► ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΣΑΝΤ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥΣ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΑΠΟ ΕΕ & ΝΑΤΟ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΜΕ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ!

ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ!

Πρόσφατη διαδήλωση υπέρ του Άσαντ στην Λατάκια.

Με τη βοήθεια της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας ο συριακός στρατός προελαύνει σ’ όλα τα μέτωπα. Οι Τζιχαντιστές τοι Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) τώρα διαπραγματεύονται την αναδίπλωση τους στην Τουρκία ή στην πρωτεύουσα τους Ράκα.

Η ρωσική επέμβαση, με αμυντικό χαραχτήρα για να αποτρέψει την ανάπτυξη του ΙΚ και την περαιτέρω δράση του προς τον Καύκασο, είναι η ποιοτική διαφορά στον ηρωικό αγώνα του συριακού λαού για να σταματήσουν τη διάλυση του κράτους τους προς όφελος της Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ.

Τα συριακά στρατεύματα έχουν καταφέρει να διώξουν τους Τζιχαντιστές από τις πόλεις Αλέπο (Χαλέπι) και Λατάκια, από τα προάστια της Δαμασκού και από το δρόμο προς την Παλμύρα. Παράλληλα ο ιρακινός στρατός, με υποστήριξη των πολεμιστών Σάννι, επανέκτησε την πόλη Ραμαντί από το ΙΚ και τώρα ετοιμάζει επίθεση για να επανακτήσει τη Μοσούλη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στο Ιράκ, και τις πετρελαιοπηγές τις από τους Τζιχαντιστές.

Αυτές οι νίκες είναι το αποτέλεσμα του αγώνα των συριακών μαζών και του στρατού, του κουρδικού λαού, και του ιρακινού στρατού που υποστηρίζεται από κουρδικές, ασυρριακές και χριστιανικές στρατιωτικές δυνάμεις και από τους πολεμιστές Σάννι. Σήμερα μια σύσκεψη με τις προτάσεις των «Μεγάλων Δυνάμεων» για παραίτηση του Προέδρου Άσαντ, μετά από μερικούς μήνες μεταβατικής κυβέρνησης, δεν θα είναι παρά μια προσπάθεια των ιμπεριαλιστών να αρπάξουν τη νίκη από τις συριακές μάζες, και στη συνέχεια να επαναδιανείμουν την περιοχή.

Αυτές οι στρατιωτικές νίκες δημιουργούν τις συνθήκες για τον επαναπατρισμό των Σύριων και Κούρδων προσφύγων, για τη συγκρότηση μιας ιρακινής κυβέρνησης που να αντιπροσωπεύει όλο τον ιρακινό λαό, και για την πρόοδο στο επόμενο βήμα του αγώνα, στην εγκαθίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Αυτό θα επιφέρει την εκδίωξη των σιωνιστικών εποίκων και την επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων στην πατρίδα τους.

Οι νίκες ενάντια στο ΙΚ είναι νίκες των μαζών της περιοχής και όχι των ιμπεριαλιστών και των συμμάχων τους (Τουρκία, αραβικά εμιράτα). Η πολιτική των ιμπεριαλιστών ήταν και είναι ότι ο κύριος εχθρός στη Συρία είναι το καθεστώς Άσαντ και ότι το ΙΚ δεν μπορεί να ηττηθεί αν πρώτα δεν ανατραπεί ο Άσαντ.

Αλλά αυτή η πολιτική φαίνεται ότι ποτέ δεν είχε την υποστήριξη σημαντικών μερίδων της αμερικανικής στρατιωτικής ηγεσίας οι οποίες πρότειναν την υποστήριξη του Άσαντ ενάντια στο ΙΚ. Στο πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Λόντον Ριβιού οβ Μπούκς (Επιθεώρηση βιβλίου του Λονδίνου, 1/1/2016, προ-δημοσίευση στο http://www.lrb.co.uk/v38/n01/seymour-m-hersh/military-to-military), ο βραβευμένος με Πούλιτζερ Αμερικανός δημοσιογράφος Σέιμουρ Χερς έγραψε ότι ο Πρόεδρος των ΕΠΑ Μπάρακ Ομπάμα, περιφρόνησε τις προειδοποιήσεις από κορυφαίους στρατιωτικούς και αξιωματούχους των υπηρεσιών πληροφοριών οι οποίοι τόνιζαν ότι η ανατροπή του Μπάσαρ αλ-Άσαντ θα οδηγούσε στο «χάος» με εξτρεμιστές μαχητές να κυβερνούν την καταστραμμένη από τον πόλεμο Συρία.

Η επιμονή του Ομπάμα ότι ο Άσαντ πρέπει να παραιτηθεί και ότι υπήρχαν «μετριοπαθείς» αντάρτικες δυνάμεις στη Συρία ικανές να τον νικήσουν, προκάλεσε αντιρρήσεις ακόμη και ανοιχτή διαφωνία από μερικούς από τους πιο ανώτερους αξιωματικούς του Στρατιωτικού Επιτελείου στο Πεντάγωνο, έγραψε ο Χερς.

Ένας ανώτερος σύμβουλος του Στρατιωτικού Επιτελείου είπε στον Χερς ότι η έκθεση για τη Συρία, συνταγμένη από κοινού από την DIA (υπηρεσία πληροφοριών του αμερικανικού στρατού) και το Στρατιωτικό Επιτελείο, περιλάμβανε μια «πεσιμιστική άποψη» για το μυστικό πρόγραμμα του Ομπάμα χρηματοδότησης και εξοπλισμού των «μετριοπαθών» στρατιωτικών δυνάμεων που πολεμούσαν ενάντια στην κυβέρνηση Άσαντ. Η έκθεση τόνιζε ότι αυτό το πρόγραμμα είχε ανατεθεί στην Τουρκία που χορηγούσε χρήματα και όπλα σ’ όλες τις αντιπολιτευτικές δυνάμεις στη Συρία, συμπεριλαμβανομένων των τρομοκρατικών δυνάμεων Τζαμπχάτ αλ-Νούσρα και Νταές (ΙΚ).

Την προηγούμενη βδομάδα η εφημερίδα Γουόλ Στριτ Τζέρναλ έγραψε ότι η κυβέρνηση του Ομπάμα έψαχνε για «ρωγμές» στη συριακή κυβέρνηση για να αναπτυχθεί ένα πραξικόπημα ενάντια στον Άσαντ. Σύμφωνα με την εφημερίδα, το καλοκαίρι του 2012 οι πραξικοπηματικές προσπάθειες των ΕΠΑ είχαν αποτύχει και τότε ο Ομπάμα στράφηκε στην υποστήριξη προς τους μαχητές που πολεμούσαν μέσα στη Συρία ενάντια στον Άσαντ.

Αλλά ο Ομπάμα και οι ιμπεριαλιστές στην Ευρώπη απέτυχαν να ανατρέψουν τον Άσαντ και να διαιρέσουν τη Συρία και το Ιράκ στους συμμάχους τους Τουρκία και Σαουδική Αραβία, γεγονός που θα επέτρεπε στο Ισραήλ να προσαρτήσει τα υψώματα Γκολάν και τη Δυτική Όχθη.

Οι εργαζόμενοι σ’ όλο τον κόσμο πρέπει να υποστηρίξουν τη Συρία να ολοκληρώσει τη νίκη της για την εκδίωξη του ιμπεριαλισμού απ’ όλη τη Μέση Ανατολή.

Οι νίκες της Συρίας, του Ιράκ και των Κούρδων αποκαλύπτουν την αντιδραστική θέση των ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΝΑΡ, ΣΕΚ, και των μ-λ κομμάτων, που αρνούνται να καλέσουν για τη νίκη της Συρίας και θεωρούν τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή «ενδο-ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό»! Αυτά τα κόμματα, που επίσης αρνούνται να καλέσουν και να οργανώσουν Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας για την ανατροπή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ, μνημονίων, ΕΕ, και καπιταλισμού, έχουν καταλήξει σε πατσιφιστικές θέσεις για «ειρήνη στην περιοχή».

Πανό της Λαϊκής Αντίστασης σε πρόσφατη πορεία στην Αθήνα. Ενάντια σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αλλά και ενάντια σε Συρία του Άσαντ.

Σε αντίθεση οι Τροτσκιστές πάντα καλούσαν για τη ΝΙΚΗ των αντι-ιμπεριαλιστικών αντι-αποικιοκρατικών δυνάμεων από το Βιέτ-Ναμ και την Παλαιστίνη έως τη Λιβύη, το Ιράν, το Ιράκ και τώρα στη Συρία, και την ΗΤΤΑ του ιμπεριαλισμού, συνεπείς με την πολιτική των Μπολσεβίκων και του Λένιν.

Οι τεράστιες διαφορές μας με τη σταλινικές ηγεσίες του Μάο και του Χο Τσι Μινχ (το σταλινικό ΚΚΚ και το Βιετναμέζικο Κομμουνιστκό Κόμμα εξόντωσαν τους Τροτσκιστές) δεν μας απέτρεψε από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου να υποστηρίζουμε τη Νίκη του Μάο στην Κίνα και τη Νίκη των Βιέτ-Κονγκ, και την Ήττα των Γάλλων και Αμερικανών ιμπεριαλιστών, την ώρα που τα σταλινικά κομμουνιστκά κόμματα Ανατολής και Δύσης ζητούσαν «ειρήνη» στο Βιέτ-Ναμ, δηλαδή υποταγή και συμβιβασμό με τον ιμπεριαλισμό σύμφωνα με την αντεπαναστατική σταλινική θεωρία της «ειρηνικής συνύπαρξης».

Υποστηρίξαμε χωρίς όρους τις αντι-ιμπεριαλιστικές επαναστάσεις σ’ όλη την Αφρική και Ασία, από τη Γκάνα έως την Ινδονησία, σ’ όλη τη Μέση Ανατολή από την Αλγερία έως το Ιράκ, και στην Κούβα και Λατινική Αμερική.

Αυτές οι νικηφόρες επαναστάσεις επέδρασαν ουσιαστικά στην ανάπτυξη, στις ιμπεριαλιστικές χώρες αλλά και στην ανατολική Ευρώπη, ενός τεράστιου αντι-κυβερνητικού αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος που τράνταξε τα θεμέλια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, των σταλινικών καθεστώτων σε Α. Γερμανία, Ουγγαρία και Τσεχοσλοβακία και οδήγησε στην επαναστατική εξέγερση στο Παρίσι το 1968, που όμως προδόθηκε από το σταλινικό ΓΚΚ και τους ρεφορμιστές συνδικαλιστές.

Οι μεταμορφώσεις στη Μέση Ανατολή των αντι-ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, μετά τις νίκες τους, σε συνομιλητές του ιμπεριαλισμού – ακόμα και σε συμμάχους τους σε μερικές περιπτώσεις – ήταν απόρροια της πίεσης του σταλινισμού και του καπιταλισμού. Τα αντι-ιμπεριαλιστικά καθεστώτα του Καντάφι, του Νάσερ και των κομμάτων Μπάαθ σε Συρία και Ιράκ, δεν προχώρησαν προς το σοσιαλισμό και έτσι μεταμορφώθηκαν σε βοναπαρτιστικά καθεστώτα.

Οι νίκες ενάντια στον ιμπεριαλισμό στη σημερινή κατάρρευση της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, δημιουργούν τις συνθήκες για την ίδρυση και ανάπτυξη επαναστατικών κομμάτων της 4ης Διεθνούς για την ολοκλήρωση της αντι-ιμπεριαλιστικής πάλης με τη συντριβή του Ισραήλ και τη συγκρότηση μιας Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας των Κρατών της Μέσης Ανατολής.

Στην Ελλάδα η εργατική τάξη και νεολαία πρέπει να παλέψει για την ανατροπή της καπιταλιστικής κυβέρνησης λιτότητας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ και την έξοδο από ΝΑΤΟ και ΕΕ, την πλήρη αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους, τη διακοπή των σχέσεων με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και με το διχτατορικό καθεστώς του Ερτογάν στην Τουρκία. –