► ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ ΔΕΝ ΕΠΙΛΥΣΑΝ ΤΙΠΟΤΑ – Η ΟΠΟΙΑ ΝΕΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΛΛΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΣΤΑΘΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΘΩΣ Η ΕΕ ΠΑΡΑΠΑΙΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ.

Ολλανδικά ΜΑΤ εναντίον διαδηλωτών στις 11 Μάρτη έξω από το Προξενείο της Τουρκίας. Οι διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ενάντια στην απολυταρχική και ρατσιστική απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει την είσοδο στην Ολλανδία Υπουργού της Τουρκίας για συγκέντρωση υπέρ του δημοψηφίσματος του Ερτογάν. Φωτό Dylan Martinez.

Στις βουλευτικές εκλογές της Ολλανδίας την Τετάρτη, με υψηλή συμμετοχή 80,4%, πρώτο κόμμα αναδείχτηκε το Δεξιό Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και Δημοκρατία (VVD) του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε με 33 έδρες (το ολλανδικό κοινοβούλιο έχει 150 έδρες) και μόλις 21,3% των ψήφων.

Ο Ρούτε με τα άλλα δεξιά κόμματα θα προσπαθήσουν να συγκροτήσουν μια νέα κυβέρνηση συνασπισμού λιτότητας και ρατσισμού.

Η ολλανδική εργατική και μεσαία τάξη τιμώρησε και τα δυο κόμματα του απερχόμενου κυβερνητικού συνασπισμού VVD – Εργατικού Κόμματος που εφάρμοσαν άγρια λιτότητα και ρατσισμό. Το VVD έχασε 5,2% των ψήφων και 8 έδρες σε σχέση με τις εκλογές του 2012.

Το Εργατικό Κόμμα του Προέδρου του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντάϊσελμπλουμ καταποντίστηκε! Έχασε 19,1% των ψήφων και 29 βουλευτές. Έπεσε στο 5,7% με μόλις 9 βουλευτές.

Με τη συνεχή ενασχόληση (διαφήμιση) των ΜΜΕ με τον ρατσιστή ηγέτη του Κόμματος της Ελευθερίας (PVV) Γκιέρτ Βίλντερς, που είχε την υποστήριξη του αντι-ισλαμικού βόθρου και το σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο με την Τουρκία, το PVV πήρε 13,1% των ψήφων και αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα  (+3% από το 2012) και θα έχει 20 βουλευτές (+5). Πολύ λιγότερο απ’ ότι περίμεναν.

Το αποτέλεσμα των εκλογών προκάλεσε “ανακούφιση” στις Βρυξέλλες και ο τίτλος της Εφημερίδας των Συνταχτών ήταν “Ανάσανε η Ευρώπη με τη νίκη Ρούτε”!

Οι ηγέτες της ΕΕ αντιτίθενται στον “λαϊκιστή αντι-ευρωπαϊστή” αλλά υποστηριχτή της άγριας λιτότητας ηγέτη του Κόμματος της Ελευθερίας (PVV) Γκιέρτ Βίλντερς όχι για το ρατσισμό του, αλλά για τις δηλώσεις του ενάντια στην ΕΕ. Πριν απο τις εκλογές ο πρωθυπουργός Ρούτε έκανε ρατσιστικές δηλώσεις ενάντια στις κοινότητες της Ολλανδίας που προέρχονται από τις πρώην αποικίες (Ινδονησία κ.α.) ή είναι μουσουλμάνοι, καθώς και ενάντια στους πρόσφυγες και μετανάστες. Απαγόρευσε την είσοδο στη χώρα Τούρκου Υπουργού και έστειλε τα ολλανδικά ΜΑΤ ενάντια στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Ρότερνταμ.    

Διαδηλωτές, οι περισσότεροι τουρκικής καταγωγής, διαδηλώνουν έξω από το Τουρκικό Προξενείο στο Ρότερνταμ ενάντια στη ρατσιστική απόφαση της ολλανδικής κυβέρνησης. Φωτό Getty Images

Ο ρατσισμός του Ρούτε είναι η επίσημη πολιτική της ΕΕ, ενώ ο ρατσισμός του Βίλντερς είναι το επόμενο βήμα – ο Βίλντερς είναι ο “λαγός” των ρατσιστών ηγετών της ΕΕ.

Δυο δεξιά κόμματα (με 12,5% και 12% ψήφων, +4% το καθένα) με σύνολο βουλευτών 38 (+13 από το 2012) αναδείχτηκαν στην τρίτη και τέταρτη θέση και θα συγκροτήσουν νέα κυβέρνηση συνασπισμού λιτότητας με το VVD του Ρούτε και με ένα ακόμη κόμμα (απαιτούνται 76 βουλευτές). Αυτή η αντιδραστική καπιταλιστική κυβέρνηση θα είναι μια από τα ίδια, μια κυβέρνηση λιτότητας, ρατσισμού και επιθέσεων στους εργαζομένους και τη νεολαία. Αλλά γι’ αυτό ακριβώς θα είναι και μια ασταθής κυβέρνηση συνεχούς πολιτικής κρίσης που θα καταρρεύσει στην πρώτη σοβαρή δοκιμασία.

Οι εργαζόμενοι σ’ όλη την Ευρώπη δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τα καπιταλιστικά κόμματα και τις εκλογές της μπουρζουαζίας κάτω από τη διχτατορία των Βρυξελών.

Τα “αριστερά” κόμματα κατέλαβαν, την πέμπτη θέση το Σοσιαλιστικό Κόμμα με 9,2% (-0,4) και 14 βουλευτές (-1), στην έχτη οι Πράσινοι Αριστεροί (παρόμοιοι με το ΣΥΡΙΖΑ) με 8,9% με μεγάλη άνοδο 6,6% (14 βουλευτές από 4) από το 2012, και στην έβδομη (από δεύτερο το 2012) το σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα. Όγδοο ένα ακόμη δεξιό κόμμα, η Χριστιανική Ένωση με 5 βουλευτές.

Στο ολλανδικό κοινοβούλιο θα εκπροσωπούνται 13 κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του DENK (3 βουλευτές) που σχημάτισαν μουσουλμάνοι κύρια τουρκικής καταγωγής μετά την έξοδο τους από το Εργατικό Κόμμα.

Όλα αυτά τα κόμματα – με εξαίρεση το ρατσιστικό PVV – είναι υποστηριχτές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Η συντριβή του Εργατικού Κόμματος του Ντάϊσελμπλουμ οφείλεται στην αντιδραστική πολιτική που ακολούθησε αυτό το κόμμα στην τελευταία δεκαετία που κυριαρχείται από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Το Εργατικό Κόμμα έχασε τις βάσεις του στο Ρότερνταμ και σ’ όλες τις πόλεις καθώς ακολούθησε τις πολιτικές λιτότητας της ΕΕ και υποστήριξε όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και το φασιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία.  

Αλλά παρά την πίεση της ΕΕ και την προπαγάνδα της μπουρζουαζίας, η ολλανδική εργατική τάξη και νεολαία στις πόλεις δεν στράφηκε στα δεξιά, αλλά ψήφισε τους Πράσινους Αριστερούς που ήρθαν πρώτοι στο Άμστερνταμ. Ο ηγέτης αυτού του κόμματος Γιέσε Κλάβερ, 30χρονος από οικογένεια μεταναστών, τόνισε μετά τα αποτελέσματα των εκλογών ότι πρέπει να υπάρξει πάλη ενάντια στο ρατσισμό, υπέρ των προσφύγων, και ότι αυτός ο αγώνας πρέπει να είναι συνεπής με την κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. Οι Πράσινοι Αριστεροί  (συνασπισμός από το σταλινικό Κομμουνιστικό Κόμμα που διαλύθηκε και από θρησκευτικά κόμματα) είναι φανατικά υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης των ρατσιστικών απολυταρχικών μέτρων και της λιτότητας. Μια αντίφαση στην οποία απαντά ο Κλάβερ με το γνωστό “θα αλλάξουμε την ΕΕ”.  

Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ολλανδία επιβεβαίωσαν τη συνεχή διαλυτική τάση της σοσιαλδημοκρατίας σ’ όλη την Ευρώπη, τη σταθεροποίηση των ρατσιστικών κομμάτων σε υψηλά ποσοστά και τη υποστήριξη των δεξιών κομμάτων από τη μεσαία τάξη και τους αγρότες που συνεχίζουν να πιστεύουν στον αιώνιο καπιταλισμό παρά την οικονομική καταστροφή που διαλύει τη δημόσια υγεία και πρόνοια στην Ολλανδία.

Αλλά στην Ολλανδία δεν υπάρχει ένα εργατικό κόμμα ενάντια σε ΕΕ και ΝΑΤΟ που να τραβήξει τη δυνατή εργατική τάξη και το ριζοσπαστισμό της νεολαίας, στον επαναστατικό αγώνα αντίστασης στη λιτότητα. Αυτή είναι η σημερινή πολιτική τραγωδία στην Ολλανδία και στις χώρες της Ευρώπης, είναι μια ιστορική αντίφαση που πρέπει άμεσα να επιλυθεί με τη δημιουργία τροτσκιστικών μαρξιστικών κομμάτων της 4ης Διεθνούς σε κάθε χώρα, που θα ηγηθούν της επαναστατικής αντίστασης μέχρι τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης, για τη συγκρότηση των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Κρατών της Ευρώπης. –