► ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ 23 ΦΛΕΒΑΡΗ / 8 ΜΑΡΤΗ 1917 ΞΕΣΠΑΣΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ ΓΙΑ «ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ»

Την Τετάρτη 8 Μάρτη είναι η Μέρα της Γυναίκας που καθιερώθηκε το 1910 από τα σοσιαλιστικά μαρξιστικά κόμματα της εποχής, για να τιμηθεί η γυναίκα της εργατικής τάξης αλλά και να επιμορφωθούν οι άντρες εργαζόμενοι για τα ίσα δικαιώματα που πρέπει να έχει η γυναίκα συνάδελφος και σύντροφος.

Πριν από 100 χρόνια, στις 8 Μάρτη 1917, και ενώ οι εργάτες και οι αγρότες σκοτώνονταν στα μέτωπα του Πρώτου Παγκοσμίου ιμπεριαλιστικού πολέμου, μέσα από τις διαδηλώσεις για τη Μέρα της Γυναίκας στην Πετρούπολη (Πιτραγκράτ) της Ρωσίας, ξεκίνησε η ρωσική επανάσταση που οδήγησε στην εγκαθίδρυση Σοβιέτ και μέσα σε λίγες μέρες διάλυσε την κυβέρνηση και το απολυταρχικό καθεστώς του τσάρου.

Εκείνη την ημέρα 8 Μάρτη 1917, οι γυναίκες εργάτριες της πρωτεύουσας της Ρωσίας, με διαδηλώσεις και απεργίες ζήτησαν «ψωμί και ειρήνη»! Έτσι ξεκίνησε η λεγόμενη Επανάσταση του Φλεβάρη στη Ρωσία στις 23 Φλεβάρη 1917 με το θρησκευτικό ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε στη Ρωσία (8 Μάρτη 1917 σύμφωνα με το συγχρονο γρηγοριανό ημερολόγιο).

Σημειώνεται ότι λόγω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου οι απεργίες και οι διαδηλώσεις είχαν κηρυχτεί παράνομες από το τσαρικό καθεστώς, αλλά σε μια επαναστατική κατάσταση αυτό δεν σταματά τον αγώνα των εργαζομένων!

Η επιμονή και η μαζικότητα των διαδηλώσεων και των απεργιών των γυναικών και των αντρών της Πετρούπολης και η συγκρότηση Σοβιέτ, δηλαδή συμβουλίων αντιπροσώπων εργαζομένων, πήραν με το μέρος τους τους στρατιώτες της φρουράς της Πετρούπολης που αρνήθηκαν να πυροβολήσουν τους εξεγερμένους και στη συνέχεια υποστήριξαν την εξέγερση των κατοίκων της ρωσικής πρωτεύουσας.

Για να σώσουν το σύστημα τους και τα τομάρια τους, η μπουρζουαζία της Ρωσίας αναγκάστηκε να επιμείνει στην εκθρόνιση του τσάρου Νικολάου και να συγκροτήσει μια κυβέρνηση καπιταλιστών, τη λεγόμενη Προσωρινή Κυβέρνηση, μια οικουμενική κυβέρνηση απ’ όλα τα καπιταλιστικά αλλά και τα σοσιαλιστικά κόμματα – εχτός από το Μπολσεβίκικο Κόμμα.

Ο τσάρος προσπάθησε να διαφύγει στη Βρετανία αλλά οι δυνάμεις του Σοβιέτ της Πετρούπολης τον συνέλαβαν με όλη την οικογένεια του. Μετά από 300 χρόνια, η δυναστεία των Ρομανόφ είχε ανατραπεί από την επαναστατική εξέγερση των εργαζομένων που ξεκίνησε με τις διαδηλώσεις και απεργίες για τη Μέρα της Γυναίκας.

Η εξέγερση μπόρεσε να εξαπλωθεί και να πετύχει γιατί γρήγορα μετά τις 8 Μάρτη 1917 σχηματίστηκαν Σοβιέτ αντιπροσώπων εργατών και στρατιωτών (οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν αγρότες).

Τα Σοβιέτ δεν ήταν κάτι νέο για τους εργάτες και αγρότες της Ρωσίας. Πρωτοεμφανίστηκαν στην Επανάσταση του 1905 και είχαν καθιερωθεί στη συνείδηση των εργαζομένων ως τα πιο ικανά και πιο δημοκρατικά όργανα για την ταξική πάλη ενάντια στα αφεντικά, την αριστοκρατία και τη μπουρζουαζία.

Η εξέγερση του 1905 δεν κατάφερε να ανατρέψει τον Τσάρο, αλλά όπως τόνισε ο Λένιν το 1919, η επανάσταση του 1905 ήταν η γενική πρόβα των εργαζομένων της Ρωσίας για τις πετυχημένες επαναστάσεις του 1917. Με τα μαθήματα της Επανάστασης του 1905, οι Ρώσοι εργαζόμενοι το Φλεβάρη / Μάρτη 1917 μπόρεσαν να οργανώσουν την επαναστατική δύναμη των Σοβιέτ όπου ενοποιήθηκε ο αγώνας των εργατών και αγροτών και υπήρξε έντονη ανοιχτή δημόσια και δημοκρατική πολιτική πάλη όλων των διαφορετικών απόψεων και κομμάτων της εργατικής τάξης.

Τα Σοβιέτ ήταν τα συντονιστικά όργανα της επανάστασης και δηιουργήθηκαν σ’ όλες τις πόλεις και αγροτικές περιοχές αλλά και στο μέτωπο. Σε πολλές στρατιωτικές μονάδες οι αξιωματικοί εκλέγονταν από τα Σοβιέτ των στρατιωτών.

Με την πολιτική αντιπαράθεση και πάλη μέσα στα Σοβιέτ, μέσα δηλαδή στην ενότητα των εργαζομένων, εκφράστηκε άμεσα η επαναστατική δύναμη της εργατικής τάξης και διευκρινίστηκαν οι πολιτικές ιδέες και απόψεις. Οποιαδήποτε γυναίκα ή άντρας μπορούσε να απευθυνθεί στο Σοβιέτ και να μιλήσει, να προτείνει απόψεις, έστω κι αν δεν ήταν εκλεγμένος/η αντιπρόσωπος.

Από την πολιτική πάλη και τη δημοκρατία των Σοβιέτ, οργανώθηκαν οι διάφορες δράσεις των εργαζομένων και έτσι έγιναν όχι μόνο κέντρα αγώνα, αλλά κέντρα της εργατικής εξουσίας και επανάστασης. Τα Σοβιέτ ήταν η έκφραση της Επανάστασης του Φλεβάρη και υπέρτατο καθήκον τους ήταν η προστασία της Επανάστασης και η ικανοποίηση των σκοπών της Επανάστασης.

Η αριστοκρατία, η μπουρζουαζία και οι τραπεζίτες, προσπάθησαν να συγκροτήσουν μια ισχυρή καπιταλιστική κυβέρνηση που θα περιόριζε την Επανάσταση και θα την κατέπνιγε με τη βία αντιδραστικών στρατευμάτων.

Αλλά η συγκρότηση μιας δυνατής καπιταλιστικής κυβέρνησης ήταν αδύνατη όσο υπήρχαν ισχυρά Σοβιέτ που κυριαρχούσαν στις επικοινωνίες, στα τυπογραφεία, στις συγκοινωνίες κ.α. Δημιουργήθηκε μια δυαδική εξουσία: από τη μία η κρατική καπιταλιστική εξουσία της Προσωρινής Κυβέρνησης που στηριζόταν στο στρατό, στη μπουρζουαζία και στην κρατική γραφειοκρατία, και απο την άλλη η επαναστατική εξουσία των Σοβιέτ που στηριζόταν στους στρατιώτες και στους ένοπλους εργαζομένους.

Μπροστά στην καπιταλιστική κυβέρνηση ήταν δυο δρόμοι – ή να σταματήσει τον πόλεμο και να υπογράψει συνθήκη ανακωχής με τη Γερμανία, ή να συνεχίσει τον πόλεμο στο πλευρό της συμμαχίας ΑΝΤΑΝΤ και να οργανώσει την αντεπανάσταση, ένα στρατιωτικό κίνημα και χούντα, για να συντρίψει την επανάσταση των εργαζομένων.

Και τα Σοβιέτ αντιμετώπιζαν δίλημμα – ή θα προχωρούσαν στην ανατροπή της καπιταλιστικής Προσωρινής Κυβέρνησης και στη σοσιαλιστική δημοκρατία, ή θα υποχωρούσαν και θα έδιναν όλη την εξουσία στην Προσωρινή Κυβέρνηση.

Οι επαναστατημένοι εργάτες και αγρότες της Ρωσίας που είχαν εξαθλιωθεί από τον πόλεμο και τη φτώχεια, δεν ήταν διατεθειμένοι να υποχωρήσουν μετά την ανατροπή του τσαρισμού. Μέσα από τεράστιας σημασίας ιστορικούς αγώνες και μέσα στη διαρκή πολιτική πάλη των Σοβιέτ, προσπέρασαν τα συμβιβαστικά κόμματα των Κοινωνικών Επαναστατών και των Μενσεβίκων και το Σεπτέμβρη του 1917 ανέδειξαν ως νέα ηγεσία στο Σοβιέτ Πετρούπολης το Κόμμα των Μπολσεβίκων.

Στην επαναστατική κατάσταση των μνημονίων λιτότητας στην Ελλάδα σήμερα, με τη χώρα ένα προτεκτοράτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των θεσμών, η επανάσταση του Φλεβάρη 1917 προσφέρει ουσιαστικά μαθήματα για όλους τους εργαζομένους, αγρότες και νεολαία: για να προχωρήσει η αντίσταση των εργαζομένων απαιτείται η ενότητα της εργατικής τάξης σε Συμβούλια, σε Λαϊκές Συνελεύσεις (σε πόλεις και χωριά), σε Επιτροπές Αγώνα στους χώρους δουλειάς. Για την πραγματοποίηση μιας Πανελλαδικής Συνέλευσης από αντιπροσώπους εργαζομένων, ανέργων, νεολαίας και φοιτητών, αγροτών, συνταξιούχων και μικροεπαγγελματιών, όπου θα συγκροτηθεί συντονιστικό αγώνα, για την οργάνωση Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας με σκοπό τη συντριβή των μνημονίων και την ανατροπή της καπιταλιστικής κυβέρνησης Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ. –