστη εργασία κυριαρχούν. Οι μαρίνες έχουν επίσης ιδιωτικοποιηθεί και ο Δήμος Πειραιά είναι παράρτημα της Ακτής Μιαούλη.

Οι αγώνες των λιμενεργατών οδηγήθηκαν στην ήττα από την πολιτική της ΓΣΕΕ (αποδοχής ιδιωτικοποιήσεων) που ακολουθούσε η ΟΜΥΛΕ. Οι ναυτεργάτες και οι εργαζόμενοι στην ΚΟΣΚΟ παλεύουν παρά την πολιτική της ηγεσίας του ΕΚΠ να αρνείται ενεργό συμμετοχή στις απεργίες, στα μπλόκα και στις καταλήψεις.

Η ανακοίνωση της ΤΕΣ καταγγέλει ότι σωματεία όπως ο ΠΑΣΥΕ (εμποροϋπάλληλοι) και ο ΠΑΣΕΝΤ (εργαζόμενοι σε ναυτιλιακά και εφοπλιστικά γραφεία με πρόεδρο τον Θ. Βασιλόπουλο υποστηριχτή της ηγεσίας της ΓΣΕΕ) «είναι σωματεία παντελώς ανύπαρκτα στην δράση και στους αγώνες». Επίσης κατάγγειλε «παρατυπίες στις εκλογές σε σωματεία ελεγχόμενα από το ΠΑΜΕ».

Το Σάββατο 23 Φλεβάρη το ΠΑΜΕ οργάνωσε εργατική συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το ξενοδοχείο που θα διεξαγόταν το συνέδριο της ΟΙΥΕ (Ομοσπονδία ιδιωτικών υπαλλήλων) με συνθήματα «Έξω οι εργοδότες από τα συνδικάτα, Συνδικάτα Εργατών – Όχι των εργοδοτών, Έξω οι “μαϊμούδες”-αντιπρόσωποι».

Το Συνέδριο της ΟΙΥΕ τελικά δεν πραγματοποιήθηκε γιατί η ηγεσία της Ομοσπονδίας αρνήθηκε να αποδεχτεί τις καταγγελίες και να απόβάλλει από το Συνέδριο «αντιπροσώπους» που είναι διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων!

Σε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη (Σάββατο 23 Φλεβάρη) δημοσιοποιήθηκαν αρκετές πανάθλιες πραχτικές της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας απ’ όλη την Ελλάδα: συνδικαλιστές μέτοχοι σε ανώνυμες εταιρείες, σε αναπτυξιακές εταιρείες με χρηματοδότηση ΕΕ, σε διαχείριση προγραμμάτων ανεργίας, κ.α. 

Όλος αυτός ο βούρκος των αφεντικών, αστών πολιτικών και δημάρχων, διασφαλίζει τις πλειοψηφίες σε εργατικές ομοσπονδίες και στα Συνέδρια ΓΣΕΕ.

Η πολιτική ΚΚΕ-ΠΑΜΕ είναι να περάσουν η ΓΣΕΕ και οι ομοσπονδίες στα χέρια των εργαζομένων με την εκδίωξη της γραφειοκρατίας. Στο πρόσφατο παρελθόν το ΠΑΜΕ με σεχταρισμό είχε αρνηθεί να παλέψει ενάντια στη γραφειοκρατία, γιατί είχε ως στόχο την αντικατάσταση της ΓΣΕΕ από το ΠΑΜΕ.

Τώρα αρνείται κάθε συνεργασία με τις άλλες Αριστερές συνδικαλιστικές παρατάξεις που τάσσονται ενάντια στα μνημόνια και στην πολιτική της Κυβέρνησης Τσίπρα.

Η πολιτική των αντι-μνημονιακών Αριστερών συνδικαλιστικών παρατάξεων είναι συγκρότηση ενός ταξικού μετώπου (Αριστεροί και ΠΑΜΕ) για την εκδίωξη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.

Οι ηγεσίες όμως του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ και των Αριστερών παρατάξεων αρνούνται επίμονα τον ενωτικό αγώνα στη βάση της οργάνωσης Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας για τη συντριβή μνημονίων, χούντας Τσίπρα-ΕΕ, και εξόδου από ΕΕ.

Υποστηρίζουν ότι το μόνο που χρειάζεται είναι «ταξικός αγώνας». Για τις ηγεσίες ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α., η εργατική τάξη έχει ηττηθεί στον αγώνα ενάντια στα μνημόνια, και δεν είναι σε θέση σήμερα να παλέψει για γενική απεργία, για ανατροπή κυβέρνησης και εργατική εξουσία. Απαιτείται – τονίζουν – «ανασυγκρότηση του κινήματος» με απεργίες και διαδηλώσεις.

Ο πεσιμισμός και η ηττοπάθεια αυτών των ηγεσιών προκύπτει από τη θέση τους ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση «πέρασε» (ΚΚΕ), ή θεωρούν την κρίση του καπιταλισμού απλά το «φόντο» της σημερινής κατάστασης. Έτσι καταλήγουν να θεωρούν τον καπιταλισμό δυνατό!

Η εκδίωξη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ΔΕΝ είναι ανεξάρτητη από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ πάλη για την ανατροπή των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Στην πάλη για τη συντριβή των μνημονίων και της κοινοβουλευτικής χούντας Τσίπρα, οι εργαζόμενοι και η νεολαία θα εκδιώξουν τους γραφειοκράτες.

Οι αγωνιστές της νέας γενιάς που βρίσκονται στην πρωτοπορία της αντίστασης και της ταξικής πάλης, καλούνται να αναλάβουν ενωτικές πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση μιας επαναστατικής ηγεσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα με σαφές πρόγραμμα ΕΝΟΤΗΤΑΣ όλης της εργατικής τάξης για την οργάνωση ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. –