► ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Από απεργιακή κινητοποίηση των σιδηροδρομικών στη Ναντ τον περασμένο Απρίλη όταν έκαψαν ομοίωμα του Μακρόν. Φωτό SIPA USA/PA.

Ένα από τα πανό στη σημερινή πορεία. Φωτό 902.gr

Πριν 10 χρόνια, στις 15 Σεπτέμβρη 2008, ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση όταν η αμερικανική τράπεζα επενδύσεων Λίμαν Μπράδερς ανακοίνωσε χρεοκοπία. Ακολούθησε πανικός στις ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες καθώς τα χρηματιστήρια βούτηξαν στο χάος και όλο το τραπεζικό σύστημα του καπιταλισμού κατέρρεε.

Την απόλυτη κατάρρευση απεσόβησαν οι κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες σε ΕΠΑ, Βρετανία, Ευρώπη και Ιαπωνία που παρέδωσαν χρήματα αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων στις χρεοκοπημένες τράπεζες με τη λεγόμενη Ποσοτική Χαλάρωση (QE) μηδέν επιτοκίων!

Αυτά τα χρήματα ήταν πλασματικά ποσά, χωρίς κανένα αντίκρισμα σε χρυσάφι ή άλλες αντικειμενικές αξίες, που διοχετεύτηκαν ηλεκτρονικά στις τράπεζες.

Η χρεοκοπία της Λίμαν Μπράδερς οφείλονταν στο γεγονός ότι είχε δώσει δάνεια αξίας δεκάδες φορές μεγαλύτερα από τα κεφάλαια της. Καθώς αυτοί που είχαν δανειστεί από την τράπεζα δεν μπορούσαν να τα αποπληρώνουν, η Λίμαν Μπράδερς δεν μπορούσε – με τη σειρά της – να αποπληρώνει τα δάνεια που είχε πάρει από την κεντρική τράπεζα των ΕΠΑ (Φεντ).

Η Φεντ αρνήθηκε περαιτέρω δάνεια στη Λίμαν Μπράδερς και αυτή βάρεσε κανόνι. Ακολούθησαν μαζικές καταρρεύσεις τραπεζών σε ΕΠΑ, Βρετανία και ΕΕ, αλλά και χρεοκοπίες των αδύνατων κρίκων του καπιταλιστικού συστήματος όπως η Ελλάδα.

Το καπιταλιστικό σύστημα επιβίωσε – με βοήθεια από τη σοσιαλδημοκρατία και τους αριστερούς που αρνήθηκαν την ανατροπή του – αλλά έχει αποδειχτεί ανίκανο να ξεπεράσει και να υπερβεί την οικονομική κρίση. Τα κολοσσιαία ποσά πλασματικού χρήματος που έδωσαν οι κεντρικές τράπεζες στις χρεοκοπημένες τράπεζες και κράτη (με την Ποσοτική Χαλάρωση), προστέθηκαν στα κολοσσιαία πλασματικά ποσά κρέντιτ («πίστη», δάνεια, ομόλογα κλπ) που είχαν κυκλοφορήσει μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά την κρίση των αρχών της δεκαετίας του 1970.

Αυτή είναι η διαβόητη «φούσκα» του καπιταλισμού, ποσά (ομόλογα, μετοχές, κ.α.) χωρίς καμιά αξία που μοστράρονται ως «κεφάλαια» από τράπεζες και επιχειρήσεις!

Από τη συνάντηση G7 στο Κεμπέκ του Καναδά την προηγούμενη Παρακσευή και Σαββάτο. Η Μέρκελ συζητά με τον Τραμπ. Φωτό Toronto Star / Γερμανική Κυβέρνηση.

Από τις επιθέσεις των μισητών CRS (γαλικών ΜΑΤ) ενάντια σε απεργούς και διαδηλωτές την περασμένη Τρίτη στο Παρίσι. Τα συνδικάτα του δημόσιου τομέ είχαν κηρύξει απεργία ενάντια στα σχέδια του Μακρόν μαζικών απολύσεων 120.000 εργαζομένων μέχρι το 2022 και ιδιωτικοποιήσεων. Φωτό ΑΡΑ.

Πρέπει όμως να κατανοηθεί ότι η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος δεν είναι ούτε κυκλική και παροδική, ούτε ήρθε από το πουθενά. Η σημερινή οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, της θανάσιμης αγωνίας του καπιταλιστικού συστήματος.

Η κρίση του συστήματος οφείλεται πρώτα-πρώτα στο νόμο της πτωτικής τάσης του ποσοστού του κέρδους των καπιταλιστών που διατύπωσε ο Καρλ Μαρξ στο Κεφάλαιο.

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-18) δεν έλυσε αυτή την κεντρική αντίφαση του καπιταλισμού, αντίθετα οδήγησε στη Ρωσική και στη Γερμανική Επανάσταση (1917-18), και δέκα χρόνια αργότερα στο κραχ της Γουόλ Στριτ (1929).

Με τη σειρά της εκείνη η κατάρρευση του 1929 οδήγησε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στα φασιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις ατομικές βόμβες της «αμερικανικής δημοκρατίας». Έτσι «λύνουν» τις κρίσεις οι καπιταλιστές!

Στις συμφωνίες του Μπρέτον Γουντς (1944), όταν οι ΕΠΑ τύπωσαν δισεκατομμύρια δολάρια για να ορθοποδήσει η οικονομία και να επιβιώσει το σύστημα από τους αγώνες της εργατικής τάξης (που προδόθηκαν από το Σταλινισμό), έβαλε ταφόπλακα η λεγόμενη πετρελαϊκή κρίση των αρχών της δεκαετίας του 1970, που οδήγησε στην ανατροπή των διχτατοριών σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, στην τρομερή ήττα των ΕΠΑ στο Βιέτ-Ναμ, αλλά και στο βάρβαρο καθεστώς του Πινοσέτ στη Χιλή.

Από τις μαζικές διαδηλώσεις της νεολαίας το καλοκαίρι 2013 στην Άγκυρα ενάντια στη βία και στην καταπίεση του καθεστώτος Ερτογάν. Οι κινητοποιήσεις είχαν φτάσει σε επίπεδο εξέγερσης στις μεγάλες πόλεις. Φωτό Adem Allan. AFP.

Διαδηλωτές ανεμίζουν σημαίες της Παλαιστίνης πάνω στις κλούβες των ΜΑΤ μπροστά στη σιονιστική πρεσβεία. Φωτό Ε.Α.

Οι καπιταλιστές δεν μπορούν να επιλύσουν αυτή την ιστορική κρίση του συστήματος τους. Συνεχώς «τυπώνουν» πλασματικό χρήμα με τα προγράμματα Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE) για να επιβιώσουν τράπεζες και κυβερνήσεις και η «φούσκα» έχει πάρει εξωφρενικές διαστάσεις.

Το 2008, την παραμονή της κατάρρευσης της Λίμαν Μπράδερς που οδήγησε στο παγκόσμιο τραπεζικό κραχ, το παγκόσμιο χρέος ήταν 179% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Η Ετήσια Έκθεση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS, Μπάσλ Ελβετίας) τον περασμένο Ιούνη προειδοποίησε ότι το παγκόσμιο χρέος (τώρα 217% του παγκόσμιου ΑΕΠ), έχει φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο ώστε δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί ένα κραχ επικών διαστάσεων! 

Η BIS προειδοποίησε ότι ο εμπορικός πόλεμος απειλεί να αποδιοργανώσει το παγκόσμιο εμπόριο και να γίνει παράγοντας νέου κραχ. Αλλά για τον Τραμπ και την κυρίαρχη τάξη στις ΕΠΑ το ζήτημα είναι να επιβιώσουν αυτοί σε βάρος όλων των άλλων, όλου του κόσμου!

Για να προφτάσουν μια ανεξέλεγχτη έκρηξη της «φούσκας», οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις και τραπεζίτες προχωρούν, πολύ αργά όμως λόγω φόβου, στον τερματισμό της ποσοτικής χαλάρωσης και στην αύξηση των τραπεζικών επιτοκίων.

Αυτά τα μέτρα σχεδόν αμέσως έστειλαν στην οικονομική κατάρρευση την Αργεντινή, Τουρκία και Μεξικό, χώρες που δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα τεράστια δάνεια τους με τα νέα αυξημένα επιτόκια της Φεντ!

Καθώς η εργατική τάξη σ’ όλο τον κόσμο έχει ξεσηκωθεί ενάντια στη βάρβαρη λιτότητα, το κραχ της «φούσκας» έρχεται πιο κοντά.

Οι ιμπεριαλιστές έχουν αρχίσει απο καιρό βάρβαρο ταξικό πόλεμο ενάντια στην εργατική τάξη και νεολαία και πολέμους σε Μέση Ανατολή, Αφρική κια Ασία.

Η επίλυση της κρίσης και η επιβίωση της ανθρωπότητας επαφίεται στην ανατροπή του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.

Η σημερινή επαναστατική περίοδος απαιτεί τη δημιουργία επαναστατικών κομμάτων της Τέταρτης Διεθνούς για να οδηγήσουν τις εξεγέρσεις, για τη μετάβαση τής κοινωνίας από τη βαρβαρότητα των μνημονιακών κοινοβουλευτικών διχτατοριών «έκτακτης ανάγκης» και ρατσισμού του χρεοκοπημένου καπιταλισμού, στη σχεδιασμένη οικονομία του σοσιαλισμού με τη νίκη της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης. –